Σάββατο 12 Οκτωβρίου 2013

..στα σκαλοπάτια..



Γραμμένο στα σκαλοπάτια του Πορτορικάνικου Χάρλεμ

Υπάρχει μια αλήθεια που βάζει όρια στον άνθρωπο
Μια αλήθεια που τον εμποδίζει να πάει παραπέρα
Ο κόσμος αλλάζει

Ο κόσμος το ξέρει πώς αλλάζει
Βαριά   είναι η λύπη της μέρας
Οι γέροι έχουν την όψη της καταδίκης
Οι νέοι παραγνωρίζουν τη μοίρα τους σε αυτήν την όψη
Αυτό είναι η αλήθεια
Μα δεν είναι ολότελα αλήθεια


Η ζωή έχει νόημα
Και δεν ξέρω το νόημα
Ακόμα και όταν την ένιωσα δίχως νόημα
Έλπιζα και προσευχόμουν και  γύρεψα ένα νόημα
Δεν ήταν όλα παιγνιδιάρα ποίηση
Υπήρχαν χρέη να ξεπληρωθούν
Καλώντας θάνατο και θεό
Είχα μια άγρια επιθυμία να τα βάλω μαζί τους
Ο θάνατος αποδείχτηκε να μην έχει νόημα δίχως τη ζωή
Ναι ο κόσμος αλλάζει
Αλλά ο θάνατος μένει ο ίδιος
Παίρνει τον άνθρωπο μακριά από τη ζωή
Το μόνο νόημα που ξέρει
Και συνήθως είναι μια θλιβερή υπόθεση
Τούτος ο θάνατος


Είχα μια αθωότητα είχα μια σοβαρότητα
Είχα ένα χιούμορ να με γλυτώνει από την ερασιτεχνική φιλοσοφία
Μπορώ να βγάζω ψεύτικα τα πιστεύω μου
Μπορώ  μπορώ
Γιατί θέλω να ξέρω το νόημα των πάντων
Αλλά κάθομαι σαν κάτι τσακισμένο
Βογγώντας! Ω τι ευθύνη
Σου αναθέτω Γκρέγκορυ
Θάνατο και Θεό
Σκληρό  σκληρό  είναι σκληρό

έμαθα πώς η ζωή δεν ήταν όνειρο
έμαθα πώς η αλήθεια εξαπατούσε
Ο άνθρωπος δεν είναι Θεός
Η ζωή είναι ένας αιώνας
ό θάνατος μια στιγμή


Γκρέγκορυ Κόρσο
Ποιήματα
Εκδ.νεφέλη
Μετάφραση:Κώστας Γιαννουλόπουλος/Φώτης Αθέρας


Δεν υπάρχουν σχόλια: