Αλλά εγώ που ήθελα να εκσφενδονίσω βεγγαλικά τις φράσεις καταυγάζοντας έστω και για μια μόνη στιγμή αυτή την αιώνια νύχτα;Πώς να ηλεκτροφωτίσω το στερέωμα με μπλέ,μώβ και κόκκινα αστέρια χωρίς να ξοδεύω ζωή;
Μιλάω για μια ποίηση από τη ζωή όχι καλά και σώνει για τη ζωή,πολύ περισσότερο για κάποιο σκοπό.Ετσι βρίσκω την ποίηση για την ποίηση του Mallarme΄,mal arme΄.
Θα ΄θελα αυτούς που εχουν αυτό το μεράκι να ΄χουν αγγίξει έστω με το μικρό δαχτυλάκι την καραβάνα της απελπισίας,να είναι με άλλα λόγια bon arme΄ kαι alarme΄.
Γι αυτό αναφέρθηκα στην αρχή σε κάτι φιόγκους(το αυγουλάκι τους και μάλιστα φρέσκο) που γράφουνε ανούσια ποιήματα,χάνονται μέσα στις λέξεις,γιατί δε δώσανε γι αυτή την υπόθεση σταγόνα αίμα.Δε γίνεται.Δε γίνεται.

ΜΑΡΙΟΣ ΧΑΚΚΑΣ
Ο ΜΠΙΝΤΕΣ