Παρασκευή 20 Μαΐου 2016

Ερημος οπως Ερωτας /κριτική παρουσίαση /γράφει ο Γιώργος Λίλλης

Μια κριτική παρουσίαση για το ΕΡΗΜΟΣ οπως ΕΡΩΤΑΣ απο τον
ποιητή και κριτικό λογοτεχνίας ΓΙΩΡΓΟ ΛΙΛΛΗ
///περιοδικό Τα ΠΟΙΗΤΙΚΑ ,τεύχος 21



 Δεν είναι εύκολο να γράψεις σήμερα ερωτική ποίηση.Εχουν γραφτεί τόσο όμορφα ερωτικά ποιήματα στο παρελθόν που είναι σχεδόν αδύνατο να προσφέρεις κάτι καινούργιο.Επίσης η ποίηση που γράφεται σήμερα ,θέλοντας να ξεφύγει από τα στερεότυπα γίνεται όλο και πιο κυνική και πεζολογική .Εδώ όμως μιλάμε για θέματα όπως ο έρωτας που παίζει σημαντικό ρόλο στην ζωή και όχι για στιχάκια του συρμού.Αλλο η ερωτική ποίηση που επικεντρώνεται στο μεγάλο αυτό αίσθημα και άλλο η ποίηση της αγοράς που πλασάρεται ότι είναι ικανή να λυτρώσει τον άνθρωπο από τον πόνο του χαμένου έρωτα.Ισως αυτός είναι και ο λόγος που οι περισσότεροι ποιητές σήμερα σπάνια καταπιάνονται με τον ερωτα.Ομως η αληθινή ποίηση δεν φοβάται να μιλήσει για τα μεγάλα ανθρώπινα θέματα.Ας μην το ξεχνάμε αυτό όλοι εμείς που γράφουμε.Αυτό που μένει είναι τελικά η προσωπική και ειλικρινής προσέγγιση ,είτε πρόκειται για ερωτικό ποίημα ,είτε για κοινωνικό ή πολιτικό.Είναι το προσωπικό,μοναδικό θα έλεγα βλέμμα του ποιητή εκείνο που σώζει το ποίημα από το να γίνει ένα αδιάφορο ανάγνωσμα.Με τον πρόλογο αυτό θα ήθελα να εκφράσω την ικανοποίησή μου για το βιβλίο της Εφης Καλογεροπούλου,Ερημος όπως Ερωτας,οπου τολμά να ασχοληθεί με την ερωτική ποίηση ,προσφέροντας όμως ένα ιδιαίτερο βλέμμα,λοξό,γι αυτό και τόσο όμορφο ,με επίκεντρο την ανθρώπινη ύπαρξη.Τα ποιήματα της συλλογής ,ατιτλα,είναι ένα ταξίδι ψυχής,αναζητώντας την ταυτότητα δια μέσου των αισθήσεων.Η ποιήτρια δεν πέφτει στην παγίδα να γράψει μελιστάλαχτα στιχάκια ,αλλά με την δύναμη ενός ελεύθερου πνεύματος αναρωτιέται για την δύναμη του έρωτα,μέσα από την απώλεια,τον πόνο,αλλά και μέσα από την χαρά,την τρέλα ,την υπέρβαση:
Αρρωστος από μίσος
πιο νεκρός κι από νεκρό
αυτός που στο μάτι του ζώου
θάνατο βλέπει και ποτέ την αθωότητα
Σε ξέρα ριγμένος
βυθισμένος στα πνιγμένα του νερά
αυτός που δέρμα αλλάζει κι από φίδι πιο γρήγορα
πουλί να γίνει θέλει με δανεικά φτερά.
Όπως διαπιστώνουμε με τους παραπάνω στίχους η Καλογεροπούλου υμνεί τον έρωτα,το αντικείμενο του πόθου της με έναν τρόπο που φαινομενικά δεν θυμίζει ερωτικό λόγο,αλλά αν αφουγκραστούμε προσεκτικά διαπιστώνουμε πως εδώ το ερωτικό στοιχείο είναι αυτό που δυναμιτίζει τις στιγμές ,που δίνει το χάρισμα της ελπίδας σε ένα χώρο στεγνό,αντιποιητικό.Αυτή η υπέρβαση στους στίχους της δημιουργεί μια ατμόσφαιρα έξω από τα στενά όρια που ζούμε τις ζωές μας,έστω και με δανεικά φτερά,μπορούμε να πετάξουμε.Δεν είναι λίγο:
Πιο μέσα απ το βλέμμα τι;
Με ακρίβεια ωρολογοποιού –που σφίγγει το κομμένο ελατήριο-
με την τελευταία βιδίτσα που απόμεινε
τράβηξε το τι απ την ερώτηση.
Πιο μέσα απ το βλέμμα ύλη
υλη σιωπής
πρόσθεσε.
Η Καλογεροπούλου με αυτήν την τέταρτη ποιητική της συλλογή ,ώριμη όσο ποτέ,με στίχους που εισχωρούν μέσα σου και σε αναστατώνουν,όπως η κάθε καλή ποίηση ,καταφέρνει να περιγράψει το στοιχείο εκείνο του έρωτα που καθρεφτίζει την αλήθεια των ανθρώπινων πράξεων.Ανακαλύπτει την αιτία αυτών των πράξεων.Δεν δικαιολογεί δεν ωραιοποιεί.ο ερωτας ξεγυμνώνει τα ένστικτα.Μας εκθέτει:
Το καμένο κάρβουνο της προδοσίας
το άσπρο πόδι της ματαίωσης
η λάσπη της αγάπης και η Θεία κοινωνία της
Ο άγριος σκύλος που κοιμάται μέσα μου τις νύχτες
το άδειο που δεν έχω όταν σε έχω.

Δεν υπάρχουν σχόλια: