Τρίτη 12 Ιουλίου 2016

T.S.ELIOT //ΤΕΣΣΕΡΑ ΚΟΥΑΡΤΕΤΑ













T.S.ELIOT /BURNT NORTON/ 
TΕΣΣΕΡΑ ΚΟΥΑΡΤΕΤΑ /
μτφρ: ΕΦΗ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ



Ο χρόνος ο παρών και ο παρελθών χρόνος

Είναι ίσως κι ο δυο παρόντες στον μελλοντικό καιρό,

Και το μέλλον περιέχεται στο παρελθόν.

Αν όλος ο χρόνος είναι αιώνια παρών

Όλος ο χρόνος είναι ανεξαγόραστος.

Αυτό που θα μπορούσε να έχει γίνει είναι μια αφαίρεση

Που παραμένει μια αιώνια δυνατότητα

Μόνο σε ένα κόσμο διαλογισμού.

Ο,τι θα μπορούσε να έχει γίνει κι ό,τι έγινε

Κατευθύνουν ε έναν σκοπό που είναι πάντοτε παρών.

Βήματα αντηχούν στη μνήμη

Κάτω στο μονοπάτι που δεν πήραμε

Προς την πόρτα που δεν ανοίξαμε ποτέ

Για τον κήπο των ρόδων. Τα λόγια μου αντηχούν

Έτσι μέσα στο νου σου.

αλλά για ποιο σκοπό

Ταράζουν τη σκόνη σ΄ ένα βάζο με ροδοπέταλα

Δεν ξέρω.

Άλλοι ήχοι ενοικούν τον κήπο. Θ΄ακολουθήσουμε;

Γρήγορα, είπε το πουλί, βρέστε τους, βρέστε τους,

Εκεί πίσω απ΄τη γωνιά. Μέσα απ΄την πρώτη πύλη,

Στον πρώτο μας τον κόσμο, θ΄ακολουθήσουμε

Το ξεγέλασμα της τσίχλας; Στον πρώτο μας τον κόσμο.

Εκεί ήταν, μεγαλοπρεπείς, αόρατοι, κουνιώνταν χωρίς βιάση,

Πάνω απ’ τα πεθαμένα φύλλα, στη ζέστη του φθινόπωρου,

Μέσα απ΄τον άνεμο που πάλλονταν,

Και το πουλί τιτίβισε, σ΄απάντηση

Της ανάκουστης μουσικής κρυμμένης μες στους θάμνους

Και διάβηκε η ανείδωτη ακτίνα των ματιών, γιατί τα ρόδα

Είχαν την όψη λουλουδιών που τα κοιτάζουν.

Εκεί ήταν σαν φιλοξενούμενοί μας, που ήταν δεκτοί και δέχονταν.

Ετσι κινήσαμε, κι αυτοί ,μ΄ ένα καθορισμένο σχέδιο

Διασχίζοντας την έρημη αλέα ,μέσα στων πυξαριών τον κύκλο,

Για να δούμε κάτω μέσα στη στεγνωμένη λίμνη.

Στεγνή η λίμνη, στεγνό  τσιμέντο και στην άκρη καφετιά,

Κι η λίμνη γέμισε νερό από φώς του ήλιου,

Κι ήσυχα ήσυχα ανυψώθηκε ο λωτός,

Η επιφάνεια έλαμψε απ΄την καρδιά του φωτός,

Κι εκείνοι ήταν πίσω μας ,καθρεφτισμένοι μες στη λίμνη.

ύστερα ένα σύννεφο πέρασε ,κι άδειασε η λίμνη.

Φύγε, είπε το πουλί, γιατί τα φύλλα ήταν γεμάτα από παιδιά,

Με έξαψη κρυμμένα και συγκρατημένο γέλιο.

Φύγε, φύγε,  φύγε ,είπε το πουλί.Το ανθρώπινο είδος

Δεν μπορεί να αντέξει πάρα πολλή πραγματικότητα.

Χρόνος περασμένος και  χρόνος μελλοντικός

Ο,τι θα μπορούσε να γίνει κι ό,τι έγινε

κατευθύνουν σ΄ένα σκοπό που είναι πάντοτε παρών.


Δεν υπάρχουν σχόλια: