να μη σε χάσω

να μη σε χάσω σκέφτομαι 

και στης θάλασσας την ακρη περπατώ 

ώρες κάτω απ΄ τον καυτό ηλιο

ξυπόλητη στην αμμο

να μη σε χάσω στη σκέψη μου ερχεσαι

και ο φόβος μου κύματα ξεφυλλίζει ανάγνωσης 

ενός παρατεταμένου σε αγωνία μυθιστορήματος 

που ο ταξιδιώτης του δωμάτια αλλάζει στο νερό 

και ο καθρέφτης της θάλασσας το βλέμμα του εγκλωβίζει

και παίζει αυτός με τη ζωή του 

κι η ζωή μου με τους αστερίες της εδώ νά..   

και πάλι 

να μη σε χάσω 

να μη σε χάσω 

και πίσω μου μαζεύω τα ίχνη σου 

ενα ποτάμι που το τυλίγω οπως όπως 

και πρόχειρα τοποθετώ στη τσέπη 

και να  φωνάξω θέλω πώς είσαι εσύ το νησί μου 

και ο βυθός μου

και το καλοκαίρι μου για όσα ακόμη καλοκαίρια 

που δεν θα μάθουμε ποτέ τον αριθμό

και μυρίζει ο αέρας,το χώμα κι η θάλασσα απο σένα  

και δεν ξέρω τι να την κάνω αυτή τη μνήμη,

που κρύβεται στις κοιλιές ετούτων των ψαριών  

κι αστράφτει στόν ηλιο 

σαν αλλος λαβύρινθος νερού με τη σοφία του 

ετσι που εγώ να πλέω πρός τα σένα φτάνοντας 

κι εσύ μπροστά μου το χέρι να μου απλώνεις 

φεύγοντας 

©Εφη  Καλογεροπούλου

προδημοσίευση απο την ανέκδοτη συλλογή

"άμμος"

  

εξαιρετικά αφιερωμένο!!!!