το γράμμα
Στην τσέπη του παλτού σου
παλιό σουσάμι
φλούδα φυστικιών
και το τσαλακωμένο γράμμα μου.
Ξύπνησαν λέξεις
φράσεις ανακλαδίστηκαν
έτριξα μήνες εκεί μέσα
μέρες του κρύου
νύχτες απ' την κρεμάστρα
μέσα στη σιωπή
μήπως ακούσεις
άλλαξα στίξη αμβλύνοντας υπαινιγμούς
κόπηκα ράφτηκα εν αγνοία σου
κατά τις πιθανές σου επιθυμίες.
Μα τώρα πιά που μπαίνει το Καλοκαιράκι
κι είναι σαφείς οι προοπτικές του μέλλοντος μας
αντί να γκρεμοτσακιστώ πηδώντας
ή αντί να με ξεγράψεις
στέλνοντας το παλτό σου στο καθαριστήριο
θα σφίξω θα μαζέψω
σε σουσάμι ή φλούδι
κι απ' τις ραφές θα γραπωθώ για πάντα.
Κάποτε θα μ' αγγίξουνε τα δάχτυλά σου.
Γιάννης Βαρβέρης
//απο τη συλλογή "αναπήρων πολέμου"(1982)
2 σχόλια:
Μου θύμισες ένα αγαπημένο παλτό... που είχα μικρή....
Είχαν τρυπήσει οι τσέπες..
αλλά δεν άφηνα να τις ράψουν.... γιατί μέσα στη φοδρα.. έπεφταν διάφορα μικροπράγματα...
και χαιρόμουν κάθε φορά....
που έβρισκα ένα....
:-)))
akanonisti
τι ομορφο και πόσο τρυφερό!
η οικειότητα των πραγμάτων που αγαπάμε και πόσο μας προστατεύει,...
Δημοσίευση σχολίου