Σάββατο 7 Φεβρουαρίου 2009

η σκυλίτσα της φωτογραφίας βρίσκεται στο καταφύγιο αδέσποτων ζώων περιμένοντας να υιοθετηθεί από κάποιον πού θα ήθελε ενα εξαιρετικά ησυχο σύντροφο για το σπίτι 6977846783, info@kazshelter.org
1η εßδοµάδα.
Σήµερα είµαι ηλικίας µιας εßδοµάδας.
Τι χαρά να είµαι µέρος αυτού του Κόσµου!
1 µηνός. Η µαµά µου µε φροντίζει πάρα πολύ καλά. Είναι µια εξαιρετική µητέρα.
2 µηνών. Σήµερα µε χώρισαν από τη µητέρα µας. Ήταν πολύ ανήσυχη και µε τα µάτια της µε χαιρετούσε.Ελπίζω η νέα «ανθρώπινη»οικογένειά µου να µε φροντίζειτο ίδιο καλά µε τη µαµά µου.
4 µηνών. Έχω µεγαλώσει πολύ γρήγορα, τα πάντα τραßάνε τηνπροσοχή µου. Υπάρχουν µερικά παιδιά στο σπίτι που µου είναι σαν «µικρά αδερφάκια». Παίζουµε πολύ, τραßάνε την ουρά µου κι εγώτους δίνω µικρές ψεύτικες δαγκωνιές για πλάκα.
5 µηνών. Σήµερα µου φωνάξανε. Η κυρία µου ήταν πολύ αναστατωµένη επειδή ούρησα µέσα στο σπίτι.Όµως δεν µου είπαν ποτέ πού έπρεπε να το κάνω αυτό. Επίσης,κοιµάµαι στο χωλ. Στεναχωρήθηκαπολύ γι' αυτό!
8 µηνών. Είµαι ένα πολύ χαρούµενο σκυλί! Έχω τη ζεστασιά ενός σπιτιού, αισθάνοµαι τόσο ασφαλής, τόσο προστατευµένος...Νοµίζω ότι η «ανθρώπινη»οικογένειά µου µε αγαπάει. Η αυλή είναι όλη δική µου και,συχνά, ξεπερνάω τον εαυτό µου,σκάßοντας στο χώµα σαν τους προγόνους µου, τους λύκους, για να κρύψω το φαγητό. Ποτέ δεν δοκιµάζουν να µου µάθουν τίποτε.Τότε θα πρέπει όλα να πηγαίνουνκαλά, όλα αυτά τα πράγµατα που κάνω να είναι εντάξει!
12 µηνών. Σήµερα έγινα ενός έτους.Είµαι ένας ενήλικος σκύλος. Όµως τα αφεντικά µου λένε ότι µεγάλωσα πολύ περισσότερο από ότι περίµεναν. Πόσο υπερήφανοι πρέπει να είναι για µένα!
13 µηνών. Σήµερα µε έδεσαν. Σχεδόν δεν µπορούσα να κουνηθώ, να ßρεθώ σε λίγο ήλιο όταν κρυώνω, ή να ßρω λίγη σκιά όταν ο ήλιος ανεßαίνει ψηλά στον ουρανό. Λένε ότι θα µε επιτηρούν και ότι είµαι
αχάριστος. Δεν καταλαßαίνωτίποτε απ' όσα µου συµßαίνουν.
15 µηνών. Όλα έχουν αλλάξει τώρα...Με κρατάνε συνέχεια κλειδωµένο στη ßεράντα. Αισθάνοµαι πολύµόνος. Η «ανθρώπινη» οικογένειάµου δεν µε θέλει πια. Μερικές φορές ξεχνάνε ότι διψάω και πεινάω. Όταν ßρέχει, δεν έχω µια στέγη πάνω από το κεφάλι µου.
16 µηνών. Σήµερα µε έßγαλαν από τη ßεράντα. Ήµουνα σίγουρος ότι η«ανθρώπινη» οικογένειά µου µε είχε συγχωρέσει. Ήµουν τόσο χαρούµενός που χοροπήδαγα από ενθουσιασµό... Η ουρά µου κουνιόταν σαν τρελή. Επιπλέον,πίστεψα ότι θα µε πήγαιναν ßόλτα!Κατευθυνθήκαµε προς τον αυτοκινητόδροµο, και άξαφνα,σταµάτησαν το αυτοκίνητο,άνοιξαν την πόρτα και εγώ ßγήκα έξω, χαρούµενος, γιατί σκεπτόµουν ότι θα περνάγαµε τη µέρα µας στην εξοχή. Δενκαταλαßαίνω γιατί έκλεισαν τηνπόρτα κι έφυγαν. «Ακούστε,περιµένετε!» - γάßγισα. Με ξέχασαν... Έτρεξα πίσω από το αυτοκίνητο µε όλη τη δύναµή µου.Η αγωνία µου µεγάλωνε καθώς άρχισα να καταλαßαίνω, ενώ δενµπορούσα να αναπνεύσω από το λαχάνιασµα και αυτοί δενσταµατούσαν, ότι µε είχανεγκαταλείψει!
17 µηνών. Έψαχνα µάταια να ßρω το δρόµο για να γυρίσω σπίτι. Είµαι µόνος και αισθάνοµαι χαµένος.Στις περιπλανήσεις µου, συναντάω µερικούς ανθρώπους µε καλή καρδιά που µε κοιτάνε µε θλίψη και µου δίνουν λίγο φαγητό.
Τους ευχαριστώ µε τα µάτια µου, από τα ßάθη της ψυχής µου. Εύχοµαι να µε υιοθετούσαν... Θα ήµουνα τόσο πιστός όσο κανένας άλλος σκύλος!Όµως, αυτοί απλά λένε: «καηµένο σκυλάκι, πρέπει να έχει χαθεί».
18 µηνών. Πριν από µερικές ηµέρες,πέρασα από ένα σχολείο και είδα πολλά παιδιά µικρά και µεγαλύτερα σαν τα «µικρά µουαδερφάκια». Πλησίασα περισσότερο και µια οµάδα από τα µικρότερα παιδιά, γελώντας, µου πέταξαν πολλές πέτρες, απλά γιανα δούνε «ποιος σηµαδεύει καλύτερα». Μια από αυτές τις πέτρες µε χτύπησε στο µάτι και,έκτοτε, δεν µπορώ να δω καθόλουµε αυτό το µάτι.
19 µηνών. Είναι απίστευτο. Όταν είχα καλύτερη όψη, οι άνθρωποι µε λυπόντουσαν... Τώρα είµαι πολύ αδύνατος και αδύναµος και η όψηµου είναι απαίσια. Έχω χάσει το ένα µου µάτι και οι άνθρωποι µε διώχνουν µε τις σκούπες ότανπροσπαθώ να ξεκουραστώ σε κάποια σκιά.
20 µηνών. Κινούµαι µε εξαιρετικά µεγάλη δυσκολία. Σήµερα, ενώ προσπαθούσα να περάσω το δρόµο,µε χτύπησε ένα αυτοκίνητο.Βρισκόµουνα στη ζώνη των πεζών για να περάσω το δρόµο, όµως ποτέ δεν θα ξεχάσω το γεµάτο ικανοποίηση ßλέµµα του οδηγού,που έδινε συγχαρητήρια στον εαυτό του που µε πάτησε. Εύχοµαι να µε είχε σκοτώσει! Όµως, απλά µου προκάλεσε εξάρθρωση στα πίσωμου πόδια! Ο πόνος ήτανανυπόφορος! Τα πόδια µου δεν µε υπακούνε και µόλις µε τεράστια δυσκολία µπόρεσα να συρθώ στο γκαζόν στην άκρη του δρόµου. Επί δέκα µέρες έχω µείνει εκτεθειµένος στον ήλιο που καίει, στη δυνατή ßροχή, στο κρύο,χωρίς φαγητό. Δεν µπορώ πλέον να κουνηθώ. Ο πόνος είναι ανυπόφορος. Βρίσκοµαι σε ένα πολύ υγρό µέρος, και φαίνεται ότι ακόµη και το τρίχωµά µου µαδάει.Κάποιοι περαστικοί ούτε καν µε προσέχουν, άλλοι λένε: «µηνπλησιάζεις»... Είµαι σχεδόναναίσθητος, όµως, µια ελάχιστη δύναµη από τα ßάθη του σώµατός µου µε αναγκάζει να ανοίξω τα µάτια µου. Η γλυκύτητα στη φωνή της µε έκανε να αντιδράσω.«Καηµένο µου σκυλάκι, κοίτα πώς σε έχουν αφήσει», έλεγε. Μαζί µε την γυναίκα ήταν ένας άντρας µε λευκή ποδιά που µε ακούµπησε και είπε: «Λυπάµαι, κυρία µου, αλλά αυτός ο σκύλος δεν θα τα καταφέρει. Είναι καλύτερα να τον ßοηθήσουµε να ßγει από αυτόν τονπόνο και τη δυστυχία». Η ευγενική κυρία, µε δάκρυα να τρέχουν ποτάµι στα µάγουλά της,συµφώνησε. Όσο καλύτερα µπορούσα, κούνησα την ουρά µουκαι την ευχαρίστησα, µε τα µάτια µου, για τη ßοήθειά της να αναπαυθώ ειρηνικά και ήρεµα. Ενώ αισθανόµουν το ελαφρύ τσίµπηµατης ßελόνας, πριν από αυτόν τονµακρύ ύπνο, η τελευταία µου σκέψη ήταν: «γιατί έπρεπε να γεννηθώ,αφού δεν µε ήθελε κανείς;».
«Στην πορεία της εξέλιξής του προς τον πολιτισµό ο άνθρωπος απέκτησε µια κυρίαρχη θέση πάνω στα πλάσµατα που ζουν γύρω του στο ζωϊκό ßασίλειο.Χωρίς να είναι ικανοποιηµένος από την κυριαρχία του αυτή,ωστόσο, άρχισε να ßάζει ένα κενό µεταξύ της φύσης του και τη φύση των ζώων. Αρνήθηκε την κτήση µιας αιτίας προς αυτά, και στον εαυτό του έθεσε ως σύµßολο µια αθάνατη ψυχή, και αξίωσε µια θεϊκή πτώση η οποία του επέτρεψε να καταστρέψει το δεσµό της κοινωνίας µεταξύ αυτού και τουζωικού ßασιλείου» -
Sigmund Freud
«Δεν µπορείς να σώσεις κάθε ζώο στον κόσµο όµως, για αυτό το ένα που σώζεις, ΕΙΣΑΙ ο κόσµος».

24 σχόλια:

anna είπε...

Γιατί μου το έκανες αυτό βραδιάτικα?? Μαύρο Σαββατοκύριακο θα περάσω Εκτός από το κλάμα που ρίχνω ακόμα, σκέφτομαι και το δικό μου σκυλάκι που ένας "άνθρωπος" του έσπασε το λαιμό με τον προφυλακτήρα κι' έφυγε γελώντας Γιατί μωρέ τα παίρνουν???Για να τα παιδεύουν?? ΉΜΑΡΤΟΝ

κοκκινη κισσα είπε...

anna

Αννα ,τα παίρνουν γιατί δέν είναι άνθρωποι,για αυτό.
ζωντανά παιχνίδια βλέπεις ,για τα παιδάκια τους !και όταν τα βαρεθούν ,τα πετούν στο δρόμο..ασε που το καλοκαίρι ιδιαίτερα ,κάθε σαβ/κο παραπλεύρως της εθνικής οδού εκατοντάδες δυστυχισμένα περιφέρονται αδέσποτα κοιτάζοντας ανάμεσα στα αυτοκίνητα να αναγνωρίσουν εκείνο πού τα άφησε..
τέτοια κτηνωδία από κάποιους!
λυπάμε για τό σκυλάκι σου, στο ΚΑΖ πάντως περιμένουν πολλά ,κάποιον να τα υιοθετήσει...

φιλιά.

kryos είπε...

"Ελπίζω η νέα «ανθρώπινη»οικογένειά µου να µε φροντίζειτο ίδιο καλά µε τη µαµά µου. "

"Εύχοµαι να µε υιοθετούσαν."

"Εύχοµαι να µε είχε σκοτώσει!"

"«γιατί έπρεπε να γεννηθώ,αφού δεν µε ήθελε κανείς;»."

Ευτυχώς που αυτά τα υπέροχα ζώα , ούτε εύχονται ούτε ελπίζουν ούτε αναρωτιούνται ....δίνουν στην κάθε στιγμή την σημασία που της αρμόζει ... σε αντίθεση με μας ζούνε μόνο στον χρόνο που υπάρχει ...(αν υπάρχει κι αυτός )...στο τώρα.

Υπέροχη ανάρτηση καλή μου ... τα σκυλιά είναι υπέροχοι δάσκαλοι αν έχεις τα μάτια σου ανοιχτά .

Ένα υπέροχο βράδυ θα σου ευχηθώ !!!

Φιλιά !!!

κοκκινη κισσα είπε...

κρύος

φίλε μου κρύε,εχεις πάντα ένα καλό λόγο και μιά ζεστή καρδιά γιά όλους .

καλό βράδυ και σε σένα!

Ανώνυμος είπε...

καθρέφτης της ψυχής μας , η σχέση μας με τα ζώα..

η ιστορία του σκύλου,η κοινωνία μας..

(αν το εκτυπώσω για τη μάνα μου,θα γίνει κουρέλι-καθένας με το προσωπικό του βίωμα..)

καλό βράδυ,κίσσα μου..

κοκκινη κισσα είπε...

αριάδνη,το πιό πάνω κείμενο μου τό στειλε μιά φίλη την προηγούμενη βδομάδα.....με συγκλόνισε ..θέλησα να το μοιραστώ

σκληρή η ζωή για τους αδέσποτους παντός είδους..

φιλιά.

Yannis Zabetakis είπε...

καλή μου κίσσα είτε με Δεσπότη είτε αδέσποτος η ζωή μπορεί να είναι και όμορφη και σκληρή!

ο Νίκος ο Πορτοκάλογλου
λέει σε ένα στίχο

"δεν είναι η Αγάπη φυλακή
δεν είναι Ελευθερία
μα Ελευθερία μέσ' στη Φυλακή"...


ο σκύλος, πάντως ήταν και είναι πάντα η πιο όμορφη παρέα μου, το σκυλάκι που έχουμε τώρα, ο Jeff, είναι rescue dog από Αγγλία [από την εκεί φιλοζωική, μιας και οι πρώην ιδιοκτήτες δεν τον ήθελαν άλλο!]. είναι μαζί μας 11 χρόνια! 14 χρονών πια! μια χαρά τα πάει!
αν και την πρώτη μέρα που ήρθε Ελλάδα...έπαθε σοκ με τον καύσωνα...έκανε να φάει 3 μέρες...από τους 15C της Αγγγλίας ...ήρθε στους 40c της Αθήνας...

μακάρι το σκυλάκι να βρει μια ζεστή οικογένεια!

αν και οι πιθανότητες για κάτι τέτοιο είναι μηδαμινές εν Ελλάδι, δυστυχώς...

Fatale είπε...

Ας δίνουμε Αγάπη και Σεβασμό στα ζώα..το αξίζουν.

Καλό βράδυ.

κοκκινη κισσα είπε...

γιάννη ζαμπετάκη

να σας ζήσει ο jeff...και φυσικά δέν είναι η αγάπη φυλακή.αν θές τη γνώμη μου ,η μέγιστη είναι ελευθερία!

νασαι καλά.
καλή βδομάδα.

κοκκινη κισσα είπε...

fatale

ετσι είναι.και το αξίζουν και το χρειάζονται.

καλή βδομάδα!!

lakis είπε...

Πολύ συγκινητικό κείμενο. Θα κάνω τις πρώτες γραμμές ανάρτηση στο δικό μου μπλογκ και μετά θα παραπέμπω εδώ. Μου μαύρισε την ψυχή, αλλά πρέπει να διαβαστεί κι από άλλους.

Ανώνυμος είπε...

Κόκκινη Κίσσα απέδειξες ότι δεν ξοδεύεις τσάμπα οξυγόνο πάνω σ'αυτό τον πλανήτη.Και είναι εκατομμύρια αυτοί οι άνθρωποι που το ξοδεύουν τσάμπα.

ΞΕΝΗ είπε...

Htan ena apo ta omorfotera kai ta pio siginitika keimena pou exw diavasei. Mprovo sou

κοκκινη κισσα είπε...

λάκης φουρουκλάς

σε ευχαριστώ Λάκη...για τήν αμεση ευαισθητοποίηση
ας κάνουμε ότι περισσότερο μπορούμε και σ΄αυτή τη κατεύθυνση.
και μένα με συγκλόνισε το ίδιο αυτό το κείμενο όταν το πρωτοδιάβασα..

νάσαι καλά.
καλη βδομάδα.

κοκκινη κισσα είπε...

ανώνυμος

σε ευχαριστώ!!
αισθάνομαι ότι μάλλον η ιστορία σε συγκίνησε και εισπράττω εγώ τα εύσημα για αυτό..εγώ απλά μετέφερα κάτι που με μέηλ ,μου έστειλε μιά φίλη..

καλή βδομάδα.

κοκκινη κισσα είπε...

Ξένη

νάσαι καλά.
καλή βδομάδα!!

ANNA GEROGIANNI είπε...

Δεν ξέρω τελικά αν υπάρχει πιο άγριο ζώο. Νιώθουμε τόσο έντονη την ανάγκη να δείξουμε την ανωτερότητά μας και την δύναμή μας σε αυτά τα άκακα και απροστάτευτα πλάσματα που το μόνο που ζητάνε είναι η αγάπη μας. Τί κοστίζει άραγε ένα χάδι και λίγη φροντίδα?
Αλλά τι περιμένεις... αυτά τα άγρια αρπακτικά που σκοτώνουν νεογέννητα πριν ακόμα καλά καλά γεννηθούν, σιγά μην νοιαστούν για τα "ζώα".
Κλαίω με πολύ παράπονο κάθε φορά που διαβάζω κάτι τέτοιο... Αλλά πιο πολύ κλαίω στη σκέψη ότι αυτά τα άτομα είναι χαρούμενα και ξέγνοιαστα, ενώ εμείς πονάμε...

κοκκινη κισσα είπε...

Αννα εχεις δίκιο.
Ο ανθρωπος δέν παύει να είναι το αγριότερο όλων των ζώων.
Πολλές φορές εχω πεί ότι τα ζώα μας διδάσκουν ανθρωπιά!!,σεβασμό στο διαφορετικό,αγάπη χωρίς προαπαιτούμενα,αλληλεγγύη,σεβασμό,...
Ας τα προστατέψουμε λοιπόν .


καλή βδομάδα.
καλημέρα.

Eva F. είπε...

Συμφωνώ απόλυτα και με κάλυψε η παραπάνω φίλη Αννα.....

Φοβερή η ανάρτησή σου....
Εκλαψα....
Συγκατοίκισα με τον OSCAR για 15 χρόνια... Δεν θα τον ξεχάσω ΠΟΤΕ.

Να είσαι καλά...

κοκκινη κισσα είπε...

Ευα

Ετσι είναι Εύα. Οσοι εχουμε συγκατοικίσει κατά καιρούς με κάποιο τετράποδο φίλο ,είμαστε πολύ πιό ευαισθητοποιημένοι ,από τούς υπόλοιπους πού δέν έχουν βιώσει ,τήν ομορφιά αυτής της διαφορετικής συνομιλίας.

νάσαι καλά.
καλημέρα.

Ανώνυμος είπε...

γαβ..γαβ...γαβ! κισσα..γαβ!!!
πολλα ευχαριστω για την οικογενεια μου!!!!
απο εναν "κατα συνειδηση"αδεσποτο.

αντρεας π.//

κοκκινη κισσα είπε...

αντρέας π.

χαχαχαχαχαχαχαχα
Αντρέα αφού το ξέρεις ,εχω ιδιαίτερη αδυναμία στίς αδέσποτες υπάρξεις!!
σε φιλώ.

aKanonisti είπε...

Με συγκίνησες πολύ...
Βούρκωσα....
Τα σκυλάκια.. είναι ίσως τα πιο αξαγάπητα πλάσματα στον κόσμο...
και πράγματι τα βασανίζουμε....

Τώρα δεν μπορώ παρά να σκεφτώ τον σκυλάκο μου που με περιμένει σπίτι...

Πόση χαρά μας δίνουν....

κοκκινη κισσα είπε...

ακανόνιστη

ετσι είναι ακανόνιστη.
εύχομαι νάναι καλά ο σκυλάκος σου και να ξεπεράσει τα προβλήματα υγείας πού έχει.
πράγματι μας δίνουν χαρά και όχι μόνο..
σε φιλώ.