Τρίτη 29 Μαρτίου 2011


Η τέχνη δεν διδάσκει. Διαπιστώνει και ύστερα αποκαλύπτει. Το θέατρο είναι η «διάγνωση» της περιπέτειας της ανθρώπινης συνείδησης. Φανερώνει, αλλά δεν δίνει λύσεις. Πρόκειται στην ουσία περί επιστροφής του προβλήματος. O θεατής δεν μπορεί να δει το πρόβλημά του και ο συγγραφέας τού το παραδίδει σε μορφή που να μπορεί να δει τι του συμβαίνει και γιατί.


Θεωρώ τον εαυτό μου ερασιτέχνη συγγραφέα. Δεν γράφω επειδή μπορώ, αλλά επειδή θέλω. Το «θέλω» είναι εσωτερική ανάγκη, το «μπορώ» είναι εμπορευματοποίηση. Το γράψιμο για μένα πρέπει να είναι ανάγκη – υπαρξιακή, ψυχική και εξομολογητική.


Ιάκωβος Καμπανέλλης
εφημερίδα το ΒΗΜΑ,ιούλιος 2008.
ολόκληρη η συνέντευξη εδώ


Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης γεννήθηκε στη Νάξο το 1922 και μεγάλωσε στην Αθήνα, όπου σπούδασε σχεδιαστής στη Σιβιτανίδειο Σχολή. Από το 1942 ως το τέλος του πολέμου έμεινε κρατούμενος στο στρατόπεδο συγκεντρώσεως του Μαουτχάουζεν στην Αυστρία. Εχει γράψει περισσότερα από τριάντα θεατρικά έργα, μεταξύ των οποίων «Η αυλή των θαυμάτων», «Γειτονιά των αγγέλων», «Παραμύθι χωρίς όνομα», «Οδυσσέα γύρισε σπίτι», κινηματογραφικά σενάρια («Η Στέλλα», «O Δράκος», «Το κανόνι και τ’ αηδόνι» κ.ά). Εργα του έχουν παιχτεί σε Αγγλία, Αυστρία, Ρωσία, ΗΠΑ, Λιθουανία κ.α.
Εφυγε σήμερα σε ηλικία 89 ετών.

4 σχόλια:

Alex είπε...

υπήρξε σπουδαίος ! και χαρά μεγάλη που αναγνωρίστηκε ως σπουδαίος !!
την καλησπέρα μου !

κοκκινη κισσα είπε...

Alex

σπουδαίος και σεμνός.
χαρακτήρισε μια ολόκληρη εποχή.

νασαι καλά.

Ελένη Λιντζαροπούλου ΙΙ είπε...

σπουδαίος και σεμνός... καλά το λες

ανυπόκριτος μα κυρίως αισιόδοξος...

απίστευτο

ο άνθρωπος που έζησε την πιο μεγάλη φρίκη της σύγχρονης εποχής ήταν ο πιο αισιόδοξος άνθρωπος που γνώρισα

κοκκινη κισσα είπε...

ζάχαρη

ακριβώς για αυτό θα διακινδυνεύσω να υποθέσω !

νασαι καλα!!!