Τετάρτη 14 Ιανουαρίου 2009

Ο Βασιλιάς πεθαίνει
................................................................................................................. Μαρία:Σ΄αγαπώ από πάντα ,σ΄αγαπώ ακόμα. Βασιλιάς :Δέν ξέρω πιά ,δέν με βοηθάει αυτό. Γιατρός: η αγάπη είναι τρελή. Μαρία : στόν Βασιλιά Η αγάπη είναι τρελή.Αν αισθάνεσαι αγάπη τρελή,αν αγαπάς δυνατά, αν αγαπάς απόλυτα,ο θάνατος απομακρύνεται.Αν μ΄αγαπάς , αν όλα τ΄αγαπάς ,ο φόβος χάνεται. Η αγάπη σε συνεπαίρνει,αφήνεσαι ελεύθερος κι ο φόβος σ΄αφήνει. ο κόσμος είναι άθικτος,όλα ξαναγενιούνται,το κενό γίνεται πληρότητα. Βασιλιάς : Είμαι πλήρης ,αλλά από τρύπες.Με ροκανίζουν.Οι τρύπες μεγαλώνουν,γίνονται όλο και πιό βαθιές.Με πιάνει ίλιγγος όταν σκύβω πάνω στίς ίδιες μου τίς τρύπες,τελειώνω.
Μαρία: Δέν τελειώνει τέλος,άλλοι θα αγαπούν αντί για σένα,άλλοι θα βλέπουν τόν ουρανό για σένα.
Βασιλιάς :πεθαίνω.
Μαρία :μπές μέσα στούς άλλους,γίνε οι άλλοι.Πάντα θα υπάρχει ...αυτό,αυτό..
Βασιλιάς : ποιό αυτό??
Μαρία: ό,τι υπάρχει,αυτό δέν χάνεται.
Βασιλιάς :Υπάρχει ακόμα...Υπάρχει..Υπάρχει ακόμα τόσο λίγο...
Μαρία : οι νέες γενιές κάνουν το σύμπαν πιό μεγάλο.
Βασιλιάς : πεθαίνω.
Μαρία: Νέοι αστερισμοί κατακτήθηκαν
Βασιλιάς :πεθαίνω.
Μαρία :οι τολμηροί παραβιάζουν τίς πόρτες των ουρανών
Βασιλιάς :Ας τίς παραβιάσουν
Γιατρός :Αυτήν τη στιγμή κατασκευάζουν τα ελιξίρια της αιωνιότητας.
Βασιλιάς :στόν γιατρό, Ανίκανε! Γιατί δέν τ΄ανακάλυψες κι εσύ,πιό πριν?
Μαρία :Νέα άστρα ετοιμάζονται να εμφανιστούν.
Βασιλιάς : σκάω από το κακό μου
Μαρία: ολοκαίνουργα άστρα.Παρθενικά άστρα.
Βασιλιάς.: θα σβήσουν.Δέν με ενδιαφέρει άλλωστε.
Φρουρός ,:αναγγέλοντας ούτε οι παλιοί,ούτε οι νέοι αστερισμοί ,ενδιαφέρουν την Αυτού Μεγαλειότητα,τόν βασιλιά Μπερανζέ.
Μαρία :μιά νέα επιστήμη δημιουργείται.
βασιλιάς :πεθaiνω.
....................................................................................................................
Ευγένιος Ιονέσκο
ο βασιλιάς πεθαίνει(1962)
μεταφραση /Νίκη Μιχαλά.

""Ο Βασιλιάς πεθαίνει "(1962)σημαδεύειτήν είσοδο του Ιονέσκο σ΄ενα καινούργιο επίπεδο κλασικής κυριαρχίας της φόρμας.
Ο Μπερανζέ εδώ είναι ένας βασιλιάς μ έξασθενημένη δύναμη ,το βασιλειό του καταρρέει ,μαθαίνει πώς θα πεθάνει μέσα σε μιάμιση ώρα.Ετσι το έργο ολόκληρο,γίνεται αδυσώπητο προκαθορισμένο τ ελετουργικό του θανάτου και της κατάπτωσης του βασιλια Μπερανζe
Οταν δέν μπορεί πιά να επιβληθεί στόν Φύλακα,τόν τελευταίο εναπομείναντα στρατιώτη,στήν Παραμάνα,και στίς δυό του γυναίκες,ο κόσμος γύρω του γκρεμίζεται,μέχρι και τα έπιπλα εξαφανίζονται.
Και τέλος καθισμένος στο θρόνο του ,μένει μόνος,στό κενό.
Υστερα ,κι αυτή η εικόνα διαλύεται και γίνεται σκόνη."
Μάρτιν Εσσλιν,το θέατρο του Παραλόγου,μετ.Μάγια Λύμπεροπούλου.

Dust In The Wind - Manú

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ασθματικός λόγος,σκόνη και διάλυση,"πεθαίνω" η λέξη-όπλο στα χέρια του συγγραφέα,είναι το προσδοκώμενο.

εξαιρετικό το ταίριασμα της μουσικής.

Καλό σου βράδυ,κίσσα!

κοκκινη κισσα είπε...

Αριάδνη το έργο όπως άλλωστε και τα υπόλοιπα του Ιονέσκο ,είναι αριστούργημα.
Υπαρξιακή αγωνία και ερωτήματα πού κατακλύζουν το έργο του,μάταιοι αγωνες,ασήμαντοι θάνατοι,δραματουργικές αλληγορίες,..σε μιά συζήτηση με τόν Φιλίπ Σολέρ ο ιδιος ο Ιονέσκο είχε πεί:΄" Τωρα με την πάροδο του χρόνου,είμαι διαρκώς έτοιμος να παραιτηθώ.Γνωρίζω όμως καλά πώς δέν θα παραιτηθώ,πώς δέν μπορώ να παραιτηθώ και θα συνεχίσω ώς τόν θάνατο....Γιατί??"δέν ξέρω".δέν ξέρω ποιός είμαι.Δέν ξέρω τι κάνω εδώ κάτω.Δέν ξέρω από πού έρχομαι,ούτε πού πηγαίνω.Οσο προχωρώ,τόσο δέν καταλαβαίνω.Νομίζω πώς όλοι γνωρίζουμε ότι είμαστε περαστικοί από αυτόν τόν κόσμο,πώς ο κόσμος γύρω μας είναι θόρυβος και οργή,ότι όλα είναι απατηλά κι ανώφελα σε τελευταία ανάλυση ,κι ωστόσο συνεχίζουμε".

Εχει τήν γενναιότητα να μήν καταλαβαίνει -αλλά να εμμένει σε μιά αγωνιώδη αναζήτηση...


τήν καλησπέρα μου!

ναυτίλος είπε...

Τέλειο!!! Το είχα δει παλιά , αν θυμάμαι σωστά , με τον Μιχαλακόπουλο . Πράγματι όλα τα θεατρικά του Ιονέσκο είναι αριστουργηματικά .

κοκκινη κισσα είπε...

ναυτίλε,το έργο είναι αριστούργημα.
Νέοι θεατρικοί κώδικες,ξέφρενος ρυθμός,μεταφυσικός προβληματισμός περιγράφουν με ακρίβεια τήν αγωνία και τραγικότητα τής ανθρώπινης ύπαρξης.