ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΚΗΠΟΝ
Ηθελα νάχω 'ενα σπίτι εξοχικό
μ΄έναν πολύ μεγάλο κήπο- όχι τόσο
για τα λουλούδια,για τα δένδρα,για τές πρασινάδες
(βέβαια να βρίσκονται κι αυτά είναι ευμορφότατα)
αλλά για νάχω ζώα.Α νάχω ζώα!
Τουλάχιστον επτά γάτες-ή δυό κατάμαυρες,
και δυό σαν χιόνι κάτασπρες,για τήν αντίθεσι.
Εναν σπουδαίο παπαγάλλο,να τόν αγροικώ
να λέγει πράγματα μ΄έμφασι και πεποίθησιν.
Από σκυλιά,πιστεύω τρία θα μ΄έφθαναν.
Θάθελα και δυό άλογα (καλά ειναι τ΄ άλογάκια).
Κ΄εξ άπαντος τρία,τέσσαρα απ΄τ΄αξιόλογα
τα συμπαθητικά εκείνα ζώα,τα γαιδούρια,
να κάθονται οκνά,να χαίροντ΄η κεφάλες των.
Κ.ΚΑΒΑΦΗΣ
τα ανεκδοτα ποιηματα
εκδ.Υψιλον
αφιερωμένο στόν φίλο μου αντρεα π.!!
10 σχόλια:
Ένα σπίτι με κήπο....το "δώσαμε" για τέσσερα νοικιασμένα ντουβάρια.
Καλό Σαββατοκύριακο καλή μου κίσσα !
πόσο δίκιο έχεις!!
νάσαι καλά.
Κήπο δεν έχουμε.. αλλά έχουμε πήξει στα δίποδα ζώα... (βλέπε συγκατοικους σε πολυκατοικίες)
Το χειρότερο όλων είναι που δεν ανέχονται τα φυτά... για να μην λερώνεται το μπαλκόνι τους.. και που θεωρούν τους εαυτούς τους "ανώτερους" από τα τετράποδα...
Μιζέρια, μίζα και μπετόν...
Τι πίκρα!!!!
ακανόνιστη
θα επαναλάβω ..Πόσο δίκιο έχεις!!
Εχω πεί πολλάκις τα ζώα μάς διδάσκουν ευγένεια,αλληλεγγύη,ανθρωπιά!!
αποδίδεις πολύ εύστοχα με το τρίπτυχο! την καθημερινότητα του νεοέλληνα ... και τήν χυδαιότητα ..
Από το σπίτι μου έχουν περάσει κατά εποχές όλα σχεδόν τα κατοικίδια, από καναρίνια και χρυσόψαρα μέχρι... κατσικάκι! (Όλα τα μπαλκόνια γάβγιζαν... εμείς βελάζαμε! Μόλις άρχισε να παραμεγαλώνει το δώσαμε στον βοσκό που φέρνει το κοπάδι του κοντά στο εξοχικό μας κι έτσι μπορούμε και το βλέπουμε.) Οι νέοι μας συγκάτοικοι αυτό τον καιρό είναι 3 κουνελάκια. Τα έχουμε αμολητά στη βεράντα, όλη τη μέρα αλωνίζουν, τρώνε, ραχατεύουν στις γλάστρες με τα φυτά και τα παιδιά έχουν ξετρελλαθεί.
Δεν υπάρχει καλύτερη διαπαιδαγώγηση για τα παιδιά από τη συναναστροφή με κάποιο ζώο κι αφού δεν μπορούμε να πάμε εμείς στη φύση, φροντίζω να φέρνω τη φύση σ' εμάς.
Το συγκεκριμένο του Καβάφη δεν το ήξερα, δείχνει μια πιο ανθρώπινη πλευρά του.
Καλό σου βράδυ :)
Ευαγγελία σάς ζηλεύω!
Αγαπώ και εγώ τα κουνελάκια ,αλλά δεν νομίζω η Κίρι μου νάχει τα ίδια αισθήματα!
Η Κίρι μου -τήν έχω αναρτήσει!!,σε προηγούμενη ανάρτηση ,Λαμπραντόρ με γκριφόν μαζί,είναι η αδυναμία μου.
Πρίν τήν Κίρι ,είχα τόν Ιπποκράτη.μεγάλη μορφή! ο γάτος.εφυγε όμως πλήρης ημερών πρίν ένα χρόνο περίπου.
Εχεις δίκιο για τα παιδιά πού μεγαλώνουν μαζί με ζώα.αποκτούν άλλες ποιότητες και μαθαίνουν κυρίως να σέβονται το Αλλο ,το διαφορετικό....πράγμα πού θεωρώ μέγιστη διδαχή.
καλό βράδυ και σε σένα!
να μου αφιερωνεις ποστ κι εγω να λειπω,δε γινεται!!!!!!!!!!!
σε ευχαριστω που συνδεσες τις δυο μου αδυναμιες. ποιηση και ζωα .
κι εκεινο το σπιτι με κηπο, μακρια,
οσο πιο μακρια,να γινομαι μερος της φυσης που ηδη μου λειπει.
ηρθα λοιπον οπως καταλαβες.αρτι αφιχθεις.να εισαι καλα.θα ξαναπερασω μολις ξεκουραστω.
αντρεας
...και φυσικά καλοδεχούμενος!! όποτε το επιθυμείς.
Πάντα έχουμε μια θέση στή καρδιά μας για τούς φυσιολάτρες και φιλόζωους!!...
Αχ! ποσο μ'αρεσε τούτο το ποίημα του Κ.Καβάφη.
Δεν τα ήξερα αυτά τα ανέκδοτα κείμενα.
να'σαι καλά
τα φιλιά μου
ροδούλα ,ήμουν σίγουρη ότι θα σου άρεσε.οι ευαισθησίες δέν κρύβονται άλλωστε!
Ηταν από αυτά ,πού με συνόδευσαν στίς διακοπές μου πάλι...
νάσαι καλά!!
Δημοσίευση σχολίου