Ο δικός μου άγγελος είναι από σκοτάδι
σκύλος πιστός πάνω μου γέρνει τυλιγμένος σε σιωπή
–όταν η ρόδα της τρυφερότητας γλιστρά στην κατηφόρα–
βυθίζεται στη στάχτη της πόλης
και στον ύπνο του ονειρεύεται εκρήξεις.
Τότε βουλιάζουμε και οι δύο σ’ ένα μαξιλάρι λέξεις.

Η Μητέρα ντυμένη χιόνι
μπαίνει απ’ το παράθυρο.


My angel is one of darkness
a faithful dog leaning on me wrapped in silence
–when the wheel of tenderness slides downhill–
he sinks in the town’s ashes
and at night he dreams of explosions.
Then we both sink into a pillow of words.


Mother dressed in snow
enters through the window.


εφη καλογεροπούλου//ερημος οπως ερωτας//
desert as desire


μτφ: Γιάννης Γκούμας
μετρονόμος-ποιείν,μαιος2015