η φωτο είναι από http://coeliandjeff.blogspot.com/2007_09_01_archive.html Φαντασία
Τραβούσα πέρα,μες στίς τρύπιες τσέπες οι γροθιές μου,
το πανωφόρι γίνονταν κι αυτό ιδανικό
βάδιζα κάτω από τόν ουρανό,Ω μούσα ,κι ήμουν
ο μπιστικός σου.
Κι ώ,πόσους ονειρεύτηκα εξαίσιους έρωτες.
το μόνο μου βρακί μιά τόση τρύπα είχε!
- κοντορεβυθούλης ρέμβαζα ,και ξεκούκιζα στο
διάβα μου
ρίμες.Κι είχα για χάνι την Αρκτο τη Μεγάλη,
-Τ΄αστέρια μου,ψηλά ,πόσο γλυκά πού θρόιζαν!
Και τ΄ακουγα ,και καθόμουν στων δρόμων
τα χαντάκια,
τα όμορφα του Σεπτέμβρη βράδια,κι ένιωθα
τίς σταγόνες
της δροσιάς στο κούτελο,λές κι ήτανε κρασί
βαρβάτο.
Ριμάροντας μες σε φανταστικές σκιές,
Γιά λύρες, τα λάστιχα τραβούσα
Των πληγιασμένων παπουτσιών με το ένα πόδι
πάνω στήν καρδιά!
ARTHUR RIMBAUD
μετ.Γιώργος Σπανός.
εκδ.Πλέθρον
11 σχόλια:
O ouranos me t'astra einai panta amesi anakoufisi gia to pligwmeno "zwo"..
kalispera!
poly mpoemikh i fwto pragmatika! ;)
ερασιτέχνη
"Τέντωσα σκοινιά από καμπαναριό σε καμπαναριό.Γιρλάντες από παράθυρο σε παράθυρο.χρυσές αλυσίδες από αστέρι σε αστέρι ,και χορεύω."
τι ελευθερία θεέ μου!
πολλά φιλιά.
..........................
Men remember you,dead boy,
the lovers of verses!
..........................
Παλινδρόμησα στη δύσκολη εφηβεία μου-στην ηλικία των κακοποιών...
Η ποίηση βρίσκεται ακριβώς εκεί όπου την άφησε ο Ρεμπώ...
Ν΄αδράξω την αλήθεια μέσα σε μια ψυχή και σ΄ένα σώμα...
Αυτές είναι οι τελευταίες λέξεις της "Μιας Εποχής στην Κόλαση"...
Υπέροχο το ποστ!
Να΄σαι καλά!
Καλή σου μέρα και πολλά φιλιά!
«ΑΝ θυμάμαι καλά, κάποτε, ήταν η ζωή μου έκπαγλη
γιορτή που άνοιγαν όλες οι καρδιές καί όλα τα
κρασιά κυλούσαν.
Μια νύχτα πήρα την ομορφιά στα γόνατά μου.
Και τη βρήκα πικρή.
Και τη βλαστήμησα.
Οπλίστηκα ενάντια στη δικαιοσύνη. Δραπέτευσα.
Ω Μάγισσες, Μιζέρια, Μίσος, εσείς θα
διαφυλάξετε το θησαυρό μου.
Κατόρθωσα να σβύσω από το λογικό μου κάθε
ελπίδα ανθρώπινη.
Μ' ύπουλο σάλτο, χύμηξα σα θηρίο πάνω σ' όλες
τίς χαρές να τις σπαράξω.
Επικαλέστηκα τους δήμιους να δαγκάσω, πεθαίνοντας,
τα κοντάκια των όπλων τους.
Επικαλέστηκα κάθε Οργή και Μάστιγα να πνιγώ
στο αίμα, στην άμμο.
Η απόγνωση ήταν ο θεός μοu.
Κυλίστηκα στη λάσπη.
Στέγνωσα στον αέρα του εγκλήματος.
Ξεγέλασα την τρέλλα.
Κι' η άνοιξη μου προσκόμισε το φρικαλέο γέλοιο
τού ηλίθιου.
Μα τώρα τελευταία, πριν τα τινάξω για καλά,
λέω ν' αποζητήσω το κλειδί του αρχαίου συμπόσιου
μήπως βρω ξανά την όρεξή μου.
Τό κλειδί αυτό είν' η συμπόνοια.»
Ίσως να είναι αλήθεια να ζούμε κατά κάποιο τρόπο την “εποχή” του Αρθούρου Ρεμπό. Όπως και να έχει …καλημέρα Κίσσα
utopia
συμφωνώ σε όλα!
και αντιγράφω( γράμμα του Ρεμπώ στον Πωλ Ντεμενύ)
"ο Ποιητής γίνεται οραματιστής με μιά μακρά ,απέραντη και λογικευμένη απορρύθμιση όλων των αισθήσεων.Ολων των μορφών έρωτα,οδύνης ,τρέλας.Ψάχνει ο ίδιος,εξαντλεί μέσα του όλα τα δηλητήρια,για να κρατήσει μόνο την πεμπτουσία τους.Αφατο μαρτύριο,όπου έχει ανάγκη από όλη του την πίστη,από όλη την υπεράνθρωπη δύναμή του,όπου γίνεται ,ανάμεσα σε όλους ,ο μέγας ασθενής,ο μέγας εγκληματίας,ο μέγας καταραμένος, και ο Υψιστος Σοφός!"
A.ΡΕΜΠΩ
καλό απόγευμα!!
sideras
πολλά ευχαριστώ για τήν παράθεση του αποσπάσματος από το "Μιά εποχή στήν κόλαση"
πλουτίζεις και συμπληρώνεις τήν ανάρτηση..
πολλά φιλιά!
"Ψάχνει ο ίδιος,εξαντλεί μέσα του όλα τα δηλητήρια,για να κρατήσει μόνο την πεμπτουσία τους."
κοκκινη κισσα κραταω αυτο.
μ αρεσει.
pharaona
έτσι είναι .
και στη συνέχεια ο ποιητής πρέπει να βρεί μιά" γλώσσα "....πρίν βυθιστεί στήν αβυσσώδη σιωπή του...
αναρχικός και δαιμονικός μαζί ...
"κατάντησα να θεωρώ ιερή την αταξία του πνευματός μου" λέει κάπου...
καλό απόγευμα.
Πολύ όμορφο το ποίημα, όπως και τα σχόλια!
"Κι είχα για χάνι την Άρκτο τη Μεγάλη,
-Τ'αστέρια μου, ψηλά, πόσο γλυκά που θρόιζαν!..."
Ωραία μποέμικη ανάρτηση!
Καλημέρα πουλάκι!
skoinovatis
αυτό δα έλειπε,ένας σχοινοβάτης να μήν είναι fan....τής μποέμικης ζωής!!
καλημέρα !!!
ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΟΠΛΙΚΙΩΤΗΣ----Θεωρώ τον Ρεμπώ ανατρεπτική μορφή στην Παγκόσμια ποίηση.Διαβάζω ποιήματα του απο 18.19 ετών και μέχρι σήμερα,διαβάζω κι απαγγέλλω ποίηση του.Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε και για άλλες μορφές της παγκόσμιας ποίησης.Μιλάμε για τον Αρ.Ρεμπώ,περιθωριακός,πρωτοπόρος στην εποχή του,στη συντηρητική Γαλλία,συμβολιστής,ρομαντικός,σουρεαλιστής,οι λέξεις του σε ταξιδεύουν,ο ήχος της ποίησης του,16-20 ετών,ένα νεαρό παιδί να γράφει όλα αυτά και μπροστά του να υποκλύνοντε μεγάλοι ποιητές της εποχής του...κάτι σαν Mozart θα μπορούσα να πω΄....κι όλοι τους στα 30 τόσο πεθάνανε νέοι,ζήσανε τα πάντα έντονα. ΜΕΓΆΛΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΌΤΗΤΑ Ο ΑΡΘΟΥΡ ΡΕΜΠΩ.
Δημοσίευση σχολίου