……….όχι,όχι ευτυχισμένος,από αυτό δεν ήμουνα ποτέ,μόνο παρακάλαγα να μην τελειώσει η νύχτα και να μην έρθει ποτέ το πρωί οπου οι άνθρωποι ξυπνάνε και λένε, Εμπρός,η ζωή περνάει,πρέπει να προλάβουμε.Κι έπειτα τι σημασία έχει αν γεννήθηκα ή όχι,αν έζησα ή όχι,αν είμαι πεθαμένος ή απλώς ετοιμοθάνατος,εγώ θα συνεχίσω να κάνω εκείνο που έκανα πάντα,χωρίς να ξέρω τι κάνω,ούτε ποιος είμαι,ούτε που είμαι,ούτε αν είμαι.Ναί,ένα μικρό πλασματάκι,θα προσπαθήσω να φτιάξω ένα μικρό πλασματάκι,για να το πάρω αγκαλιά,ένα ανθρωπάκι που να μου μοιάζει,ο,τι και να λέω.Και βλέποντας τι άθλιο πλάσμα έφτιαξα,ή πόσο πολύ μου μοιάζει,θα το φάω.Υστερα μόνος για κάμποσο καιρό,δυστυχισμένος,μην ξέροντας ποια προσευχή να πώ.ούτε σε ποιόν,.
ΣΑΜΟΥΕΛ ΜΠΕΚΕΤ
Ο ΜΑΛΟΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ
μτφρ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΥ
….Μιλάω για μια τέχνη που αποστρέφεται το εφικτό,απόκαμε να κυνηγάει τιποτένια επιτεύγματα,απόκαμε να παριστάνει πως μπορεί,πως είναι ικανή να κάνει λίγο καλύτερα το ίδιο παμπάλαιο πράγμα,να προχωρήσει λίγο μακρύτερα στον ίδιο βαρετό δρόμο.Μιά τέχνη που προτιμάει την έκφραση πώς δεν υπάρχει τίποτα να εκφράσεις,τίποτα με το οποίο να εκφράσεις,τίποτα εκ του οποίου να εκφράσεις,καμιά δύναμη να εκφράσεις,καμιά επιθυμία να εκφράσεις,μαζί με την υποχρέωση να εκφράσεις.
……Δεν είμαι διανοούμενος .Είμαι μονάχα μια ευαισθησία.Συνέλαβα τον Μολόϋ και τους άλλους τη μέρα που συνειδητοποίησα την ηλιθιότητά μου.
…Ενδιαφέρομαι για το σχήμα των ιδεών ακόμα κι αν δεν τις πιστεύω.Είναι το σχήμα που μετράει.
….Δουλεύω με την ανημπόρια,την άγνοια.Δεν νομίζω πως η άγνοια αξιοποιήθηκε στο παρελθόν.Υπάρχει κάτι σαν αισθητικό αξίωμα που λέει πώς η έκφραση είναι επίτευγμα,πρέπει λέει να είναι επίτευγμα.Η μικρή μου εξερεύνηση αφορά το χώρο εκείνο της ύπαρξης που παραμερίστηκε πάντα από τους καλλιτέχνες σαν κάτι το άχρηστο,σαν κάτι το εξ ορισμού ασυμβίβαστο με την τέχνη……..
(Αποσπάσματα από συζητήσεις του ΜΠΕΚΕΤ με τους ΖΩΡΖ ΝΤΥΤΟΥΙ,ΓΚΑΜΠΡΙΕΛ ΝΤ’ ΩΜΠΑΡΕΝΤ,ΧΑΡΟΛΝΤ ΧΟΜΠΣΟΝ και ΙΣΡΑΕΛ ΣΕΝΚΕΡ)
Ο ΜΑΛΟΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ
μτφρ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΥ
….Μιλάω για μια τέχνη που αποστρέφεται το εφικτό,απόκαμε να κυνηγάει τιποτένια επιτεύγματα,απόκαμε να παριστάνει πως μπορεί,πως είναι ικανή να κάνει λίγο καλύτερα το ίδιο παμπάλαιο πράγμα,να προχωρήσει λίγο μακρύτερα στον ίδιο βαρετό δρόμο.Μιά τέχνη που προτιμάει την έκφραση πώς δεν υπάρχει τίποτα να εκφράσεις,τίποτα με το οποίο να εκφράσεις,τίποτα εκ του οποίου να εκφράσεις,καμιά δύναμη να εκφράσεις,καμιά επιθυμία να εκφράσεις,μαζί με την υποχρέωση να εκφράσεις.
……Δεν είμαι διανοούμενος .Είμαι μονάχα μια ευαισθησία.Συνέλαβα τον Μολόϋ και τους άλλους τη μέρα που συνειδητοποίησα την ηλιθιότητά μου.
…Ενδιαφέρομαι για το σχήμα των ιδεών ακόμα κι αν δεν τις πιστεύω.Είναι το σχήμα που μετράει.
….Δουλεύω με την ανημπόρια,την άγνοια.Δεν νομίζω πως η άγνοια αξιοποιήθηκε στο παρελθόν.Υπάρχει κάτι σαν αισθητικό αξίωμα που λέει πώς η έκφραση είναι επίτευγμα,πρέπει λέει να είναι επίτευγμα.Η μικρή μου εξερεύνηση αφορά το χώρο εκείνο της ύπαρξης που παραμερίστηκε πάντα από τους καλλιτέχνες σαν κάτι το άχρηστο,σαν κάτι το εξ ορισμού ασυμβίβαστο με την τέχνη……..
(Αποσπάσματα από συζητήσεις του ΜΠΕΚΕΤ με τους ΖΩΡΖ ΝΤΥΤΟΥΙ,ΓΚΑΜΠΡΙΕΛ ΝΤ’ ΩΜΠΑΡΕΝΤ,ΧΑΡΟΛΝΤ ΧΟΜΠΣΟΝ και ΙΣΡΑΕΛ ΣΕΝΚΕΡ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου