Ολος λάσπη
Δέν εχει στέγη
δυό τρύπιες σόλες γή
μονάχα
οταν αδειάζει απο νύχτα
έρημος όλος λάσπη
σέρνει το καρότσι του ήσυχα
στις ρόδες του χρόνου
και τραγουδά το δρόμο.
Εφη Καλογεροπούλου
"ηχος απο νερό"
Εκδόσεις Ενδυμίων,2010.
6 σχόλια:
Μια γυναίκα στην πόλη μου, την οποία, χειμώνα και καλοκαίρι, σύρεται το καροτσάκι γεμάτο από τα αγαπημένα βρόμικα πράγματα της. Αυτός είναι ο ήχος του δρόμου, ο χρόνος στέκεται.
Πολύ καλή εικόνα, φίλη.
Μια αγκαλιά.
Καλημέρα Βερόνικα ...και ο ηχος των ημερών θα έλεγα...
καλο απόγευμα.
Besos!
Σκληρή ανάγνωση της αλήθειας.
Και σκληρή η ποίηση της αλήθειας... αν και δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι κάτι άλλο η ποίηση.
Καλή σου νύχτα κισσα...
Nefeli
..δεν εχω παρά να συμφωνήσω!
καλο σαβ/κο!!!!
Ολο το νόημα μέσα σε λίγες γραμμές και σε γεμάτες εικόνες και συναίσθημα λέξεις...αυτό είναι ψυχή, ταλέντο...Ποίηση!
Καλά Χριστούγεννα Κόκκινη Κίσσα, καλές γιορτές!
Αnasa
i don t exist
χαίρομαι που σας άρεσε.
θερμές ευχές!!!
Δημοσίευση σχολίου