«μια πράξη απόγνωσης» *
                                                                      στον Νίκο - Αλέξη Ασλάνογλου
Διανυκτερεύω. Αδειες πλατείες ,δρόμοι έρημοι,γήπεδα,οξειδωμένοι απο βροχή σταθμοί,λιμάνια χαμένα στην αχλή του αποχαιρετισμού.
Που πάω;τι γυρεύω;ετσι, βαδίζοντας ανάμεσα στην πυκνή καταραμένη βλάστηση των μπλούζ ,σε ένα ανορθόδοξο σαφάρι, κι ύστερα σπαραχτικά βουλιάζοντας σε αυτή τη πανάρχαιη πολυθρόνα που λικνίζει τους νεκρούς της ,νεκρός κι εγώ,περαστικός,αζήτητος,λευκός.
       «Για μιαν ελευθερία»*,ένα σώμα, κορμί ζεστό την ώρα που γέρνει σε άλλο σώμα ,την ώρα που στραγγίζει απελπισία και λιγοστεύει η μοναξιά του ανθρώπου,εκεί που παραμονεύει ο κίνδυνος,που κλείνει πονηρά το μάτι και χαμογελά η απώλεια.
         «Μια πράξη απόγνωσης»τίποτα περισσότερο,πείνα,όχι έρωτας,μούδιασμα όχι χάδι,ουρλιαχτό, ανάγκη, δίχτυ σκισμένο, τρυφερότητα,κάτι άγριο να ψάχνω να με ψάχνεις. Απόκληροι.Παράφοροι.Ρημαγμένοι.Ετοιμόρροποι.Ανέφικτοι κι οι δυό.
          Όχι, δεν έκλεισα πίσω μου την πόρτα. Πράξη απόγνωσης είπα,τίποτα περισσότερο κι έφυγα.Το γνώριζα το Ανέφικτο. Το μύριζα. Λυγμός είναι. Συνεχιζόμενος πνιγμός. Νύχτα που ξερνάει οσα βαστούμε και καίει τα ξημερώματα ό,τι απόμεινε.Ασάλευτη.Αδυσώπητη.Σκληρή.
           Μετράω αποτσίγαρα ερώτων εφήμερων .Σφραγίζω με μελάνι όλα τα νυχτερινά τυπογραφεία της ψυχής. Παιδιά πλημμυρισμένος ταξιδεύω.Επιβάτης και μηχανοδηγός μαζί ενός τρένου που το βαγόνι του διασχίζει τους συρμούς του εικονικού σας κόσμου,στρέφω στο τζάμι το κεφάλι μου, δεν με βλέπετε,σας βλέπω.
Αιχμάλωτος της δικής μου ενδοχώρας,εραστής της Αθωότητας,αφοπλισμένος,σκόρπιος,
αταξινόμητος,διασκορπισμένος,δεν ζώ ,ΔΙΑΝΥΚΤΕΡΕΥΩ.

ΕΦΗ ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΥ
Περιοδικό Εμβόλιμον/τεύχος 77-78
Αφιέρωμα στον Νίκο-Αλέξη Ασλάνογλου (τρέχον τεύχος)



* τίτλος ποιήματος από την συλλογή Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΜΥΡΩΝΑ