Τετάρτη 16 Απριλίου 2008

CRAVE (λαχταρω)


-"δεν μου αρέσει καθόλου η άποψη που βλέπει το θέατρο ώς απλή αφορμή για νυχτερινή έξοδο.Το θέατρο πρέπει να είναι συναισθηματικά και πνευματικά απαιτητικό...
-για τον ακραίο έρωτα μπορει να γράψει κανείς μόνο με ακραίο τρόπο .Αλλιώς δεν σημαίνει τίποτα."
sarah kane
μονολόγου συνέχεια.............
Α.:καί να κάθομαι στίς σκάλες και να καπνίζω ωσπού να γυρίσει σπίτι ο διπλανός σου,και να κάθομαι στίς σκάλες και να καπνίζω ωσπού να γυρίσεις σπίτι εσύ,και να τρελαίνομαι όταν αργείς ,και να ξαφνιάζομαι όταν γυρίζεις νωρίτερα,και να σου χαρίζω ηλιοτρόπια,και να πηγαίνω στο πάρτι σου και να χορεύω ώσπου να πέσω ξερός ,και να΄μαι δυστυχισμένος όταν έχω άδικο,και να ΄μαι ευτυχισμένος όταν με συγχωρείς, και να χαζεύω τίς φωτογραφίες σου και να παρακαλάω να σε ήξερα μια ζωη ,και να ακούω τη φωνή σου στο αυτί μου,και να νιώθω το δέρμα σου πάνω στο δέρμα μου,και να τρομάζω όταν θυμώνεις και το ΄να σου μάτι κοκκινίζει και τ ΄αλλο σου μάτι γαλάζιο και τα μαλλιά σου στ΄αριστερά και το προσωπό σου ανατολίτικο ,και να σου λέω πώς είσαι θεσπέσια ,και να σ άγκαλιάζω όταν σε πιάνει αγωνία,και να σε κρατάω σφιχτά όταν πονάς ,και να σε θέλω όταν σε μυρίζω,και να σε πληγώνω όταν σ άγγίζω,και να κλαψουρίζω όταν είμαι πλάι σου,και να κλαψουρίζω όταν δεν είμαι ,και να κυλάει το σάλιο μου πάνω στο στήθος σου,και να σε πλακώνω και να σε πνίγω τις νύχτες,και να ξεπαγιάζω όταν μου παίρνεις την κουβέρτα,και να ζεσταίνομαι όταν δεν μου την παίρνεις,και να λιώνω όταν χαμογελάς και να διαλύομαι όταν γελάς,και να μήν καταλαβαίνω γιατί λές πώς σε απορρίπτω αφού δε σε απορρίπτω,και να αναρωτιέμαι.πώς σού περασε ..ποτέ από το νού ότι εγώ θα μπορούσα να σε απορρίψω,και να αναρωτιέμαι ποιά είσαι αλλα να σε δέχομαι έτσι κι αλλιώς.....................και να σ άγαπώ τόσο βαθιά που να μη μπορώ να το βάλω σε λόγια,και να θέλω να σου πάρω ένα γατάκι πού θα το ζηλεύω γιατί θα το προσέχεις περισσότερο από μένα,και να μην σ άφήνω να σηκωθείς απ΄το κρεβάτι όταν πρέπει να φύγεις,και να κλαίω σαν μωρό παιδί όταν φεύγεις στο τέλος,................
και να κάνουμε έρωτα στίς τρείς το πρωί και κάπως ,με κάποιο τρόπο,να σου εκφράζω έστω και λίγο/τόν ακάθεκτο τον ακατάλυτο τον ακαταμάχητο τον ακατάσβεστο τον ψυχαναληπτικο τον ανευ-όρων τον-τα-πάντα-πληρούντα τον-διχως-τελος-και -δίχως-αρχή-ερωτά μου για σένα.
CRAVE
SARAH KANE
μετ.Τζενη Μαστοράκη

11 σχόλια:

Keep Dreaming είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Keep Dreaming είπε...

polles fores auta pou niwthei enas anthrwpos,oso omorfa einai mesa tou, toso "atsala" diatypwnontai, ean apopeirathei na ta ermineusei me lekseis....Ta akraia synaisthimata den theloun logia.
Einai san na xanoun ti mageia ekeinis tis siwpilis eswterikis mas stigmis ..

kalinyxta :)

μαριάννα είπε...

Αμάν! Έπαθα! Απίστευτα ερωτικό και γοητευτικό παραλήρημα! Α παπαπαπα... Τί είπε τώρα;
ΥΠΑΡΧΕΙ άντρας, που να μην είναι σάλιαγκας όμως, και να μιλάει έτσι στην αγαπημένη του; Να τρέφει τέτοιον έρωτα; Φοβερός! Πολύ ερωτεύσιμος! Πρέπει να έχει κάνει και τρομερή μετάφραση η Τζένη Μαστοράκη...

Ευχαριστούμε θερμά για τη μεταφορά!
Καληνύχτα!

κοκκινη κισσα είπε...

ερασιτέχνης άνθρ.

ΑΝ αναφέρεσαι στόν συγκεκριμένο μονόλογο πρέπει εδώ να πώ ότι η δομή του έργου είναι τέτοια που θέτει ερωτήματα:τα τέσσερα πρόσωπα (Α,Β,C,M)απευθύνονται στόν εαυτό τους?,στο κοινό?,ο ένας στόν άλλο? κανείς δεν ξέρει.σε ποιόν κόσμο κατοικούν?Η ίδια η Κέην θεωρούσε το έργο αυτό ως το πιό πικρό της και πίστευε ότι "οδέύοντας πρός το τέλος όλα τα πρόσωπα παραιτούνται από κάθε ελπίδα και εύχονται διακαώς να ενωθούν με το τίποτα"¨ολοι είναι κατεστραμμένοι η κατατρεγμένοι από το παρελθόν τους και όλοι λαχταρούν αγάπη και αναγνώριση.Οι ανάγκες τους αυτές αποτελούν και το κλειδί κατανόησης αυτών των παρραλληλων πολλές φορές μονολόγων.

για τη σιωπή :καθε άνθρωπος βιώνει τα πράγματα εν προκειμένω τον έρωτα με τον δικό του τρόπο.σίγουρα και δια της σιωπής μπορείς πολλές φορές να κοινωνήσεις αισθήματα και συγκινήσεις αρκεί και ο άλλος να μπορεί να ερμηνεύει χωρίς απώλειες το πέρα από τόν λόγο.αλλιώς γίνεται μια σημαντική πού εκκινεί και επιστρέφει στόν ίδιο της τον εαυτό.

καλό μας απόγευμα!

κοκκινη κισσα είπε...

γητεύτρια
Πράγματι
εξαιρετική μετάφραση και εξαιρετικό το έργο.

Από τα αγαπημένα μου

συμφωνώ στα σχόλια!

Yannis Zabetakis είπε...

κόκκινη

κάτι θέλεις να μας πεις αυτές τις μέρες...

από εδώ το πας, από εκεί το μεταφράζεις...έχουμε και τον Ερ. Ανθρωπο να μας προκαλεί ...με την Ησυχία του ...

πού θα καταλήξουμε?

αχ θάλασσά μου σκοτεινή...
θάλασσα αγριεμένη

bonsoir

κοκκινη κισσα είπε...

izabet
ειλικρινά δεν αντιλαμβάνομαι τι εννοείς.Αν θέλεις να συνεισφέρεις δημιουργικά σε μία συζήτηση οκ!!Αν ήσουν πιό προσεκτικός θα έβλεπες ότι η μετάφραση αυτού του θαυμάσιου θεατρικού έργου ανήκει στην κ.Τζένη Μαστοράκη . Αναρτώντας(αποσπάσματα)θεατρικών έργων το πηγαίνει κανείς στήν ευαισθησία ,την ευφυία και την βιωμένη εμπειρία του αναγνώστη πού σαφώς ερμηνεύει τα πράγματα κατά το δοκούν,-αν φυσικά τα προαπαιτούμενα υπάρχουν- και προσέρχεται αν το επιθυμεί σε γόνιμο διάλογο ...
πάντα καλοπροαίρετα και πάντα με αφορμή το κείμενο.


νάσαι καλά.

Yannis Zabetakis είπε...

Ναι καλή μου κόκκινη κίσσα!
το είδα ότι είναι μετάφραση...
αλλά οι ιδιοκτήτες των blogs δεν διαλέγουμε τι βάζουμε? δικά μας ή ξένα...
δεν υποννούσα κάτι ιδιαίτερο...
απλά, φλεγματικά ήθελα να πω ότι μου αρέσει πολύ ο τρόπος και ο τόπος που μας ταξιδεύεις με τις αναρτήσεις σου!

Κόκκινη Μαρία Αντουανέτα >)

κοκκινη κισσα είπε...

να είστε σίγουρος πάντως πώς δεν θα σας αφήσω ποτέ χωρίς ψωμί!

Yannis Zabetakis είπε...

όταν λες όμως ψωμί...τι εννοείς >) ???

κοκκινη κισσα είπε...

izabet

ψωμί.