Δευτέρα 5 Απριλίου 2010

Αλεχάντρα Πισαρνίκ


λέει πως δεν ξέρει από το φόβο του θανάτου του έρωτα
λέει πως έχει φόβο του θανάτου του έρωτα
λέει πως ο έρωτας είναι θάνατος είναι φόβος
λέει πως ο θάνατος είναι φόβος είναι έρωτας
λέει πως δεν ξέρει. ///στη Λόρε Μπαταγιόν



.....................................................................................................
"La poesia non è una carriera, è un destino [...]. "
"η ποίηση δεν είναι καριέρα ,είναι πεπρωμένο"
Alejandra Pizarnik 


μια ματιά από τον υπόνομο
μπορεί να είναι μια άποψη του κόσμου
η εξέγερση συνίσταται στο να κοιτάς ένα ρόδο
μέχρι να σου γίνουν σκόνη τα μάτια.
Αλεχάντρα Πισαρνίκ
Το δέντρο της Αρτέμιδος(1962)

μετάφραση -επίμετρο :Βασίλης Λαλιώτης
(Βασίλη Λαλιώτη σε ευχαριστώ ιδιαίτερα για την παραχώρηση 
του δικαιώματος αυτής της ανάρτησης)!!
Β Ι Ο Γ Ρ Α Φ Ι Α Η Αλεξάνδρα Πισαρνίκ, γεννήθηκε στο Μπουένος Άιρες στις 29 Απριλίου του 1936. Δευτερότοκη κόρη πολωνοεβραίων μεταναστών. Έκανε εγκύκλιες σπουδές στο Μπουένος Άιρες και το 1954 μπήκε στο τμήμα της φιλοσοφίας. Συνέχισε στα Γράμματα και πέρασε κι ένα διάστημα από τη Δημοσιογραφία. Δεν τελείωσε καμιά από τις σπουδές της και στράφηκε στη ζωγραφική όπου πήρε μαθήματα στο εργαστήριο Μπατλ Πλανάς. Από το 1960 έως το 1964 έζησε στο Παρίσι, όπου ωρίμασε ως ποιήτρια κι έγραψε το μικρή συλλογή Δένδρο της Αρτέμιδος με πρόλογο του Οκτάβιο Πας. Τον ίδιο καιρό κάνει φιλία με τον Πάς ,τον Χούλιο Κορτάσαρ, την Όλγα Ορόσκο και τη Ρόσα Τσακέλ. Στο Παρίσι δούλεψε σαν διορθώτρια και συνεργάστηκε με πολλά περιοδικά ποίησης αμερικανικά και ευρωπαικά και μετέφρασε μεταξύ άλλων Υβ Μπονφουά και Μαργκερίτ Ντυράς. Όταν επέστρεψε στο Μπουένος Άιρες δημοσίευσε τα πιο σημαντικά βιβλία της "Los trabajos y las noches","Extracción de la piedra de locura" y "El infierno musical". Το 1968 πήρε το βραβείο Γκουγκενχάιμ και ταξίδεψε για λίγο στη Νέα Υόρκη και το Παρίσι. Εξ αιτίας κατάθλιψης και μετά από απόπειρες αυτοκτονίας το 1970 και 1972 πέρασε σχεδόν έγκλειστη τα τελευταία της χρόνια. Στα μέσα του 1972 υπήρξε εσώκλειστη για πέντε μήνες σε ψυχιατρική κλινική. Κατά τη διάρκεια μιας εξόδου για να περάσει το ΣαβΒατοκύριακο στο σπίτι της, αυτοκτόνησε παίρνοντας υπερβολική δόση σεκονάλ. Ήταν 25 Σεπτεμβρίου του 1972 και η Πισαρνίκ ήταν τριάντα έξη χρονών.

4 σχόλια:

aKanonisti είπε...

"η εξέγερση συνίσταται στο να κοιτάς ένα ρόδο
μέχρι να σου γίνουν σκόνη τα μάτια"

Με έστειλε η κυρία......
(και η μουσική...και η φωτογραφία...και...)

Να'σαι καλά κίσσα μου......

Utopia είπε...

Πολλή όμορφη για τα μάτια μας.

κοκκινη κισσα είπε...

ακανόνιστη, η ποίηση της Πισαρνίκ εχει μια ομορφιά που σε αιχμαλωτίζει από τον πρώτο στίχο..
..και η μετάφραση όμως οδηγεί την ενέργεια αυτή!

φιλιά.

κοκκινη κισσα είπε...

Utopia

..και εύθραστη!!