Εν μέσω λογισμών και παραλογισμών
αρχισε κι η βροχή να λιώνει τα μεσάνυχτα
μ΄αυτόν τον νικημένο πάντα ήχο
σί,σί,σί.
Ηχος συρτός,συλλογιστός,συνέρημος,
ήχος κανονικός κανονικής βροχής.
Ομως ο παραλογισμός
αλλη γραφή κι αλλην ανάγνωση
μου΄μαθε για τους ήχους.
Κι όλη τη νύχτα ακούω και διαβάζω τη βροχή,
σίγμα πλάι σε γιώτα,γιώτα κοντά στο σίγμα,
κρυστάλλινα ψηφία που τσουγκρίζουν
και μουρμουρίζουν ένα εσύ,εσύ,εσύ.
Κάθε σταγόνα κι ένα εσύ,
ολη τη νύχτα
ο ίδιος παρεξηγημένος ήχος,
αξημέρωτος ήχος,
αξημέρωτη ανάγκη εσύ,
βραδύγλωσση βροχή,
σαν πρόθεση ναυαγισμένη
κάτι μακρύ να διηγηθεί
και λέει μόνο εσύ,εσύ,
νοσταλγία δισύλλαβη,
ένταση μονολεκτική,
το ένα εσύ σα μνήμη,
το άλλο σαν μομφή
και σαν μοιρολατρία,
τόση βροχή για μιά απουσία,
τόση αγρύπνια για μια λέξη,
πολύ με ζάλισε απόψε η βροχή
μ αυτή της τη μεροληψία
ολο εσύ,εσύ,εσύ,
σαν όλα τ΄αλλα νάναι αμελητέα
και μόνο εσύ,εσύ,εσύ.
Κική Δημουλά
(τό λίγο του κόσμου,1971)
2 σχόλια:
"τόση βροχή για μιά απουσία"... Ισός δεν τον αγαπούσε αρκετά ή ήταν πολύ δυνατή γυναίκα. Αν κατάλαβα καλά, όταν πονάς για κάποιον άλλο που δεν είναι μαζί σου, ακούς στην καρδιά σου όλλες τις βροχές και καταιγίδες του κόσμου.
Φιλάκια πολλά.
Veronica Marsa
Bερόνικα ,πάνω στη στέρηση ,την απώλεια ,την απουσία βρίσκει χώμα η ποίηση της Δημουλά.
Η μετατόπιση του ποιητικού ρήματος στην βροχή ,που γίνεται πιά φορέας ποιητικής δράσης κατά την γνώμη μου ,είναι αριστοτεχνική.
Σε μία ομιλία της η ποιήτρια είχε ορίσει ώς εξής το ποίημα: "Βαδίζεις σε μιά ερημο.Ακούς ενα πουλί να κελαηδάει.
Οσο κι αν είναι απίθανο να εκκρεμεί ένα πουλί μέσα στην ερημο,ωστόσο εσύ είσαι υποχρεωμένος να φτιάξεις ενα δέντρο.Αυτό είναι το ποιημα."
νασαι καλά!!!
Δημοσίευση σχολίου