Στη σκόνη
Βλέποντας όλο και λιγότερο
ανάμεσα στη σκόνη τρυπώνοντας το βλέμμα
ανάμεσα στη σκόνη βολεύοντας τις ώρες στις τσέπες να ζήσει
φορώντας τα γυαλιά του κι ας είναι ραγισμένο το ένα τζάμι
και το ζευγάρι παλιό εποχής ένα παντζούρι κι αυτό που κλείνει πίσω του πασχίζει να δει έτσι ανάμεσα να προλάβει τον εαυτό του πριν στρίψει
στην απέναντι γωνία να απλώσει τα χέρια κόβοντας μια φέτα ήλιο ακόμα,
αγωνίζεται το σκοτάδι να σπρώξει μακριά το μοχθηρό
και βάζει πάλι το ρολόι τους δείχτες συναρμολογεί πάνω τους σκαρφαλώνει
ανοίγει τη πόρτα κι είναι δρόμος ο χρόνος και το φώς λεύτερο άλογο.
In the dust
Seeing even less through the dust piercing his look through the dust accommodating the hours in the pockets that he might live wearing his glasses regardless that one lens is cracked, the pair has seen better days, they too a shutter shutting behind him, he takes pains to see thus through, to catch up with himself before turning the corner, stretching his hands to cut one more slice of sun, struggling to push away the malignant darkness and on the clock he fixes the hands again, climbs on them, opens the door and time is a way and light a free horse.
Εφη Καλογεροπούλου//ΗΧΟΣ ΑΠΟ ΝΕΡΟ /εκδ: Ενδυμίων 2010
SOUND OF WATER//μτφρ: Γιάννης Γκούμας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου