πόρτες
βάδιζε σε δρόμο έρημο
ανάμεσα σε πόρτες
που άνοιγε κι έκλεινε
βαδίζοντας συνέχεια
ανάμεσα σε πόρτες
ανάμεσα σε πόρτες
όλες ίδιες
κάποιες άνοιγαν μόνες τους
καθώς πλησίαζε
κι έκλειναν πίσω του
σαν προσπερνούσε
για πόσο βάδιζε δεν γνώριζε
ώσπου έφτασε σε μια λίμνη τριαντάφυλλα
τότε έγινε νερό και χύθηκε ανάμεσα
είχα μια επιθυμία είπε
4 σχόλια:
να κάπως έτσι ξεχνούμε τις επιθυμίες μας , όταν γεννιούνται κάποιες άλλες ακόμα πιο όμορφες !
την καλημέρα μου !
Alex
καλημέρα Αλεξ! ακριβώς ετσι!!
πολύ όμορφο.
(διαβάζοντας συνέχεια)
Utopia
χαίρομαι πολύ που σου αρέσει!!αλήθεια.
Δημοσίευση σχολίου