πάντα αποχαιρετούμε
ξεκλειδώνει τα υπόγεια
ξηλώνει πατώματα αυτή η νύχτα
το δάπεδο βουλιάζει
οι τοίχοι τρέμουν
οι αρμοί της σκάλας λύνονται
η στέγη υποχωρεί
τα γείσα πέφτουν
τρέξε σου φώναξα
τρέξε όσο είναι καιρός
προλαβαίνεις ακόμα
να σωθείς
πάντα αποχαιρετούμε
η τελευταία λέξη
η τελευταία λέξη
αιωρείται
ρούχο άδειο
κρεμασμένο από τοίχο αόρατο
πέτρα που γκρεμίζεται
στο χρόνο
η τελευταία λέξη
αιχμάλωτη
στο τρύπιο γάντι της σιωπής
στην τρέλα γέρνει και
συλλαβίζει λέξεις
όπως ζάρι, παρτίδα, νίκη,
απελπισία, στάχτη
το χαμένο δαχτυλίδι
ενός έκπτωτου άγγελου εκδίκησης
λέξη- πουλί με ράμφος κοφτερό
αυτόχειρας αυτάρεσκη
λέξη θάνατος – έρωτας τυφλή
η τελευταία λέξη
όταν θυμώσει
με την άκρη του φτερού της
φωτιά ανάβει
σ’ όλους τους κήπους
του ουρανού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου