"Αχ ,θάνατος γελωτοποιός,θρηνώδης θάνατος!"

Ψαλμός

Κρατώ την άβυσσό μου και πορεύομαι.Καταργώ τους δρόμους που τελειώνουν ανοίγω δρόμους μακρινούς σαν χώμα κι άνεμο, δημιουργώ εχθρούς από τα βήματά μου,που έχουν τη δική μου δύναμη.Προσκέφαλο μου η άβυσσος,ικέτες μου τα ερείπια.

Είμαι αληθώς ο θάνατος.

Εκφρασή μου ο επιτάφιος θρήνος όλα τα σβήνω και προσμένω αυτόν που θα με σβήσει, χωρίς ιδιοτροπία ο καπνός και η μαγεία μου.Ετσι ζώ μέσα στη μνήμη του αγέρα.Προσφέρω ύφος και ρυθμό στον δικό μας αιώνα

(αιώνα που σκορπίζεται σαν άμμος και κολλάει σαν πυρωμένο μέταλλο,αιώνα του σύννεφου που λέγεται όχλος,αιώνα τενεκέδων που λέγονται εγκέφαλοι,αιώνα χίμαιρας και υποταγής,ανδρείκελων και σκιάχτρων,αιώνα λαίμαργης στιγμής κι ατέλειωτης παρακμής).

Αρτηριες δεν έχω γι αυτον τον αιώνα-σκόρπιος είμαι και δεν μ ενώνει τίποτα.

Δημιουργώ ένα πάθος ωσάν λαχάνιασμα του Λεβιάθαν.Είμαι κρυμμένος στην αγκαλιά ενός ήλιου ερχόμενου.Καταφεύγω στη νιότη της νύχτας ,αφήνω το κεφάλι στο γόνατο της αυγής.Εξέρχομαι και γράφω τη βίβλο της εξόδου.Δε με προσμένει επαγγελία καμιά.Προφητεύω και σπέρνω αμφιβολίες.

Πλάθω τη ζύμη της πτώσης,αφήνω το παρελθόν στη δύση του κι επιλέγω τον εαυτό μου.Κατεργάζομαι τον αιώνα σε έλασμα,τον κράζω: ω τερατώδη γίγαντα,ω τέρας γιγάντιο γελώ και κλαίω.

Ειμαι επιχείρημα ενάντια στον αιώνα.

Σβήνω μέσα μου τα χνάρια,τις κηλίδες.

Πλένω το εντός μου και το αφήνω άδειο και καθαρό.Ετσι ζώ μέσα στον εαυτό μου.

Τρέφουν τις φλέβες μου αιμορραγίες και θέση δεν βρίσκω μεταξύ των νεκρών.Εκανα θύμα τη ζωή κι αγνοώ πώς να πεθάνω-κρυφός ο χρόνος μου κάτω από τα μάτια.Χτές εισήλθα στην τελετουργία των κυμάτων –φλόγα μου ήταν το νερό.

Σπεύδω γιατί ο θάνατος με ακολουθεί επιστρατεύοντας τους ανέμους του ανάμεσα στα μάτια.Γελώ μαζί του και κλαίω μέσα στο τρεμόπαιγμα των ματόκλαδων.Αχ ,θάνατος γελωτοποιός,θρηνώδης θάνατος!

Γνωρίζω πως βρίσκομαι στην καρδιά του θανάτου,εισδύω στον τάφο,και μιλώ με την μύτη.ΚΙ όμως υπάρχω-το ξέρουν οι άλλοι.

Επιτίθεμαι και ξεριζώνω,διαβαίνω και προκαλώ.Οπου διαβαίνω,χύνεται καταρράκτης ο άλλος κόσμος.Οπου διαβαίνω,εκεί ο θάνατος ,εκεί το αδιέξοδο.

Θα υπάρχω περιβαλλόμενος από τον εαυτό μου.

ΑΔΩΝΙΣ

ΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΜΙΧΙΑΡ ΤΟΥ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ

Μτφρ: ΜΑΡΚΕΛΛΟΣ ΠΙΡΑΡ

εκδ: ΑΓΡΑ