Πέμπτη 29 Ιανουαρίου 2009


Αφήγηση
Αυτός ο άνθρωπος πηγαίνει κλαίγοντας
κανείς δέν ξέρει να πεί γιατί
κάποτε νομίζουν πώς είναι οι χαμένες αγάπες
σαν αυτές πού μας βασανίζουνε τόσο
στην ακροθαλασσιά το καλοκαίρι με τα γραμμόφωνα.
Οι άλλοι άνθρωποι φροντίζουν τίς δουλειές τους
ατέλειωτα χαρτιά παιδιά πού μεγαλώνουν,γυναίκες
που γερνούνε δύσκολα
αυτός έχει δυό μάτια σαν παπαρουνες
και δυό βρυσούλες στίς κόχες τών ματιών.
Πηγαίνει μέσα στούς δρόμους ποτέ δέν πλαγιάζει
δρασκελώντας μικρά τετράγωνα στη ράχη της γής
μηχανή μιάς απέραντης οδύνης
που κατάντησε να μήν έχει σημασία.
Αλλοι τόν άκουσαν να μιλά
μοναχό καθώς περνούσε
για σπασμένους καθρέφτες πρίν από χρόνια
για σπασμένες μορφές μέσα στούς καθρέφτες
που δέν μπορεί να συναρμολογήσει πιά κανείς.
Αλλοι τόν άκουσαν να λέει για τόν ύπνο
εικόνες φρίκης στό κατώφλι του ύπνου
πρόσωπα ανυπόφορα από τη στοργή.
τόν συνηθίσαμε είναι καλοβαλμένος και ήσυχος
μονάχα πού πηγαίνει κλαίγοντας ολοένα
σαν τίς ιτιές στήν ακροποταμιά πού βλέπεις απ΄το τρένο
ξυπνώντας άσκημα κάποια συννεφιασμένη αυγή.
Τόν συνηθίσαμε δέν αντιπροσωπεύει τίποτε
σαν όλα τα πράγματα πού έχετε συνηθίσει
και σας μιλώ γι αυτόν γιατί δε βρίσκω
τίποτε πού να μήν το συνηθίσατε.
προσκυνώ.
Γ.Σεφέρης
Ημερολογιο καταστρώματος Α

14 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Η Αφηγηση λειτουργει ως προοιμιο της Κιχλης.Το προπλασμα ενος ανθρωπου που πηγαινει κλαιγοντας,(συμβολο του πονου,του ερωτικου ποθου και της μοιρας)εσπασε για να ανασυντεθει στον Ελπηνορα.Ο ιδιος ο Σεφερης ομολογει:Ο ανθρωπος που πηγαινει κλαιγοντας ειναι ενα σκιτσο grotesko του Ελπηνορα...
Η ποιηση του Σεφερη εξ'αρχης δεμενη με την τραγικοτητα της υπαρξης, συνηθιζει σε στιγμες αυτοοικτιρμου να αποστασιοποιειται .Για λιγο ο ποιητης ταυτιζεται με τη μηχανη απεραντης οδυνης,συγκινειται προσπαθωντας να δει το ειδωλο του μεσα στους σπασμενους καθρεφτεςαλλα τελικα υιοθετει το ρολο του αφηγητη ,τη μιμηση πραξεωςκαταγγελοντας απο τη σκηνη εμας,το ακροατηριο , οτι δε βρισκειτιποτα που να μην το συνηθισαμε...Το ρημα προσκυνω μαλλον σημαινει : ετσι ειναι

tantoguanto είπε...

Τον αυθεντικό ούτε τον συνηθίζουμε, ούτε και θα δούμε τα προσωπό του ποτέ... Κοιτάνε κάτω οι βρυσούλες του...
Καλημέρα Κίσσα!

κοκκινη κισσα είπε...

ανώνυμος

Ετσι είναι.
Ο Ελπήνωρ της "αφήγησης",πρόπλασμα του Ελπήνορα της Κίχλης,ζωντανό σύμβολο του πόνου και ταυτόχρονα σύμβολο μιάς από τίς πιό χαρακτηριστικές ανθρώπινες μορφές της εποχής μας.Θραύσματα μνήμης,φθορά,επιθυμία,απώλεια,ματαίωση.
Εμφανίζεται στόν Τζόυς τόν Πάουντ μα σε πιό συγγενική μορφή με εκείνη του Σεφέρη στόν Ζιρωντού.



ευπρόσδεκτος πάντα σε γόνιμες ανταλλαγές απόψεων!
καλό σαβ/κο.

κοκκινη κισσα είπε...

tantoguanto

λογος περί ευαισθησίας.
είναι ετσι? ,αναρρωτιέμαι...

καλό σαβ/κο.

anna είπε...

Δεν ξέρω πολλά πράγματα από σπίτια,
θυμάμαι τη χαρά τους και τη λύπη τους
καμιά φορά, σα σταματήσω ακόμη
καμιά φορά, κοντά στη θάλασσα, σε κάμαρες γυμνές
μ' ένα κρεββάτι σιδερένιο χωρίς τίποτε δικό μου
κοιτάζοντας τη βραδινήν αράχνη συλλογιέμαι
πως κάποιος ετοιμάζεται να 'ρθεί, πως τον στολίζουν
μ' άσπρα και μαύρα ρούχα με πολύχρωμα κοσμήματα
και γύρω του μιλούν σιγά σεβάσμιες δέσποινες
γκρίζα μαλλιά και σκοτεινές δαντέλες,
πως ετοιμάζεται να 'ρθεί να μ' αποχαιρετήσει.

Ανώνυμος είπε...

"Δεν έχει μάτια
τα φίδια που κρατούσε
της τρων τα χέρια."

κίσσα,"άρρωστες ερινύες" διατρέχουν τον ύπνο μας..

καλό μας βράδυ..

Unknown είπε...

Κόκκινη Κίσσα μου σε ευχαριστώ που με έβαλες στην φάση να ξαναμελετήσω τον Σεφέρη, να είσαι καλά απο εδώ και πέρα θα τα λέμε πιο συχνά.
Αν θέλεις πέρνα και απο την πλατεία, να τα πούμε και μην ξεχνάς ότι λαός πάντα ξέρει και αγαπάει την ποιήση...

Το παιδί της πλατείας απο Ζάκυνθο

κοκκινη κισσα είπε...

anna

Ξέρεις τα σπίτια πεισμώνουν εύκολα ,σαν τα γυμνώσεις"

Αννα ,πολύ όμορφο το απόσπασμα από το σπίτι κοντά στη θάλασσα.σε ευχαριστώ!

κοκκινη κισσα είπε...

αριάδνη,
"που να μαζεύεις τα χίλια κομματάκια του κάθε ανθρώπου"!

καλο σαβ/κο!!

κοκκινη κισσα είπε...

το παιδί της πλατείας

φυσικά και θα περάσω από την πλατεία!
σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.

καλό σαβ/κο!

lakis είπε...

Μαγεία αυτό το ποίημα. Σ' ευχαριστώ για το χαμόγελο που μου χάρισες ετούτο το πρωινό Κυριακής. Μέρα καλή

Keep Dreaming είπε...

Oloi klaigontas pame stin ousia.
Kai as min fainetai se orismenous.

Yperoxi anartisi,
kali sou mera..

κοκκινη κισσα είπε...

Λάκης Φουρουκλάς

χαίρομαι άν πέρασες όμορφα ,Λάκη.
αγαπώ αυτό το ποίημα, ιδιαίτερα.

καλή βδομάδα.

κοκκινη κισσα είπε...

ερασιτέχνη,
πράγματι μιά εικόνα καθημερινή
μιά μορφή γνωστή
η μορφή μας

μιά "φέτα ζωής".

καλή βδομάδα.