Πέμπτη 26 Μαρτίου 2009

με αφορμή τη μέρα θεάτρου Πάμπλο Πικάσσο "Οι Σαλτιμπάγκοι" 1905
........
Δέν κάνουμε θέατρο για το θέατρο.Δέν κάνουμε θέατρο για να ζήσουμε.Κάνουμε θέατρο για να πλουτίσουμε τούς εαυτούς μας ,το κοινό που μας παρακολουθεί κι όλοι μαζί να βοηθήσουμε να δημιουργηθεί ένας πλατύς ,ψυχικά πλούσιος και ακέραιος πολιτισμός στόν τόπο μας.
Μόνος ο καθένας μας είναι ανήμπορος.Μόνος ο καθένας από σας τούς πιό κοντινούς στήν προσπάθειά μας ,είναι ανήμπορος.Μαζί ίσως κάτι μπορέσουμε να κάνουμε.Τό θέατρο ,ώς μορφή Τέχνης, μας δίνει τήν δυνατότητα να συνδεθούμε,να συγκινηθούμε , ν΄αγγίξουμε ο ένας τόν άλλον, να νιώσουμε μαζί μιά αλήθεια.Να γιατί διαλέξαμε το θέατρο σα μορφή εκδήλωσης του ψυχικού μας κόσμου.................................................
Γιά να φτάσουμε να είμαστε καλλιτέχνες άξιοι της αποστολής μας,πρέπει πρώτα να φτιάξουμε τόν εσωτερικό μας κόσμο,πρέπει να πλουτίσουμε τούς εαυτούς μας και να αποβάλλουμε τίς φτήνειες που ο καθένας μας σέρνει πίσω του.Αμαρτήματα αταβισμού,αμαρτήματα κακής διαπαιδαγώγησης ,αμαρτήματα αμορφωσιάς.Η Τέχνη είναι μεγάλη .Θα τήν πλησιασουμε με ευλάβεια και σεβασμό.Δέν έχουμε το δικαίωμα να την κατεβάζουμε στο αναστημά μας..........
....Το θέατρο όπως είναι ενδιαφέρεται απλώς να τέρψει και να δημιουργήσει αυτό πού λέγεται κοινά "εμπορικές επιτυχίες".Και η προσπάθεια αυτή συντελείται μέσα σε μιά πνιγερή παρασκηνιακή ατμόσφαιρα...............................................
Κι η Τέχνη??Ο προορισμός του Καλλιτέχνη??Πού να σηκώσουμε όμως κεφάλι μιά και μάς τρώει τέτοι0ς βεντετισμός,τέτοια ανθρώπινη φτήνεια?Και το κακόμοιρο το κοινό?Το κολακεύουμε με τα εργα που γράφουμε,το κολακεύουμε με το παιξιμό μας ,του κολακεύουμε τα φτηνότερά του γούστα και το αποκοιμίζουμε.Δέν αυταπατώμαι διόλου με καμιά ρομαντική ουτοπία πιστεύοντας ,όπως μερικοί,ότι το πλατύ κοινό έχει ένα σωστό κριτήριο και διψά για κάτι καλύτερο.Οχι!!!.το πλατύ κοινό είναι ναρκωμένο,εμείς το ναρκώσαμε................
....................................................Χρειάζονται άλλα μέτρα πιό ριζικά για να γιατρευτεί το κακό....χρειάζεται να μορφωθεί ο καλλιτέχνης.Να μάθει να αγαπά,και πρώτα απ΄όλα να σέβεται τη δουλειά του.Να νιώσει το βάρος της αποστολής του.Η Κοινωνία από τήν άλλη μεριά ,πρέπει να του δώσει τα μέσα να καλλιεργηθεί,να πλουτίσει τόν ψυχικό του κόσμο και να του προσφέρει μιά υποφερτά άνετη ζωή.......
Επειτα σ ένα εργο τέχνης ,δέν υπάρχουν ουσιαστικά μικροί και μεγάλοι ρόλοι για έναν καλλιτέχνη.Κι ο μικρότερος ρόλος,έχει τόσο περιεχόμενο,που χρειάζεται εκ μέρους του ηθοποιού μεγάλη προσπάθεια για να τόν ολοκληρώσει ,αν θελήσει να δουλέψει ευσυνείδητα.Ετσι δίνεται αυτόματα η ευκαιρία στόν κάθε ερμηνευτή να δουλέψει καλλιτεχνικά και να απολαύσει καλλιτεχνικά................................
ΚΑΡΟΛΟΣ ΚΟΥΝ
κάνουμε θέατρο για τήν ψυχή μας
εκδ.Καστανιώτη

16 σχόλια:

aKanonisti είπε...

Η πιο δύσκολη τέχνη....

κοκκινη κισσα είπε...

...και γι αυτό πολύ γοητευτική!!

anna είπε...

Πόσο Μεγάλος!!!Και πόσο αληθινός!!!!Τα τελευταία χρόνια τις καλύτερες παραστάσεις τις είδα σε μικρά περιφερειακά θεατράκια!!!Τα νέα παιδιά δίνουν τη ψυχούλα τους!!!Με επιτυχία ή όχι!!!Μετράει η προσπάθεια!!Οι άλλοι πλέον χρησιμοποιούν μανιέρες!!Καλησπέρα.

κοκκινη κισσα είπε...

Αννα,είναι αλήθεια ότι η τηλεόραση και η εύκολη επιτυχία και δημοσιότητα είχε και έχει αρνητικές επιπτώσεις στη θεατρική τέχνη.Οι οικονομικές ανάγκες,η ανάγκη μιάς γρήγορης προβολής είναι πειρασμοί που λειτουργούν αρνητικά σε όλα τα είδη τεχνης.Ομως κάθε πνευματικός άνθρωπος και δεν θα ηθελα να εξαιρέσω τούς ηθοποιούς εχουν υποχρέωση απέναντι στο κοινό ..χρειάζεται αντίσταση στήν ευκολία..χρειάζεται αντίσταση γενικότερα!!

tantoguanto είπε...

«Εμάς (…) τότε το περιβάλλον μας διαμόρφωσε αλλιώς. Μας έμαθε ότι το θέατρο δεν είναι απλά ένα επάγγελμα, αλλά ένα κοινωνικό λειτούργημα, ένα λαϊκό πανεπιστήμιο. Σ’ αυτό δεν μαθαίνουν μόνο όσοι έρχονται να το παρακολουθήσουν, αλλά και οι ηθοποιοί. Εκεί πάνω στο σανίδι, πίσω από τη σκηνή, μαθαίνεις να είσαι ηθοποιός. Εκεί πάνω συντελείται ο καθημερινός σου αγώνας, εκεί δίνεις τις εξετάσεις σου. Εκεί συμπυκνώνεται το πάθος σου για το θέατρο, η ανησυχία σου, το μεράκι σου. Αλίμονο στον ηθοποιό, που θα πάψει να ανησυχεί για το ρόλο του, έστω κι αν τον παίζει δυο χρόνια συνέχεια. Εγώ δεν ησυχάζω ποτέ. Μέσα μου υπάρχει το μικρόβιο της αναζήτησης. »
Μάνος Κατράκης.
Εφούλα τα φιλιά μου!

Antoine είπε...

"Η Τέχνη είναι μεγάλη .Θα τήν πλησιασουμε με ευλάβεια και σεβασμό.Δέν έχουμε το δικαίωμα να την κατεβάζουμε στο αναστημά μας."

Τι σοφότερο έχει ειπωθεί από Έλληνα καλλιτέχνη;

κοκκινη κισσα είπε...

tantoguanto

γιώργο σε ευχαριστώ για τή μεταφορά εδώ ,του λόγου του μεγάλου μας ηθοποιού.συμπλήρωσες αριστα τήν ανάρτησή μου.
νάσαι καλά!!

κοκκινη κισσα είπε...

Antoine

χαίρομαι για την επισήμανσή σου ...
ιδιαίτερο νόημα αποκτά η συγκεκριμένη θέση από τόν μεγάλο Δάσκαλο σήμερα, που περισσότερο από ποτέ ,Τέχνη βαφτίζεται αβασάνιστα και το κάθε παραγόμενο σκουπίδι.

καλό βράδυ.

Ανώνυμος είπε...

το πρώτο απόσπασμα το πρωτοδιάβασα στο βιβλίο -παλιότερο- του οργανισμού..απ' τις καλές στιγμές της εκπαίδευσης- λέμε τώρα!!

κίσσα μου,το θέατρο είναι η τέχνη της ψυχής, τι να πούμε..

κοκκινη κισσα είπε...

Αριάδνη ,ας ελπίσουμε η εκπαίδευση ,να γίνει πιό φιλική απέναντι στο Θέατρο και στην Τέχνη γενικότερα ,γιατί υπολείπεται τραγικά !

καλό βράδυ.

kryos είπε...

Θα πάρω αυτή του τη φράση :

"Γιά να φτάσουμε να είμαστε άνθρωποι άξιοι της αποστολής μας,πρέπει πρώτα να φτιάξουμε τόν εσωτερικό μας κόσμο,πρέπει να πλουτίσουμε τούς εαυτούς μας "

και στη θέση της λέξης "καλλιτέχνες" θα βάλω τη λέξη "άνθρωποι"

"Γιά να φτάσουμε να είμαστε άνθρωποι άξιοι της αποστολής μας,πρέπει πρώτα να φτιάξουμε τόν εσωτερικό μας κόσμο,πρέπει να πλουτίσουμε τούς εαυτούς μας "

Να έχεις ένα υπέροχο Σαββατοκύριακο κούκλα μου !!!

Φιλιά !!!

Ρωμανός Σκλαβενίτης-Πιστοφίδης είπε...

Με αφορμή την παγκόσμια μέρα θεάτρου μας διάβασε το φετινό κείμενο ο Μπισμπίκης πριν την έναρξη του Ματωμένου Γάμου στο Κ.Θ.Β.Ε. ...
Το κείμενο έλεγε ότι είμαστε όλοι ηθοποιοί, ότι το θέατρο είναι αληθινό και ενυπάρχει στη ζωή. Γενικά, με μια πρώτη ακρόαση, το κείμενο μου φάνηκε κάπως ανέμπνευστο... ίσως μια προσεχτική ανάγνωση αλλάξει την πρώτη μου εντύπωση.
Σε κάθε περίπτωση, η παράσταση ήταν αισχρή! Ευτυχώς, δε μου χάλασε τη βραδιά, γιατί αρχίσαμε να γελάμε μόλις βγήκαμε από το θέατρο.
Η Βαλάκου, λόγω ατυχήματος, είχε αντικατασταθεί στην παράσταση που είδα εγώ. Μπορεί η παράσταση με το original casting να είναι και μέτρια, δεν ξέρω...
Και κάτι ακόμα: Όπως είπε ένας παραγωγός του Τρίτου Προγράμματος, μέρες σαν αυτή είναι, νομίζω, ανόητες και χωρίς χρησιμότητα. Το θέατρο θα έπρεπε να τιμάται και να μας απασχολεί καθημερινά.

κοκκινη κισσα είπε...

kryos

Ηλία ,ετσι ακριβώς είναι .Προσυπογράφω!!.Ιδιαίτερα όταν ο Καλλιτέχνης αναλαμβανει και τήν ευθύνη να ψυγαγωγήσει δια της Τέχνης του το κοινό!

φιλιά.

κοκκινη κισσα είπε...

Σ.Π.Ρ
Ρωμανέ ,θλίβομαι πραγματικά όταν τόσο κλασικά εργα σαν το αριστούργημα του Λόρκα εδώ, τυγχάνει τέτοιας μεταχείρισης ιδιαίτερα από κρατικό θέατρο .
Και αυτό γιατί σε ενα κρατικό θέατρο και προγραμματισμός μπορεί να υπάρξει,και πληρωμένες πρόβες κανονικά και τούς καλύτερους ηθοποιούς μπορείς να έχεις ,και,και,και..
Τι να πεί κανείς,..φαίνεται πολλοί στόν χώρο αντιμετωπίζουν τους "ρόλους " τους σαν αρπαχτή ..
πού είναι η κατάθεση ψυχής για τήν οποία τόσο καθαρά μίλησε ο Κούν και όλοι οι μεγάλοι θεατράνθρωποι??
σημεία τών καιρών!!

νασαι καλά.
καλό απόγευμα.

ΤΟ ΑΛΦΑ ΤΟΥ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥ είπε...

"Το θέατρο θα έπρεπε να τιμάται και να μας απασχολεί καθημερινά" Πράγματι!! Θα προσέθετα δε ακόμη περισσότερο στην Πατρίδα του.

Για ποια όμως κατάθεση ψυχής μιλάμε όταν επιτρέπουμε λίγους συνδικαλιστές της ορχήστρας της Ε.Λ.Σκηνής να λογοκρίνουν την πνευματική δημιουργία της σκηνοθέτιδας της Όπερας του Ντβόρζακ "Ρούσαλκα" και την ύβρι των θεατών απέναντι στους ηθοποιούς και τη σκηνοθέτιδα που κατέθεσαν πράγματι την ψυχή τους;

Λυπάμαι για την Πατρίδα του Θεάτρου.

@ προς όλους τους σχολιαστές.

κοκκινη κισσα είπε...

Σκορπιός

Φυσικά και εχεις δίκιο.
Η στάση κάποιων μουσικών της Λυρικής σκηνής και καταδικαστέα είναι και δείγμα οπισθοδρόμησης. Στερείται κάθε λογικού επιχειρήματος και μας εκθέτει διεθνώς.
Σε ποιό σοβαρό κράτος του κόσμου θα είχαν αρνηθεί μουσικοί ,υπάλληλοι, που έχουν προσληφθεί ακριβώς για να συνοδεύουν μουσικά μία παράσταση να κάνουν την δουλειά τους επειδή εχουν διαφωνίες με τήν σκηνοθετική προσέγγιση του έργου??
πράγματα ανήκουστα και θλιβερά.
Χωρίς να δώ την παράσταση απ΄οτι διάβασα θεωρώ την προσέγγιση της γερμανίδας σκηνοθέτιδας ακρως ενδιαφέρουσα.
η οποία φυσικά φαντάζομαι θα είχε την πιό οδυνηρή εμπειρία της καλλιτεχνικής της ζωής στην χώρα μας!!! και μη χειρότερα ...