ο βιρτουόζος της πείνας

...................κατά βάθος ενοιωθε ο βιρτουόζος της πείνας την πραγματική κατάσταση και το παραδέχτηκε για φυσικό,να μην βάζουν το κλουβί του σαν εξοχο να πούμε νούμερο ,καταμεσίς του τσίρκου,μόνο απ έξω ,κοντά στούς στάβλους,σε μέρος όμως όπου εύκολα μπορούσες να πλησιάσεις. Μεγάλες πολύχρωμες επιγραφές πλαισίωναν το κλουβί κι έλεγαν τι αξιοθέατο υπήρχε μέσα σε αυτό.Στα διαλείμματα της παράστασης ,οταν το κοινό έτρεχε στούς στάβλους για να δεί τα ζώα ,ηταν αδύνατο να μην περάσει μπρός από τον βιρτουόζο της πείνας και να μην κοντοσταθή......... Μαγεμένος ,έβλεπε να πλησιάζει το ανθρώπινο κύμα ,ίσαμε που-και η πιό πεισματική ,συνειδητή σχεδόν αυταπάτη δεν άντεξε στην πραγματικότητα-πείστηκε γρήγορα πώς από διάθεση,ολοένα χωρίς εξαίρεση,ηταν επισκέπτες των στάβλων. Καίμόνο η θέα από μακριά απόμενε πάντα όμορφη.Γιατί σαν τον πλησίαζαν ,χαλούσε ο κόσμος από τις βρισιές και τίς φωνές που αντάλλασσαν τα αιώνια κόμματα. Το ένα -το πιό οδυνηρό για τον βιρτουόζο-ήθελε να τον δεί με άνεση,όχι να πούμε από κατανόηση ,μα από κέφι και πείσμα. Το άλλο βιαζόταν να πάει πρώτα στούς στάβλους. Και σαν τον προσπερνούσε το μεγάλο πλήθος ,κατέφθαναν οι καθυστερημένοι,αυτοί που κανένας φυσικά δεν τούς εμπόδιζε να σταμάτησουν όσο θέλανε.Προσπερνούσαν κι αυτοί βιαστικοί με μεγάλα βήματα ,σχεδόν χωρίς να του ρίξουν ούτε μια ματιά για να προφτάσουν να πάνε στα άλλα ζώα.Καί ηταν σπάνιο ευτύχημα νάρθη κάποιος πατέρας με τα παιδιά του ,να τούς δείξει το βιρτουόζομε το δάχτυλο,να τούς εξηγήσει λεπτομερειακά γιατί πράγμα πρόκειται ,να τους διηγηθή για τα περασμένα χρόνια ,που είχε δεί παρόμοιες μα ανήκουστα πιο μεγαλοπρεπείς παραστάσεις ,και τα παιδιά ύστερα εξ αιτίας που ήταν απροετοίμαστα απ το σχολείο και τη ζωή ,να στέκουν εκεί δά χωρίς κατανόηση-τι τα ένοιαζε αυτά η πείνα?-μα μ΄όλο τούτο το ερευνητικό βλέμμα τους πρόδινε κάτι για καινούργιους ,ερχόμενους ,πιό σπλαχνικούς καιρούς. Ισως έτσι έλεγε ο βιρτουόζος της πείνας καμμιά φορά στόν εαυτό του ,θα καλυτέρευαν κάπως όλα ,αν δεν βρισκόταν πιά το στέκι του τόσο κοντά στούς στάβλους. Η εκλογή θάταν πιό εύκολη στούς ανθρώπους,κι ας μη μιλήσουμε για τις αναθυμιάσεις από τούς στάβλους που του πλήγωναν και τούθλιβαν την καρδιά,τον θόρυβο που έκαναν τα ζώα την νύχτα,τα νωπά κρέατα που έφερναν στα σαρκοβόρα,τίς φωνές την ώρα που τα τάιζαν. Μα δεν τολμούσε να διαμαρτυρηθή. Χάρη στα ζώα ,ναί ,έρχονταν ενα σωρό επισκέψεις,κι αναμεσά τους μπορούσε που και που να βρεθή καμμιά και για αυτόν ,και ποιός ξέρει που θα τον καταχώνιαζαν,αν ηθελε νατους θυμίσει την ύπαρξή του ,που να το πούμε ήταν εμπόδιο στο δρόμο που έφερνε στα ζώα. Ενα πολύ μικρό εμπόδιο βέβαια,ενα εμπόδιο πού όλο γινόταν πιά μικρό. Συνήθισαν στον καιρό μας το θέαμα του βιρτουόζου της πείνας ,και η συνηθεια αυτή ηταν και η καταδίκη του. Μπορούσε να πεινά όσο ήθελε ,και πεινούσε,ωστόσο τίποτα δεν μπορούσε πιά να τον γλυτώση,οι άνθρωποι τον προσπερνούσαν.Για δοκίμασε να εξηγήσεις την πείνα σε κάποιον! Οποιος δεν την ζή ,αυτόν κανένας δεν μπορεί να τόν κάνη να την καταλάβη.. ......................... Φραντς Κάφκα Ο βιρτουόζος της πείνας μετάφραση Τέας Ανεμογιάννη