"......"-Ω,κάντε μου τη χάρη να μου δώσετε ένα κόκκαλο για το σκύλο μου!ένα κόκκαλο φτάνει,δέν είναι ανάγκη νάχει και κρέας έτσι,μόνο και μόνο για νάχει τίποτα στο στόμα του και να μη γκρινιάζει.
Μου δώσανε ένα κόκκαλο,ένα πολύτιμο μικρό κοκκαλάκι,που μάλιστα είχε και λιγάκι κρέας επάνω,το πήρα και το΄κρυψα αποκάτω απ΄το σακάκι μου.Ευχαρίστησα το χασάπη τόσο θερμά,όπου γύρισε και με κοίταξε σαστισμένος.
-Μπα,τίποτε! είπε.
-Ω,μην το λέτε αυτό,μουρμούρισα,είναι πολύ ευγενικό αυτό πού μου κάματε.
Κι έφυγα, ηκαρδιά μου πήγαινε να κρεπάρει.
Χώθηκα σένα δρομάκο και τράβηξα όσο μπορούσα μακριά.Σταμάτησα μπροστά σε μιά ξεχαρβαλωμένη πόρτα σε μιά μάντρα.Φ'ως δεν έβλεπα πουθενα,ήμουν κρυμένος σένα ευλογημένο σκοτάδι ,έβγαλα το κοκκαλό μου κι άρχισα να το γλύφω.
Ητανε όλως διόλου άνοστο,έβγαινε όμως μιά βαριά μυρουδιά από μπαγιάτικο αίμα,που μούφερνε αναγούλα και ξέρασα στη στιγμή.Δοκίμασα πάλι ,μόνο να κατάφερνα να το κρατήσω μέσα μου κι αμέσως θάφερνε τάποτελεσματά του.Το ζήτημα ήτανε να καταφέρω να κατακάτσει μέσα μου.Μα ξαναξέρασα πάλι.Φουρκίστηκα,θύμωσα με το κρέας,ξέσκισα με τα δόντια μου ένα κομματάκι και το κατάπια με το ζόρι.Μα και πάλι δε βγήκε τίποτα ,μόλις φτάνανε στο στομάχι μου τα ξεφτιδάκια το κρέας,ανέβαιναν αμέσως πάλι στον καταπότη μου.Εσφιξα σαν παλαβός τη γροθιά μου,ξέσπασα σ ένα απελπισμένο απ΄την ανημπορια μου κλάμα,και δάγκασα το κόκκαλο σαν τρελός.
Εκλαιγα τόσο,που το κόκκαλο μουσκέφτηκε και βρωμίστηκε πια από τα δάκρυα,ξέρασα,
βλαστήμησα και δάγκασα ξανά,κι έκλαιγα έτσι,που πήγαινε να μου φύγει η καρδιά.Καί ξερνούσα πίσω πάλι και καταριόμουν φωνάζοντας δυνατά,κι έστελνα όλες τις δυνάμεις του κόσμου στην αιώνια κόλαση. Σιγαλιά.Ούτε ένας άνθρωπος γύρω,ούτε ένα φώς όύτε ένας θόρυβος.Είχα φτάσει στόν πιο άγριο παροξυσμό.Αγκομαχούσα βαριά και έκλαιγα τρίζοντας τα δόντια μου κάθε φορά πού έβγανα τα κομματάκια κείνα το κρέας ,πού ίσως θα με θρέφανε λίγο άν τα κρατούσα μέσα μου.Σαν ειδα πιά πώς όσο κι άν προσπαθούσα ήταν ανώφελο,έδωσα μιά και σφεντόνισα το κόκκαλο πάνω στην πόρτα.Και τότε ,μέσα σε μιά τρικυμία μίσος,μέσα σε πέλαγο λύσσας,σήκωσα τα χέρια μου απειλητικά κατά τον ουρανό,τα δαχτυλά μου συσπασμένα σα νύχια άγριου γύπα,και με μιά βραχνή και πνιγμένη φωνη ,κραύγασα το όνομα του θεού φοβερίζοντας..."
ΚΝΟΥΤ ΧΑΜΣΟΥΝ
Η ΠΕΙΝΑ
μεταφραση Γ.Αναστασιου
εκδόσεις Γιάννη Οικονόμου
Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία του Εθνικου Κέντρου Κοινωνικων Ερευνων¨
-το 21% των ελλήνων ζει κατω από τα όρια της φτώχειας(με λιγότερα από 470 ευρώ το μήνα)
-το 60% τωνελλήνων φοβάται ότι στα επόμενα χρόνια θα περιέλθει σε φτώχεια
--1 στους 3 έλληνες με δυσκολία ανταποκρίνεται στο ενοίκιο του σπιτιού του η στη δόση του δανείου του,δέν μπορεί να έχει επαρκή θέρμανση στο σπίτι του,και διατροφή με κρέας η ψάρι ή λαχανικά κάθε δύο μέρες περίπου!
