………………………………………………………
η πίστη θα μας σώσει και τους δυο ψιθύρισες
θυμάσαι;
η πίστη θα μας σώσει και τους δυο ψιθύρισες
θυμάσαι;
Καθώς σε περιμένω και δεν έρχεσαι
άγρια γέλια αρπάζουν τη φωνή σου και την κυλούν στη λάσπη
άγρια γέλια αρπάζουν τη φωνή σου και την κυλούν στη λάσπη
στα κράσπεδα της νύχτας στο βάθος του μυαλού μου
πορφυρικά κοιτάσματα, λευκόλιθοι κι ελαφρόπετρες
φερτά αδρανή υλικά ,γιγάντιες λίμνες τοξικών νερών
θειούχα θραύσματα
ένα ορυχείο εύφλεκτων συναισθημάτων
υπόσχεται εξόρυξη, εξόντωση ή σωτηρία
πορφυρικά κοιτάσματα, λευκόλιθοι κι ελαφρόπετρες
φερτά αδρανή υλικά ,γιγάντιες λίμνες τοξικών νερών
θειούχα θραύσματα
ένα ορυχείο εύφλεκτων συναισθημάτων
υπόσχεται εξόρυξη, εξόντωση ή σωτηρία
Σε αύλακες,ράμπες,στοές,πηγάδια
ένας επίμονος μηχανισμός οδύνης
καρφώνει αυτόματους κερματοδέκτες
ανακυκλώνοντας
χρεοκοπία και αυταπάτη
απελπισία με λύτρωση
ματαίωση και προσδοκία
ένας επίμονος μηχανισμός οδύνης
καρφώνει αυτόματους κερματοδέκτες
ανακυκλώνοντας
χρεοκοπία και αυταπάτη
απελπισία με λύτρωση
ματαίωση και προσδοκία
Αναθυμιάσεις εγκατάλειψης με πνίγουν
εφιάλτες με πολιορκούν
εφιάλτες με πολιορκούν
Βαδίζω σε όνειρα
που μέθυσαν σε υπόγειες διαβάσεις
και κάτω από γέφυρες άστεγα ξέμειναν
να κοιμούνται ξημερώματα
που μέθυσαν σε υπόγειες διαβάσεις
και κάτω από γέφυρες άστεγα ξέμειναν
να κοιμούνται ξημερώματα
ανάμεσα
σε λάθη ευγενικά κι αστραπές απέραντες
που ροδόκηπους χαράματα θα φωτίσουν
ανθισμένους
που ροδόκηπους χαράματα θα φωτίσουν
ανθισμένους
κι ο χρόνος δίχως βάρος
με άλματα με διασχίζει
στο σκοτάδι
με άλματα με διασχίζει
στο σκοτάδι
δίψα παράξενη με πνίγει
ποιος απ τους δυο μας
θα εξορύξει την αγάπη;
θα εξορύξει την αγάπη;
……………………………………………………………………….
©εφη καλογεροπούλου
2016/κτχρμν
©εφη καλογεροπούλου
2016/κτχρμν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου