Το όνειρο
Περπάταγα στην αμμουδιά
κι αποφάσισα να σε αφήσω.
Πατούσα μια μαύρη λάσπη
που τρεμούλιαζε,
κι οπως βούλιαζα και ξανάβγαινα
πήρα την απόφαση να φύγεις
απο μέσα μου,με βάραινες
σαν πέτρα κοφτερή,
και σχεδίασα το χαμό σου
βήμα βήμα:
θα έκοβα τις ρίζες σου,
θα σε αμόλαγα στον άνεμο μόνη.
Αχ εκείνο το λεπτό,
καρδιά μου ,ενα ονειρο
με τα τρομερά φτερά του
σε σκέπαζε.
Ενιωθες να σε καταπίνει η λάσπη,
και με φώναζες κι εγώ δεν ερχόμουν,
και χανόσουν,ακίνητη,
ανυπεράσπιστη
μέχρι που πνίγηκες μέσα στο στόμα της άμμου.
Επειτα
η απόφασή μου συνάντησε το όνειρό σου
κι απο το χωρισμό
που μας έσκιζε την ψυχή,
αναδυθήκαμε καθαροί ξανά,γυμνοί,
αγαπώντας ο ένας τον άλλον
δίχως όνειρο,δίχως άμμο,
ακέραιοι και ακτινοβολώντας,
σημαδεμένοι απο τη φωτιά
ΠΑΜΠΛΟ ΝΕΡΟΥΔΑ
μτφ: ΑΓΑΘΗ ΔΗΜΗΤΡΟΥΚΑ
.jpg)
EL SUEÑO
Andando en
las arenas
yo decidí dejarte.
Pisaba un
barro oscuro
que temblaba,
y hundiéndome
y saliendo
decidí que
salieras
de mí, que me
pesabas
como piedra
cortante,
y elaboré tu
pérdida
paso a paso:
cortarte las
raíces,
soltarte sola
al viento.
Ay, en ese
minuto,
corazón mío,
un sueño
con sus alas
terribles te cubría.
Te sentías
tragada por el barro,
y me llamabas
y yo no acudía,
te ibas,
inmóvil,
sin
defenderte
hasta
ahogarte en la boca de arena.
Después
mi decisión
se encontró con tu sueño,
y desde la
ruptura
que nos
quebraba el alma,
surgimos
limpios otra vez, desnudos,
amándonos
sin sueño,
sin arena,
completos y
radiantes,
sellados por
el fuego.
Pablo Neruda
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου