Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου 2009

το πορτοκάλι κυλάει

Είχα πάντα το φόβο όπως κι εσύ μη δεν προφτάσω τα πάντα / γιατί τα πάντα έχουν απέραντη διάρκεια παρ΄ολη τη γοργή κινησή τους / κι όταν ανέβηκα την ανεμόσκαλα ακουμπισμένη στον τοίχο/ ν΄αλλάξω το καμένο λαμπιόνι στο ψηλότερο σημείο/ ήξερα πώς είμαι μόνος / και πώς μέσα στον κόσμο χωρίς διαιρέσεις/ στα πελματά μου φυσούσε ένας ήσυχος αέρας πρίν ανέβω είχα βγάλει τα παπούτσια μου// και κάτω οι δυὀ γελωτοποιοί που τους είχα δανείσει τα χρωματιστά μου ρούχα// και τίς δυό χαρτονένιες μου μύτες που τίς δένανε πίσω απ΄τα αυτιά τους με σπάγκους// φώναξαν επίτηδες : "θα πέσει ,θα πέσει δεν πατάει τη σκάλα δεν πατάει η σκάλα" κι άναβαν σπίρτα μπροστά στα δόντια των λιονταριών/
ενώ η μεγάλη αρκούδα με το ξύλινο πόδι περπατούσε όλη νύχτα γύρω στην τέντα- ......................................................................... Εβαλα τόν καινούργιο γλόμπο ,κατέβηκα τη σκάλα,είπα:να με και τούτος ο αιώνας ακούμπησε το χέρι του ζεστό στόν ώμο μου // νιώθω φιλικά μές στο μυστήριο του κόσμου / γιατί΄μαι μέσα στο χώρο και το χρόνο / μέσα στην ιδιαίτερη δική μου ώρα/ μέσα στη μαζική δική μας ώρα / οργίζομαι ακόμα,κλαίω ακόμα/ ανάβω τσιγάρο,φυσώ τον καπνό στη χαραμάδα / ο αχθοφόρος καταλαβαίνει ,παίζει το φρύδι του/ το πορτοκάλι κυλάει στίς πέτρες το κατήφορου / ένα πουλί με μια χαρτοπετσέτα/ η αφίσα του ωραίου γενειοφόρου στο υπόστεγο των λεωφορείων/ μιά μεγάλη κιθάρα,σαν καράβι ,με μαλλιά και μικρόφωνο/ η απεργία των λιμενεργατών/ τα βίντσια με τους άλλους κρεμασμένους και τους ξεκρεμασμένους/ κιβώτια με παστές σαρδέλες ,τυρί και σουσάμι,...// Γιαννης Ρίτσος Γκραγκάντα//Αθήνα ,Καρλόβασι,Ιούνιος Ᾱυγουστος 1972

2 σχόλια:

aKanonisti είπε...

Πανέμορφο...
και πολύ πραγματικό...
στο σουρεαλισμό του....

:-)))

κοκκινη κισσα είπε...

akanonisti

...για τους φόβους μας,για το χρόνο,για όσα δεν προλάβαμε και για τα αλλα οσα μας περιμένουν ,...
....

πολλά φιλιά.