Παρασκευή 9 Οκτωβρίου 2015



Η ΝΥΧΤΑ ,ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ

Κάποιος βρήκε την πραγματική φωνή του και την απόδειξη στο μεσημέρι των νεκρών.Φίλος του χρώματος της στάχτης.Τίποτα πιο επίπονο απο το φόβο να χάσεις την ταυτότητά σου.Αυτός ο περίβολος γεμάτος με ποιήματά μου μαρτυρά οτι το εγκαταλειμμένο κορίτσι στα ερείπια ενός σπιτιού είμαι εγώ.

Γράφω με την απάνθρωπη άγνοια με την οποία τα παιδιά πετροβολούνε μια τρελή οπως ενα κοτσύφι.Στην πραγματικότητα δεν γράφω,ανοίγω δρόμους ώστε να φτάσει σε μένα,κατά το σούρουπο,το μηνυμα ενός νεκρού.

και αυτή η ιεροτελεστία του να γράφω.Βλέπω στο σκοτάδι μέσα απο τον καθρέφτη.Μαρτυρώ ενα μέρος που κανείς εκτός απο εμένα δεν γνωρίζει.Εξυμνώ τις αποστάσεις,ακούω φωνές ζωγραφισμένων πουλιών πάνω σε δέντρα στολισμένα σαν εκκλησιές.

Οι λέξεις μου απαιτούν ησυχία και εγκαταλελειμμένους χώρους.

Υπάρχουν λέξεις με χέρια,μετά βίας καταγεγραμμένες,ψάχνουν την καρδιά μου.Υπάρχουν καταδικασμένες λέξεις όπως οι πασχαλιές στην καταιγίδα.Υπάρχουν λέξεις που μοιάζουν στους νεκρούς,αν και προτιμώ,ανάμεσα σε όλες,εκείνες που φέρνουν στον νού την κούκλα ενός δυστυχισμένου κοριτσιού.

ΑΛΕΧΑΝΤΡΑ ΠΙΣΑΡΝΙΚ
μτφρ:ΣΤΑΘΗΣ ΙΝΤΖΕΣ
εκδ: ΘΡΑΚΑ

2 σχόλια:

Utopia είπε...

κι ούτε μια λέξη δεν έδωσε σώμα μ΄ένα όνομα
στη μαύρη διάθεση που μέσα της περπατούσε


Σύλβια Πλάθ

κοκκινη κισσα είπε...

....ναι

αδέσποτες φύσεις..
ήχοι απο σκοτάδι..

καλό απόγευμα..!!
ημουν τεμπελχανείο σήμερα (Super!!!!!!)