σκοτάδι φώς

  σκοτάδι φώς

Spot σκοτάδι φώς

μεταμορφώσεις του Αόρατου , υπαινιγμοί ,  ανήσυχα  έντομα που  

βομβίζουν ασταμάτητα και πάλι στην αρχή του Ονείρου  επιστρέφουν 

και το όνειρο  ατμός σε ατμό βυθίζεται    η μηχανή του περιστρέφεται 

και αέρας  φυσάει   φυσάει   εκεί 

που ένα πουλί  ανοιγοκλείνει τα φτερά του  δίχως ήχο

οι λέξεις του είναι ελαφρές σα χιόνι  και μιλάει φωνή ανθρώπου

-άρχισε;  τέλειωσε; τι έγινε κατά τη διάρκεια; ποιό όνειρο; τι είπες;  πώς; τι; δεν  ακούω Βυθίστηκε; χάθηκε; αναπνέει; τέλειωσε;  ποιος έκοψε τη μέρα;  ποιο όνειρο; Τι είπες ; πώς; τι; δεν ακούω ,δεν ακούω

Φυσούσε δυνατά ,σήκωνε  σκόνη , δύσκολο να  δεις  μάτια. Να δεις

-μετά;  τι έγινε μετά; ποιός έσβησε το φώς; σκάλες  κατέβαιναν , ποιος έσβησε το φώς; τι έγινε; πού πήγαιναν; ποιος έσβησε το φώς;

Νερά  έτρεχαν , κύλησαν ανάποδα, σκόνταψε  στα ίδια του τα πόδια .

-στα ίδια του τα πόδια  είπες;

Ανθρωποι από χιόνι  άνθρωποι από χιόνι

-Ανθρωποι από χαρτί άνθρωποι από χαρτί

Στη χώρα που ευχές δεν υπάρχουν

μπορείς  άνετα  να καθίσεις  στους λεπτοδείχτες του ρολογιού σου

και να κουρδίσεις  απευθείας την ανάσα σου

-Τι είπες; τι είπες; τι είπες; τι είπες;

Πριν  το τέλος

το τέλος  με  ρολογάκι    μοιάζει

που  αναπνέει  δευτερόλεπτα

-τι είπες;

-……………………….

-Δεν  ακούω, δεν ακούω

  Εφη Καλογεροπούλου                                            

( απόσπασμα από την ανέκδοτη ποιητική συλλογή «ύλη σιωπής» )

αναδημοσίευση απο το περιοδικό θράκα