Ποια να είναι άραγε η γλώσσα που ταιριάζει λοιπόν στη γένεση του έρωτα;Η γλώσσα της υπέροχης ποίησης ή εκείνη της ελάσσονος λογοτεχνίας; Η γλώσσα του «Ερωτικού Ταχυδρόμου»,της βιωμένης ιστορίας ή εκείνη των εικονογραφημένων περιοδικών;Βουβή στον επιστημονικό,θρησκευτικό και ιδεολογικό χώρο,η γένεση του έρωτα δε διαθέτει λοπόν παρά μονάχα δύο λιγκουιστικές μορφές: η μια τους είναι το έξοχο,το άφατο..η άλλη πέφτει όλο με μιάς στο χυδαίο και το μάγκικο,στο γελοίο,στο αξιοκαταφρόνητο.Θύματα της αδυναμίας να προσεγγίσουν τον αληθινό λόγο δεν είναι μόνον οι μορφωμένοι,η αδυναμία αυτή είναι έκδηλη και στη ζωή όλων μας.


 «Άλλες διαστάσεις της γένεσης του έρωτα είναι η ΑΛΗΘΕΙΑ και η ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΤΗΤΑ.Ο ερωτευμένος πασχίζει να ανακαλύψει την πιο βαθιά του αυθεντικότητα ,προσπαθεί να είναι γνήσιος ως το έσχατο όριο….το ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ δεν είναι ένα στοιχείο που μας πέφτει από τον ουρανό,που εξαρτάται από τον εξωτερικό κόσμο….εμείς είμαστε εκείνοι που έχουμε αλλάξει…..το να ΕΡΩΤΕΥΕΣΑΙ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟ ΠΕΔΙΟ ΤΟΥ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΥ….»

FRANCESCO ALBERONI
To ξύπνημα του έρωτα
Εκδόσεις Χατζηνικολή,1979