Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2008

............................................................... Ιεροκήρυκας:Σε θαυμάζω πού ξέρεις να κάνεις κουμάντο στη δουλειά σου και να τα καταφέρνεις πάντα.Τώρα καταλαβαίνω,γιατί σε λένε Κουράγιο. Μάνα Κουράγιο:Οι φτωχοί χρειάζονται κουράγιο,ειδαλλιώς είναι χαμένοι.Ακόμα και για να σηκωθούν το πρωί χρειάζονται κουράγιο στήν κατάστασή τους .'Η για να οργώσουν το χωράφι τους και μάλιστα στόν πόλεμο!Καί μόνο πού φέρνουν παιδιά στόν κόσμο δείχνει ότι έχουν κουράγιο γιατί προοπτική δέν έχουν καμιά.Οταν αναγκάζονται να γίνουν ο ένας δήμιος του άλλου και να αλληλοσφάζονται,τότε για να κοιταχτούν στα μάτια χρειάζονται κουράγιο.Κι όταν ανέχονται έναν αυτοκράτορα ή έναν πάπα δείχνει πώς έχουν ανεξάντλητο κουράγιο,γιατί αυτούς τούς πληρώνουν με τη ζωή τους.(Κάθεται,βγάζει από τήν τσέπη της ένα μικρό τσιμπούκι και καπνίζει.)Θα μπορούσες να κόψεις μερικά ξύλα. Ιεροκήρυκας:(βγάζει απρόθυμα το σακκάκι του κι ετοιμάζεται να κόψει ξύλα.)Η δουλειά μου είναι να φροντίζω τίς ψυχές και όχι να κόβω ξύλα. Μάνα Κουράγιο:Εγώ όμως δέν έχω ψυχή.Αντίθετα χρειάζομαι καυσόξυλα. ........................................................................... Μπερτολτ Μπρέχτ. Η Μάνα κουράγιο και τα παιδιά της μετ.Πέτρος Μάρκαρης.

15 σχόλια:

kryos είπε...

Δεν μου αρέσει καλή μου ένας άνθρωπος τόσο "δουλεμένος" στον χαρακτήρα και τις απόψεις του να δηλώνει ότι δεν έχει ψυχή .... όλη η καθημερινότητα με τις σκοτούρες και τα βάσανά της θα πρέπει να εντάσεται σε κάτι βαθύτερο από την απλή επιβίωση .... τότε νομίζω ότι έχει αξία και κάθε έννοια κουράγιου.

Οι αναρτήσεις σου από την άλλη πάντα κρύβουν "ψυχή"

Ένα υπέροχο βράδυ σου εύχομαι !!!

aKanonisti είπε...

Χάνεις την ψυχή σου για λίγα καυσόξυλα...
:-)))

Yannis Zabetakis είπε...

τι να τα κάνεις τα ξύλα όταν έχει πεθάνει η ψυχή σου?
αυτό ακριβώς δεν γίνεται σήμερα στους δρόμους...
τα παιδιά με ψυχή...
κι εμείς οι "μεγάλοι" τους λέμε για ...καυσόξυλα!

Υ.Γ. άψογη ανάρτηση!
μπράβο!

Τσουχτρα είπε...

Όταν οι μεγάλοι, έχουν μεγαλώσει τόσο όσο να χάσουν την επαφή με τη γή....Ωραία η φιλοσοφία περι ψυχής, με το μυαλό που καίγεται τι γίνεται ?

Καλησπέρα !

Γιωργος Κεντρωτης είπε...

Τα λέει ΟΛΑ! Γιαυτί είναι ΜΕΓΑΣ για ΠΑΝΤΑ. Σε χαιρετώ.

Ανώνυμος είπε...

Θα συμφωνήσω με το Γιώργο τον Κεντρωτή:Μέγας.Εξαιρετική επιλογή!Φιλιά!

κοκκινη κισσα είπε...

Λίγα λόγια για το θέατρο του Μπρέχτ και τη Μάνα Κουράγιο


Κέντρικός άξονας του θεάτρου του Μπρέχτ είναι αυτός της αποστασιοποίησης(Verfremdungsefekt,V-Effect).Σύμφωνα με αυτήν τήν μέθοδο ο ηθοποιός δέν ταυτίζεται με το πρόσωπο πού υποδύεται αλλά κρατά απόσταση από αυτό,"δείχνοντας "τόν ρόλο.Κατά συνέπεια και ο θεατής δέν ταυτίζεται με τόν ηθοποιό αλλά μπαινει στήν διαδικασία σκέψης και κρίσης.
Τό θέατρο του Μπρέχτ εξόχως πολιτικό, θέλει να αποφύγει τήν συγκίνηση πού θα προκύψει από συναισθηματική διέγερση ,και να στοχεύσει στήν ανάγκη μιάς βαθύτερης κοινωνικής μεταμόρφωσης και ανατροπής.
Η Μάνα Κουράγιο κορυφαίο έργο της δραματουργίας του ,είναι μιά αντιφατική προσωπικότητα.Μπορεί να προκαλέσει οικτο και οργή.Είναι μιά γυναίκα πού ακολουθεί τόν στρατό πουλώντας στούς στρατιώτες άρβυλα,μπύρα και άλλες πολυτέλειες.Συμβάλλει με έστω και ασήμαντο τρόπο στήν συνέχιση αυτού του πολέμου,χάνει κατά την διάρκειά του τα τρία της παιδιά ,αλλά αυτή συνεχίζει να εμπορεύεται.Οταν πέφτει η αυλαία τήν βλέπουμε να σέρνει το κάρο της κατά μήκος της σκηνής πηγαίνοντας να συναντήσει τόν στρατό πού προχωρεί.
Ο Μπρέχτ επεδίωκε να ερεθίσει τήν αγανάκτηση του θεατή για το πώς είναι δυνατό να υπάρχει τόση τύφλωση και ηλιθιότητα στούς ανθρώπους ...
Η Μάνα Κουράγιο από τήν πρώτη κιόλας παράσταση τόν Απρίλιο του 1941 με τήν Teresa Giehse στόν ομώνυμο ρόλο ,στο Schauspielhaus της Ζυρίχης ,συγκίνησε και συγκλόνισε.Η Μάνα Κουράγιο υψώθηκε σε τραγική ηρωική φιγούρα πού αρνείται να υποκύψει και υπερασπίζεται τη ζωή με νύχια και με δόντια........

κοκκινη κισσα είπε...

Kryos

σε καταλαβαίνω.
Κέρδος η σπουδή πού αποκομίζει ο καθένας μας, από αυτήν του τη συνομιλία με τα μεγάλα εργα.

καλό βράδυ
Νάσαι καλά!

κοκκινη κισσα είπε...

ακανόνιστη

η ανάγκη δείχνει το δρόμο.

φιλιά.!!!

κοκκινη κισσα είπε...

Νάσαι καλά Γιάννη Ζαμπετάκη,σε ευχαριστώ!

κοκκινη κισσα είπε...

Τσούχτρα ,γιαυτό και προστρέχουμε όσο μπορούμε σε κλασικές αξίες και μεγάλα έργα μήπως και διασώσουμε ότι μπορούμε....
Ας υπερασπιστούμε τίς αξίες μας λοιπόν με νύχια και με δόντια σάν την" Μάνα Κουράγιο"...!!

φιλιά.

κοκκινη κισσα είπε...

Γιώργος Κεντρωτής

Γιώργο ξέρεις ότι θα συμφωνήσω!
Κορυφαίος!

καλό βράδυ.

κοκκινη κισσα είπε...

nyxterino

Οπως είπα και πιό πάνω ο χαρακτήρας της "Μάνας Κουράγιο" έχει όλα τα στοιχεία και το βάθος μιάς τραγικής μορφής.
Είχα δεί τήν Δέσποινα Μπεμπεδέλη στόν ομώνυμο ρόλο σε σκηνοθεσία Γ.Μιχαηλίδη και ηταν εξαιρετική.
Ο Μπρέχτ φυσικά κορυφαίος.

καλό βράδυ.
νασαι καλά.

Utopia είπε...

Kορυφαίος ο Μπρέχτ και τελευταία όπου πηγαίνω,τσουπ,μπροστά μου!
Χρειαζόμαστε καυσόξυλα,αλλά και κουράγιο.

Εξαιρετική η επιλογή σου!
Καλό βράδυ!

κοκκινη κισσα είπε...

στοχαστής -ποιητής
γιά τούς υπόλοιπους ,τα είπαμε προηγουμένως στη γειτονιά σου..


καλό βράδυ!