Κυριακή 23 Ιανουαρίου 2011

στη γειτονιά των γλάρων

η φωτο απο panoramio.com
Στη γειτονιά των γλάρων

Ξημέρωμα, βροχή. Λίγο νερό, αβέβαιο, γλίστρησα στο λιμάνι δεξιά, κίτρινο φώς στις αποθήκες και τα στενά δρομάκια όμοια με ουρές ποντικιών που τρέχουν στο σκοτάδι. Δραπετσώνα,τσιμέντα Ηρακλής, χοντρές άσπρες δεξαμενές της φτώχειας, πατάω γκρίζο, οδηγώ, φώτα μικρά για μάτια, φουγάρο αριστερά, διασχίζω τη γειτονιά των γλάρων, ιχθυόσκαλα Κερατσίνι,πίσω από φορτηγά, μπροστά περνώντας, μυρωδιά ψαριού, λάδι, πετρέλαιο, πίσσα, αέρας υγρός χυμάει στα ρουθούνια, ανάμεσα εγώ ,πιο κάτω θάλασσα χαμηλά στο βάθος όσο ο θεός θέλει μπλέ. Πέραμα, ναυπηγεία, σκαριά ριγμένα όλα μαζί, τόσα μαζί, άδεια από θάλασσα κι η θάλασσα δίπλα άδεια,
μόνο θάλασσα χρόνου εκεί ,όχι άλλη ,μόνο θάλασσα χρόνου και εργάτες με ενέσεις οξυγόνου τρυπάνε να διώξουν τη σκουριά που τρώει την κοιλιά. Βροχή, λίγο νερό, αβέβαιο.
Δεν έφτασε.

Εφη Καλογεροπούλου
ἡχος απο νερό
εκδ.Ενδυμίων,2010




4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

αυτό!
έφερε στο μυαλό η σκοτεινή νύχτα

κοκκινη κισσα είπε...

Silena

πολύ ιδιαίτερος ήχος..
με πήγε "αλλού"..αλλά αυτή η αίσθηση παραπλήρωμα είχε ενδιαφέρον

σε ευχαριστώ!!

mat είπε...

Με πήγες λιγα χρόνια πίσω . τοτε που γυρευε η Africa νυχτερινο νερο κι εγω ενα ξεδιψασμενο οξυγονο μα μητε μια ενεση δεν βρεθηκε μισολιωμενη εστω απο τις σκουριες ...
Να εισαι καλά κοκκινη κίσσα :)

κοκκινη κισσα είπε...

mat
..δεν καταλαβαίνω αλλά ελάχιστη σημασία εχει.
μου αρκεί οτι μπόρεσε το κείμενο να λειτουργήσει σαν ερέθισμα μνήμης και αυτό το παράγωγο να μιλάει προσδιορίζοντας διαρκώς τον εαυτό του,....

φιλιά!!!