Ω Καπετάνιε!Καπετάνιε μου!

Ω Καπετάνιε!Καπετάνιε μου!Το φοβερό μας ταξίδι έχει τελειώσει
Το πλοίο μας άντεξε σ΄’ολες τις καταιγίδες,το έπαθλο που αναζητήσαμε
εκερδήθη....
Πλησιάζουμε στο λιμάνι,ακούω τις καμπάνες,Τον λαό που πανηγυρίζει.
Τα μάτια καρφωμένα στ΄ασάλευτο σκαρί,στο βλοσυρό κι ατρόμητο καράβι

Μα,ω καρδιά!καρδιά!καρδιά!
Ω κόκκινες του αίματος στάλες,
Εκεί στη γέφυρα όπου ο Καπετάνιος μου κοίτεται,
Πεσμένος,παγωμένος,νεκρός.

Ω Καπετάνιε!Καπετάνιε μου! Σήκω και τα σήμαντρα άκου που κτυπούν,
Σήκω- για σένα η σημαία ανεμίζει-για σένα η σάλπιγγα ηχεί,
Για σένα οι ανθοδέσμες και τα πλουμιστά στεφάνια-
Για σένα το πλήθος στην ακρογιαλιά,
Εσένα ζητάει αυτή η κινούμενη μάζα
Που πάνω σου στρέφει τα διψασμένα της βλέμματα

Ελα Καπετάνιε! Πατέρα αγαπημένε!
Στο μπράτσο αυτό το κεφάλι σου γύρε!
Σαν όνειρο μου φαίνεται στη γέφυρα να κοίτεσαι,
Πεσμένος,παγωμένος,νεκρός.

Ο Καπετάνιος μου δεν αποκρίνεται, τα χείλη του είναι χλωμά κι αμίλητα,
Ο πατέρας μου το μπράτσο μου δεν νιώθει, δεν έχει πια θέληση, μήτε σφυγμό,
Το πλοίο αγκυροβόλησε σώο κι αβλαβές το ταξίδι του έχοντας εκπληρώσει
Από ταξίδι φοβερό της νίκης το καράβι επιστρέφει με κερδισμένο το σκοπό

Ακρογιαλιές,πανηγυρίστε!Καμπάνες ηχείστε!
Όμως εγώ πένθιμο σέρνω βήμα,
Στη γέφυρα που ο Καπετάνιος μου κοίτεται,
Πεσμένος,παγωμένος,νεκρός.

WALT WHITMAN
ΦΥΛΛΑ ΧΛΟΗΣ//
ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΛΙΝΚΟΛΝ
Μτφρ: ΧΑΡΗΣ ΒΛΑΒΙΑΝΟΣ
Εκδ:πλεθρον,1986