Παρασκευή 7 Φεβρουαρίου 2014

μερικές λέξεις



…………………………………………………….........................................

Μέχρι εκείνη τη νύχτα δεν είχατε καταλάβει ότι μπορεί κανείς να αγνοεί αυτό που βλέπουν τα μάτια,αυτό που αγγίζουν τα χέρια ,αυτό που αγγίζει το κορμί.Ανακαλύπτεται αυτή την άγνοια.Λέτε: δεν βλέπω τίποτε.Δεν απαντά .Κοιμάται.

Την ξυπνάτε .την ρωτάτε αν είναι πόρνη.κάνει νόημα,όχι.

Την ρωτάτε γιατί δέχτηκε το συμβόλαιο για τις πληρωμένες νύχτες.Απαντά με μια φωνή κοιμισμένη ακόμα,σχεδόν σβησμένη: γιατί από τη στιγμή που μου μιλήσατε είδα ότι είχατε προσβληθεί από την αρρώστια του θανάτου.Τίς πρώτες μέρες δεν ήξερα να την ονομάσω αυτή την αρρώστια,ύστερα μπόρεσα.Της ζητάτε να επαναλάβει τις λέξεις.Κάνει αυτό που της ζητάτε,επαναλαμβάνει τις λέξεις: η αρρώστια του θανάτου.Τη ρωτάτε πώς το ξέρει.Λέει ότι το ξέρουμε χωρίς να γνωρίζουμε πως το ξέρουμε.τη ρωτάτε: Γιατί η αρρώστια του θανάτου είναι θανατηφόρα;

Απαντά: Γιατί αυτός που έχει προσβληθεί δεν ξέρει ότι κουβαλάει μέσα του τον θάνατο.Και γιατί θα πεθάνει χωρίς να εχει ζήσει προηγουμένως για να πεθάνει,χωρίς καμιά γνώση ότι πεθαίνει σε κάποια ζωή.………………………………………………….

……………………………………................................................................................................................
Μια μέρα δεν είναι πιά εκεί.Ξυπνάτε και δεν είναι πιά εκεί.Εφυγε μέσα στην νύχτα.Το ίχνος του κορμιού εχει μείνει ακόμη πάνω στα σεντόνια,κρύο.Το δωμάτιο ερήμωσε.Μείνατε μόνος.Το κορμί της εξαφανίστηκε.Η διαφορά ανάμεσα σε αυτήν και σε σας επιβεβαιώνεται από την ξαφνική της απουσία.Πέρα στις ακρογιαλιές ,οι γλάροι κράζουν μέσα στην νύχτα που σβήνει,θα έχουν αρχίσει να τρώνε σκουλίκια,να σκαλίζουν την άμμο που άφησε πίσω της η άμπωτη.Μέσα στο σκοτάδι,η τρελή κραυγή των πεινασμένων γλάρων ,σας φαίνεται ξαφνικά ότι την ακούτε για πρώτη φορά………………………………………................................................................................

Απ όλη αυτή την ιστορία σας μένουν μόνο μερικές λέξεις που πρόφερε μέσα στον ύπνο,αυτές που λένε από τι πάσχετε:Αρρώστια του θανάτου.Σύντομα ,παραιτείστε,δεν την ψάχνετε πιά ούτε μέσα στην πόλη,ούτε μέσα στη νύχτα ούτε τη μέρα.Όμως έτσι μπορέσατε να ζήσετε αυτόν τον έρωτα με τον μόνο τρόπο που ήταν δυνατό για σας,χανοντάς τον πρίν ακόμα γεννηθεί.

Η αρρώστια του θανάτου..(απόσπασμα)

Μετάφραση: Κυβέλη Μαλαμάτη/εκδ.Εξάντας.








2 σχόλια:

censurasigloXXI είπε...

Το διάβαζα και μου φαινεται ένα σκληρό κείμενο. Δεν την ήξερα την Marguerite Duras. Gracias.

Καλό ΣΚ και καφεδάκι παρέα.

κοκκινη κισσα είπε...

καλησπέρα Βερόνικα..χαίρομαι που εγινα η αφορμή της γνωριμίας!!μακάρι να μπορούσα να μεταφέρω ολόκληρο το έργο..είναι αξιόλογο !!!ακόμη κι έτσι όμως μια αίσθηση μπορεί να είναι αρκετή..

νάσαι καλά!!

φιλιά.