Γριά κυρα-Λισάβετ θα σε πάω στη Μηχανιώνα
τσίλικο τ' αμάξι και κρασάκι όπως σ' αρέσει
μην πονάς θα βρούμε στο φεγγάρι κάποια θέση –
κάντρο των μελλοντικών αντικέρ στον κουφόν αιώνα!
Θα 'ναι εκεί η Μαρία με τον Σταύρο και τον Τόλη
ούτε γάτα ούτε ζημιά ήσυχα στο περιγιάλι
μοναχά μια νύχτα μακρινά τα φώτα κι η βαβούρα ζάλη –
στο αδειανό κεφάλι μας κολλημένο ένα πιστόλι.
Ζωντανοί νεκροί το χάραμα για τη Σαλονίκη πίσω
μελαγχολικό τραγούδι απ' τα παλιά λησμονημένο
τα Ντεπώ και τα Κουλέ Καφέ με αεράκι ξένο
και σημερινό –τι λες;– λέω πάλι ν' αγαπήσω...
Μάρκος Μέσκος, Στον ίσκιο της γης
[Από την ενότητα Στον ίσκιο της γης] (1986)
4 σχόλια:
έξοχη επιλογή! για όποια ώρα, που χάραμα ή βαθύ σκοτάδι μέσα μας είναι...
καλή σου μέρα!
Έτσι ζούμε, με κολλημένο πιστόλι στο κεφάλι.
Σου απάντησα στην άλλη ανάρτηση σου του σύμπαντος.
Καφεδάκι, φιλενάδα.
Βίκυ Δερμάνη
καλημέρα!!..χαίρομαι που σου αρέσει.
Βερόνικα ,καλημέρα!!
..κορυφαίος στίχος...εξαίρετη ποίηση.
Δημοσίευση σχολίου