Χαίρε!

Χαίρε

Φθινόπωρο κιόλας! - Μα γιατί να νοσταλγούμε έναν αιώνιο ήλιο,αν έχουμε αποδυθεί στην ανακάλυψη του θείου φωτός, -μακριά από τους ανθρώπους που θνήσκουν επί των εποχών.
Φθινόπωρο. Η λέμβος μου, υψωμένη στις ακίνητες καταχνιές στρέφει προς το λιμάνι της μιζέριας, την πελώρια πολιτεία με το λεκιασμένο από φωτιά και λάσπη ουρανό.
Αχ! Τα σάπια κουρέλια,το μουσκεμένο στη βροχή ψωμί, τα μεθύσια, οι χίλιοι τόσοι έρωτες
που με σταύρωσαν. Δε θα τελειώσει πια λοιπόν, τούτη η βρυκολακιασμένη
βασίλισσα εκατομμυρίων ψυχών και σώματων νεκρών και που θα κριθουν!
Βλέπω τον εαυτό μου, με το πετσί σαρακοφαγωμένο από τη λάσπη και την πανούκλα, με τα μαλλιά και τις μασχάλες γεμάτες σκουλήκια,κι ακόμα πιο μεγάλα σκουλήκια στην καρδιά,
πλαγιασμένο ανάμεσα σε άγνωστους χωρίς ηλικία ή αίσθημα.
Θα μπορούσα να είχα πεθάνει...Φριχτή αναπόληση! Μισώ τη μιζέρια.

Και με φοβίζει ο χειμώνας γιατί είναι η εποχή των ανέσεων!
-Πότε - πότε βλέπω στον ουρανό ακρογιαλιές ατελεύτητες να τις σκεπάζουν έθνη λευκά εν αγαλλιάσει.
Ένα μεγάλο χρυσό καράβι, πάνωθέ μου τρεμίζει πολύχρωμες σημαίες κάτω από τις πρωινές αύρες. Εγώ έφτιαξα όλες τις γιορτές, όλους τουςθριάμβους όλα τα δράματα. Δοκίμασα να εφεύρω καινούργια λουλούδια καινούργια αστέρια, σάρκες καινούριες, καινούριες γλώσσες.
Νόμιζα ότi είχα αποκτήσει δύναμη υπερφυσική. Κι όμως! Πρέπει να θάψω τη φαντασία και τις μνήμες μου! Πάει και η ωραία δόξα του καλλιτέχνη και του αφηγητή!

Εγώ! Εγώ που είπα πως είμαι μάγος ή άγγελος, απαλλαγμένοςαπό την όποια ηθική, αποδίδομαι στο χώμα, αναζητώντας ένα χρέος, και την τραχιά αλήθεια πάνω μου να σφίξω! Χωριάτης!
Με απάτησαν μήπως; Το έλεος είναι ίσως αδέρφι του θανάτου για μένα;
Τελος, θα ζητήσω συγχώρηση που τράφηκα με ψεύδη. Και πάμε!
Μα ούτε ένα χέρι φίλο! Και που ν' αντλήσω βοήθεια;
Ναι, η καινούρια ώρα είναι, τουλάχιστον, πολύ αυστηρή.
Γιατί μπορώ να πω ότι δικιά μου είναι η νίκη! Οι οδόντων τριγμοί,οι συριγμοί του πυρός, οι δυσώδεις στεναγμοί μετριάζονται.Σβήνουν όλες οι ακάθαρτες μνήμες. Οι τελευταίες μου νοσταλγίες
φεύγουν καλπάζοντας - ζήλεια για τους ζητιάνους, τους ληστές,τους εραστές του θανάτου, τους λογής-λογής καθυστερημένους.
- Ω κολασμένοι, αν μπορούσα να εκδικηθώ!
Πρέπει να είσαι απόλυτα σύγχρονος.
Όχι θρησκευτικοί ύμνοι: να κρατήσεις το κερδισμένο βήμα.
Άγρια νύχτα! Το ξεραμένο αίμα καπνίζει πάνω στη φάτσα μου,και δεν έχω τίποτα πίσω μου, μόνο ετούτο το φριχτό δεντράκι!...
Η πνευματική μάχη είναι το ίδιο βίαιη όσο και η μάχη των αντρών.
Όμως το όραμα της δικαιοσύνης είναι απόλαυση για τον Θεό μόνο.
Όμως, είναι παραμονή. Ας δεχθούμε τις ροές της δύναμης και της αληθινής τρυφερότητας. Και την αυγή. οπλισμένοι με μιά φλογερή υπομoνη θα εισβάλουμε στις εξαίσιες πολιτείες.
Τι έλεγα για φίλο χέρι; Ένα σπουδαίο πλεονέκτημα είναι ότι
μπορώ να γελάσω με τους παλιούς ψεύτικους έρωτες,και να σημαδέψω με το όνειδος τα ψευδόμενα ζεύγη
-είδα εκεί κάτω των γυναικών την κόλαση -και θα μου είναι θεμιτό να κατέχω την αλήθεια μέσα σε μια ψυχή και ένα σώμα.

Απρίλιος -Αύγουστος 1873

Arthur Rimbaud
μετάφραση Γιώργος Σπανός
εκδ.πλέθρον,1984