Εγκάρσιοι στίχοι / Ν.Καρούζος

ΕΓΚΑΡΣΙΟΙ ΣΤΙΧΟΙ

Καθώς απόσωνε η σελήνη ξημερώνοντας
τα πάντα κρέμονταν από μείζονα ελεατική σιγή...
και μοιραία γαλήνη
που παρατείνει μιάν αόρατη πράξη:
της φύσεως την αυτοζωία.
Τότενες έβλεπα σε φανταστικά νερά μου
να ξαναλάμπει μόνη της
η εικαστική προσδοκία του σώματος.
Οίμοι λοιδόρησα την ηρεμία
και μ’ αρέσει ο φόβος.
Είμαι μόνον αυτός που έχει την τρελάρα του·
τίποτα πιότερο·
αναβοσβήνει το χέρι μου όταν γράφω.

ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ
«Ερυθρογράφος» (1988)
«Τα ποιήματα», τ. Β΄ (1979-1991),
εκδ: Ικαρος, Αθήνα 1994