θυμάμαι

I Remember


by Anne Sexton




By the first of August
the invisible beetles began
to snore and the grass was
as tough as hemp and was
no color--no more than
the sand was a color and
we had worn our bare feet
bare since the twentieth
of June and there were times
we forgot to wind up your
alarm clock and some nights
we took our gin warm and neat
from old jelly glasses while
the sun blew out of sight
like a red picture hat and
one day I tied my hair back
with a ribbon and you said
that I looked almost like
a puritan lady and what
I remember best is that
the door to your room was
the door to mine.


Θυμάμαι


Ως τις αρχές Αυγούστου

τα αόρατα σκαθάρια είχαν αρχίσει

να ροχαλίζουν και το γρασίδι

ήταν τόσο σκληρό σαν ινδική κάνναβη και

δεν είχε χρώμα – ακριβώς όπως

κι η άμμος δεν έχει χρώμα και

είχαμε φορέσει τα γυμνά μας πόδια,

γυμνά από τις είκοσι

Ιουνίου και υπήρχαν φορές που

ξεχάσαμε να κουρδίσουμε το

ξυπνητήρι σου και κάποια βράδια

ήπιαμε το τζιν μας ζεστό και σκέτο

σε παλιά σκαλιστά ποτήρια ενώ

ο ήλιος εξέπνεε και χανόταν

σαν ένα κόκκινο ζωγραφιστό καπέλο και

μια μέρα έδεσα πίσω τα μαλλιά μου

με μια κορδέλα και είπες

ότι έμοιαζα σχεδόν με

πουριτανή κυρία και αυτό

που θυμάμαι καλύτερα απ' όλα είναι ότι

η πόρτα του δωματίου σου ήταν

η πόρτα του δικού μου.

Anne Sexton
" Ολοι οι ακριβοί μου"

μετάφραση Δήμητρα Σταυριδου
απο εδώ