Τετάρτη 20 Αυγούστου 2008

" ολα είναι ιερά,όλα είναι ιερά,δέν υπάρχει τίποτα φυσικό στην φύση αγόρι μου!Ναί,τα πάντα είναι ιερά,αλλά αυτή η ιερότητα είναι και κατάρα." Δέν είναι τυχαίο πού η κινηματογραφική Μήδεια του Παζολίνι ξεκινά με τα πιό πάνω λόγια.Η Μήδεια του είναι περισσότερο ιέρεια παρά θεά,περισσότερο σύμβολο παρά πρόσωπο.Τήν Μήδεια υποδύεται η Μαρία Κάλλας και τον Ιασονα ο Τζιουζέπε Τζεντίλε.Η Μήδεια του Παζολίνι (1969) απεικονίζει το φιλοσοφικό ,εικαστικό και ιδεολογικό σύμπαν του ιταλού δραματουργού.Στήν ταινία ο λόγος είναι ελάχιστος.Το θέμα του εστιάζεται στήν αντιπαραβολή δύο πολιτισμών¨η Μήδεια είναι φορέας ενός βάρβαρου ,αρχαικού και μυστικού πολιτισμού,ανήκει σε ένα είδος ορφισμού,ενώ ο Ιασονας είναι εκπρόσωπος του κλασικού ελληνικού ανθρωποκεντρικού πνεύματος με κινητήριους άξονες τον ορθολογισμό και τόν πραγματισμό........... Η Κολχιδαία Μήδεια ,αρχαική,μυστικιστική με θεόρατους βράχους σάν συμπαγείς υπερφυσικές μορφές να τήν πλαισιώνουν, μέσα σε ένα τοπίο γεμάτο παράξενες σπηλιές,ανοιχτές τρωτές.!Οπως ο εσωτερικός της κόσμος.Ο Ιασονας συνδεδεμένος με το νερό,με τόν αέρα.Ψυχρός,ευκίνητος.Το εσωτερικό του τοπίο,οχυρωμένο και προστατευμένο σάν την πόλη του........ Η Μήδεια του Παζολίνι είναι παντοδύναμη.Μιά μητέρα θεά ,με μαγικές ιδιότητες.Πρίν σφάξει τα παιδιά,ακολουθεί μιά περίπλοκη τελετουργία.τα πλένει,τα εξαγνίζει,τα τρυφερεύει,τα νανουρίζει.Εδώ ο Παζολίνι υπαινίσσεται ,παρά δείχνει τη βία.Ο θεατής θα μείνει με τήν απλή δήλωση ότι αυτό πού ήθελε από τον Ιασονα ήταν μόνο το κορμί του ,και τελειώνει με την ατάκα" τίποτα πιά δεν είναι δυνατόν"προβάλλοντας την μηδενιστική άποψη του Παζολίνι.Η Μήδεια του ,θα σκοτώσει τόν καρπό του πόθου της επανερχόμενη στο σημείο μηδέν της επαφής.Ο κύκλος είναι αδιαμφισβήτητος και αέναος, θάνατος και Αναγέννηση. με αφορμή τα γνωστά πρόσφατα γεγονότα στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου,το post αυτό αφιερώνεται σε όλους τούς θεατρόφιλούς πού αποδοκίμασαν τήν άθλια παράσταση του Βασίλιεφ! και φυσικά σε όσους αγωνίζονται και αγωνιούν για την τέχνη του θεάτρου. δείτε και εδώ http://evaggelia-p.blogspot.com/

8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Δεν έχω δει την ταινία του Παζολίνι, ήμουν όμως ανάμεσα σ' αυτούς που είδαν την φετινή παράσταση στην Επίδαυρο. Την εμπειρία μου την περιγράφω σε ανάρτηση. Θα σου πω μόνο πως είχα μαζί μου και τον μεγάλο μου γιο, ο οποίος βλέποντας τα έκτροπα επάνω στη σκηνή και τους θεατές να ορύονται, γύρισε και μου είπε πως όπως το πάνε, θα ξεχάσει κι αυτά που ξέρει!

Το κείμενό σου το διάβασε ο κοινός μας φίλος kryos και μου το σύστησε ανεπιφύλακτα. Τελικά, το κριτήριό του εξακολουθεί να μην λαθεύει!

Καλή σου μέρα :)

κοκκινη κισσα είπε...

evaggelia-p

συμφωνώ απολύτως με τήν παρουσίαση της παράστασης πού έχεις κάνει στο blog σου.

έβαλα και σχετική παραπομπή για τούς φίλους μας πού θα θελήσουν να μάθουν περισσότερα για αυτήν την αθλιότητα...

σε ευχαριστώ ιδιαίτερα για τήν παρουσία σου.

καλημέρα!

kryos είπε...

Είναι ελπιδοφόρο που υπάρχει ένα υγιές κομμάτι ανθρώπων σ αυτόν τον ταλαίπωρο τόπο που μπορεί και αντιδρά στα κακώς κείμενα με όποιο βήμα διαθέτει ... Το μόνο που μπορώ να κάνω εγώ είναι να σας ευχαριστήσω και σένα και την Ευαγγελία που μπήκατε στον κόπο να στηρίξετε το αυτονόητο . ( Στην Ελλάδα το έχουμε ανάγκη αυτό ).

Χαίρομαι επίσης ιδιαίτερα που έγινα η αιτία να γνωριστείτε καθώς πιστεύω ότι βαδίζετε στο ίδιο μήκος κύματος και θα ήταν ενδιαφέρουσα η ανταλλαγή απόψεων μεταξύ σας...κι εγώ αναγνώστης :)

Να έχεις ένα όμορφο βράδυ !!!

Ανώνυμος είπε...

καλως ηλθες!!!!!!!!ειδα την παρασταση στη Σπαρτη χωρις να ειμαι ειδικος αλλα σημεια της μου αρεσαν και αλλα οχι,η Λυδεια ηταν καλη.Τα λεμε Κωστας

κοκκινη κισσα είπε...

kryos

ευτυχώς το διαδίκτυο μάς δίνει τήν δυνατότητα ,να επικοινωνούμε ελεύθερα, προσβλέποντας σε γόνιμο διάλογο ,χωρίς λογοκρισίες ...
Βλέπεις ότι και το καλλιτεχνικό κατεστημένο απολαμβάνει μιάς ιδιότυπης ασυλίας από τα ΜΜΕ.
Ομως για πρώτη φορά αισθάνθηκα ότι το κοινό, πού πολλοι υποτιμούν και προσβάλλουν και κρίση έχει και διαίσθηση.
χαίρομαι και εγω για την επικοινωνία.

κοκκινη κισσα είπε...

Κώστα
καλώς σας βρήκα!
Ο Βασίλιεφ προσπάθησε να κάνει ούτως η άλλως μιά μετα-μοντέρνα παράσταση.Εννοώ ότι το μετα-μοντέρνο στήν τέχνη παραπέμπει στήν αποσπασματικότητα,το εφήμερο,τήν ασυνέχεια,εν τέλει τήν αποδόμηση και τήν σύνθεση εκ νέου τών τμημάτων της αλυσίδας πού αποτελούν μέρος μιάς εννοιολογικής ταυτότητας του νοήματος του έργου.
Η αγάπη αυτή στο "σύμφυρμα" και η υποχώρηση της ιδέας με έμφαση σε ένα πολύχρωμο κολάζ διαφορετικών στυλ δημιούργησε το πρόβλημα.
Αποψή μου είναι ότι τα κλασικά έργα με το μέγεθος πού έχουν είναι πολύ εύκολο με αστοχίες να αποδομηθούν και να καταρεύσουν.Αυτό πιστεύω ότι έγινε στην Επίδαυρο.Ακουσα όμως ότι ήταν στίς προθέσεις τών συντελεστών να κάνουν διορθωτικές παρεμβάσεις στήν αρχική σκηνοθετική προσέγγιση , και περικοπές ώστε να μειωθεί η αρχική διάρκεια ,και να περιοριστούν οι αποδοκιμασίες .

φαίνεται ότι άρχισε να γίνεται!

τα λέμε...!!

aKanonisti είπε...

Δεν είδα την παράσταση...αλλά εμπιστεύομαι τα σχόλια σας...
Δεν φταίει η αποδόμηση...αλλά η αγαμία του σκηνοθέτη...
Συγνώμη για την λέξη... αλλά η αποδόμιση σκοπό έχει να φτάσει το υποσυνείδητο του ανθρώπου.. και όχι να το ερμηνεύσει...

Παζολίνι=Πάθος.....

Ανώνυμος είπε...

ακανονιστη

έχεις δίκιο!!χαίρομαι πού ταυτιζόμαστε,και σού αρέσει και ο Παζολίνι!

φιλιά.