ΖΑΚΑΡΙΑ ΤΑΜΙΡ

ΘΗΡΑΜΑ

Το σύννεφο,η μουσική  τα τριαντάφυλλα  και οι κούκλες των παιδιών καήκανε.

Δε βρήκα άλλο μέρος να κρυφτώ μονάχα ένα ποτάμι με νερό.

Εζησα εκεί πολλά χρόνια,μόνος,παραδομένος σε μια κάποια γαλήνη ,ώσπου μια μέρα εμφανίστηκε ένας ψαράς.
Με κοίταξε με θαυμασμό και λύπη,έπειτα είπε: "σε πέρασα για ψάρι".

«Μην κάνετε αυτό το λάθος ,ο άνθρωπος είναι καλύτερος και πιο θαυμαστός 
από τα ψάρια» του είπα όσο πιο πρόσχαρα μπορούσα.

Κοίταξε τον ήλιο που έδυε με μάτια εξαντλημένα και είπε:
 "Τα καημένα τα παιδιά μου ,θα πέσουν για ύπνο νηστικά απόψε".

Εσκυψα το κεφάλι από ντροπή: «Πώς μπόρεσες να πιστέψεις αυτό που μόλις είπα? Αστειευόμουν.Είμαι ψάρι.»

Κι ο ψαράς απόρησε: «μα τα ψάρια δεν μιλάνε.»

Κι εγώ με τρεμάμενη φωνή απάντησα: «ξεχνάς πώς η θάλασσα είναι πλούσια 
και τα ψάρια της πολλών λογιών.
Είμαι ένα ψάρι περίεργο που την γλώσσα των ανθρώπων λαλώ».

«Λές αλήθεια ή πάλι αστειεύεσαι ?» ρώτησε ο ψαράς.

«η  ερώτησή σου είναι χαζή .Γιατί να σου πώ ψέματα?»αποκρίθηκα χωρίς να διστάσω στιγμή.

Ο ψαράς δε είπε τίποτα.Με κουβάλησε μέχρι το σπίτι του λαχανιάζοντας.
Εκεί η γυναίκα του με έκοψε με το μαχαίρι σε φέτες διαφορετικού μεγέθους και τις έβαλε σε ένα τηγάνι με καυτό λάδι.
Δέν ούρλιαξα από τον πόνο ,ούτε κάλεσα βοήθεια.
Παρέμεινα στο τηγάνι μέχρι να ψηθώ καλά.Επειτα τα παιδιά του ψαρά πήραν να με καταβροχθίζουν λιμασμένα.
Στεναχωρήθηκα όταν τα παιδιά παραπονέθηκαν πώς η σάρκα μου είχε άσχημη γεύση-συνέχισαν ωστόσο να με καταβροχθίζουν.

Η στεναχώρια μου μεγάλωσε όταν συνειδητοποίησα πώς σύντομα
 θα επιστρέψω βαθιά στη γή.
Θα πρέπει τότε να ζήσω σε μέρη σκοτεινά και βρώμικα 
ώσπου να μου δοθεί μια μέρα η ευκαιρία να αντικρίσω τον ήλιο 
ως ρίζα δέντρου ή ως τριαντάφυλλο.

ΖΑΚΑΡΙΑ ΤΑΜΙΡ

Μετάφραση KYOKO KISHIDA 

περιοδικό ΤΕΦΛΟΝ ,τεύχος 8,χειμώνας-ανοιξη 2013