Λευκές Νύχτες

Λευκές Νύχτες

Κανείς εδώ,
και το σώμα λέει: ό,τι λέγεται
δεν είναι για να ειπωθεί. Ωστόσο ο κανένας
είναι κι αυτός ένα σώμα, κι ό,τι λέει το σώμα
δεν το ακούει άλλος
μόνο εσύ.

Χιονόπτωση και νύχτα. Η επανάληψη
του φονικού
ανάμεσα στα δέντρα. Η πένα
διασχίζει τη γη: δεν γνωρίζει πια
τι θα συμβεί, και το χέρι που την κρατά
έχει εξαφανιστεί.

Παρόλα αυτά, γράφει.
Γράφει: στην αρχή,
ανάμεσα στα δέντρα, ένα σώμα έρχεται
από τη νύχτα. Γράφει:
η λευκότητα του σώματος
είναι το χρώμα της γης. Είναι γη
και η γη γράφει: το καθετί
είναι το χρώμα της σιωπής.

Δεν είμαι άλλο πια εδώ. Ποτέ δεν είπα
ό,τι ισχυρίζεσαι
πως έχω πει. Κι ωστόσο, το σώμα είναι ο τόπος
όπου εκεί τίποτα δεν πεθαίνει. Και κάθε νύχτα,
από τη σιωπή των δέντρων, το ξέρεις
η φωνή μου
βαδίζει κατευθείαν επάνω σου.

Paul Auster

Μετάφραση: Βικτωρία Καπλάνη

Από τη συλλογή «Γραφή στον τοίχο» (1971-1975)