ΕΝΑΣ ΕΛΛΗΝΑΣ-Ο ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ

με αφορμή την εθνική επέτειο και τη σημερινη α-πολιτικη πραγματικότητα ....... τιμή σ ένα ελεύθερο άνθρωπο ".......ένα πράμα μόνο με παρακίνησε κι εμένα να γράψω:ότι τούτη την πατρίδα τήν έχομεν όλοι μαζί,και σοφοί κι αμαθείς,και πλούσιοι και φτωχοί,και πολιτικοί και στρατιωτικοί,και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι.Οσοι αγωνιστήκαμεν,αναλόγως ο καθείς,έχομεν να ζήσομεν εδώ.Το λοιπόν δουλέψαμεν όλοι μαζί,να τη φυλάμε κι όλοι μαζί,καί να μή λέγει ούτε ο δυνατός "εγώ", ούτε ο αδύνατος.Ξέρετε πότε να λέγει ο καθείς "εγώ"? όταν αγωνιστεί μόνος του και φκιάσει ή χαλάσει, να λέει "εγώ", όταν όμως αγωνίζονται πολλοί και φκιάνουν, τότε να λένε "εμείς".Είμαστε στο "εμείς" κι όχι στο "εγώ".Καί στο εξής να μάθομε γνώση,άν θέλομε να φκιάσομε χωριό να ζήσομε όλοι μαζί.Εγραψα γυμνή την αλήθεια, να ιδούνε όλοι οι Ελληνες ν΄αγωνίζονται για την πατρίδα τους,για τη θρησκεία τους,να ιδούνε και τα παιδιά μου και να λένε" εχομε αγώνες πατρικούς,'εχομε θυσίες"-άν είναι αγώνες και θυσίες.Καί να μπαίνουν σε φιλοτιμία και να εργάζονται στο καλό της πατρίδας τους,της θρησκείας τους και της κοινωνίας-ότι θάναι καλά δικά τους.Οχι όμως να φαντάζονται για τα κατορθώματα τα πατρικά,όχι να πορνεύουν την αρετή και να καταπατούν το νόμο,και νάχουν την επιρροή για ικανότη"(Β 463-464)-Απομνημονεύματα και ενα άλλο απόσπασμα από τα Απομνημονευματά του ,όπου εξηγεί τούς λόγους πού των σπρώχνουν στη "συνωμοσία" πού κατέληξε στο Σύνταγμα της 3ης Σεπτεμβρίου του 1843. Ιδού πώς ορκίζει.Η σκήνή είναι στο σπίτι του Μακρυγιάννη ένα βράδυ,ένας αγωνιστής κάθεται μαζί του,καθώς τσουγκρίζουν τα ποτήρια ,η κουβέντα τελειώνει έτσι: "-Πού το τσάκισες αυτό το χέρι? -Στο Μισολόγγι ,μου λέγει. -Πού το τσάκισα εγω αυτό? -Στούς Μύλους τ΄Αναπλιού. -Γιατί τα τσακίσαμε? -Γιά τη λευτεριά της πατρίδος -Που΄ναι η λευτεριά κι η δικαιοσύνη?Σήκω απάνου! τον παίρνω και πάμε και τον ορκίζω"(Β 375) Τα αποσπάσματα ειναι απο το βιβλίο του Γ.Σεφέρη,Ενας Ελληνας-Ο Μακρυγιαννης,Εκδόσεις Ικαρος1975