Τετάρτη 24 Μαρτίου 2010

Εφερα τη ζωή μου ως εδώ


Επέτειος
Εφερα τη ζωή μου ως εδώ
στο σημάδι ετούτο που παλεύει
πάντα κοντά στη θάλασσα
νιάτα στα βράχια επάνω,στήθος
με στήθος πρός τον άνεμο
που να πηγαίνει ενας άνθρωπος
που δεν είναι αλλο από άνθρωπος
λογαριάζοντας με τις δροσιές τις πράσινες
στιγμές του,με νερά τα οράματα
της ακοής του,με φτερά τις τύψεις του
Α,ζωή
παιδιού που γίνεται άντρας
πάντα κοντά στη θάλασσα όταν ο ήλιος
τον μαθαίνει να ανασαίνει κατά κεί
που σβήνεται η σκιά ενός γλάρου
Εφερα τη ζωή μου ώς εδώ
ασπρό μέτρημα μελανό άθροισμα
λίγα δέντρα και λίγα
βρεμένα χαλίκια
δάχτυλα ελαφρά για να χαιδέψουν ενα μέτωπο
ποιό μέτωπο
κλάψαν όλη τη νύχτα οι προσδοκίες και δεν είναι πιά
κανείς δεν είναι
να ακουστεί ένα βήμα ελεύθερο
να ανατείλει μια φωνή ξεκούραστη
στο μουράγιο οι πρύμνες να παφλάσουν γράφοντας
ονομα πιο γλαυκό μες στον ορίζοντά τους
λίγα χρόνια λίγα κύματα
κωπηλασία ευαίσθητη
στους όρμους γύρω από την αγάπη.
Εφερα τη ζωή μου ως εδώ
χαρακιά πικρή στην άμμο που θα σβήσει
-Οποιος είδε δυό μάτια να αγγίζουν τη σιωπή του
κι έσμιξε τη λιακάδα τους κλείνοντας χίλιους κόσμους
ας θυμίσει το αίμα του στούς άλλους ηλιους
πιο κοντά στο φώς
υπάρχει ένα χαμόγελο που πληρώνει τη φλόγα
μα εδώ στο ανήξερο τοπίο που χάνεται
σε μιά θάλασσα ανοιχτή και ανέλεη
μαδά η επιτυχία
στρόβιλοι φτερών
και στιγμών που δέθηκαν στο χώμα
χώμα σκληρό κάτω απ τα ανυπόμονα
πέλματα ,χώμα καμωμένο για ίλιγγο
ηφαίστειο νεκρό.
Εφερα τη ζωή μου ως εδώ
πέτρα ταμένη στο υγρό στοιχείο
πιο πέρα απ τα νησιά
πιό χαμηλά απ το κύμα
γειτονιά στις άγκυρες
-όταν περνάν καρίνες σκίζοντας με πάθος
ενα καινούργιο εμπόδιο και το νικάνε
και μ΄όλα τα δελφίνια της αυγάζ΄η ελπίδα
κέρδος του ήλιου σε μιά ανθρώπινη καρδιά
τα δίχτυα της αμφιβολίας τραβάνε
μια μορφή από αλάτι
λαξεμένη με κόπο
αδιάφορη άσπρη
που γυρνάει πρός το πέλαγος τα κενά των ματιών της
στηρίζοντας το άπειρο.
Οδυσσέας Ελύτης
Προσανατολισμοί

2 σχόλια:

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Μαγευτικό ποίημα!
Απολογισμός ξεδιπλωμένος μέσα σε λυρική διάρκεια..
Καλησπέρα..

κοκκινη κισσα είπε...

Στρατής Παρέλης: και να σκεφτεί κανείς ότι εγραψε τους Προσανατολισμούς σε ηλικία σχεδόν 20 χρόνων.
Πράγματι, λυρισμός και διαύγεια..ενα ακόμη φωτεινό ποίημα !

καλό βράδυ.