Κυριακή 3 Οκτωβρίου 2010

ο συλλέκτης


Μαζεύω πέτρες γραμματόσημα
πώματα απο φάρμακα σπασμένα γυαλιά
πτώματα απο τον ουρανό
λουλούδια
κι ο,τι το καλό
σ΄αυτό τον άγριο κόσμο
κινδυνεύει
ψηλά κοιτάζω σαν χαρταετός
ο Σταυραϊτός να φεύγει
αγγίζω δίχως φόβο ηλεκτροφόρα σύρματα
αυτά δε με αγγίζουν
ο ήλιος μαζεύει τίς ημέρες μου
γελώντας
μονάχα η ψυχή στ΄αυτί μου
ψιθυρίζει λέγοντας:
σκοτείνιασε σκοτείνιασες
γιατί
δεν είσαι τρομαγμένος;
Μίλτος Σαχτούρης
( το σκεύος,1971).

4 σχόλια:

Un par de neuronas... είπε...

Πρέπει να συλλέγουμε όμορφα πράγματα, φίλη μου. Οι καιροί που έρχονται θα χρειαστουν ένα κουτάκι γεμάτο με μικρές ομορφιές που μας κάνουν να νιώθουμε καλά ...

Μου αρέσει να σε διαβάζω.

Πολλά, πολλά, πολλά φιλιά και αγκαλιές.

κοκκινη κισσα είπε...

Veronica Marsa

ας αντισταθούμε λοιπόν ετσι..
η τρομοκρατία της ομορφιάς!

νασαι καλά!!

ποιώ - ελένη είπε...

αγαπώ πολύ τον Σαχτούρη
πολύ όμορφο αυτό που ανέβασες
σε χαιρετώ

κοκκινη κισσα είπε...

ποιώ -ελένη

ελένη μου αρέσει και μένα πολύ η ποιησή του.

νασαι καλά!!!