Αναδημοσίευση απο το Blog : ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ
ΕΦΗ ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΥ
ΕΡΗΜΟΣ ΟΠΩΣ ΕΡΩΤΑΣ (2015)
Είναι ένα καρότσι
ρόδες του
υπόσχονται την αιώνια φυγή
ο μπροστινός
τροχός τρίζει
το σπρώχνω σταθερά
βαδίζοντας στην
άκρη του δρόμου
μέχρι που
ο δρόμος χάνεται
δεν υπάρχει δρόμος
δεν υπάρχει κανείς
μόνο αέρας.
*
Ξήλωνε
το φαρδύ ρούχο της
στέρησης
με τις τεράστιες
άδειες τσέπες.
Γυμνώθηκε τελείως.
Νήματα είναι τα
σώματα, είπε,
να τα υφάνεις
περιμένουν.
*
Δεν θυμάται
γιατί δεν θέλει να
θυμάται.
Βαδίζει διαρκώς -
να διασχίσεις την
έρημο, έλεγε, αυτό έχει σημασία,
και συνέχιζε
ανάμεσα στο
πλήθος,
να διασχίσεις την
έρημο, έλεγε.
Με προορισμό το
δρόμο
αναζητώντας λίγη
σκιά
δεν είχε παρά τον
ίσκιο του
μονάχα.
*
Βάδιζε
λες κι ένα τζάμι
κάτω από τα πόδια του
θύμιζε διαρκώς το
βάρος.
Άξαφνα
το δίχτυ της
βεβαιότητας υποχώρησε
ο πάγος έσπασε
νερό γέμισε η
τρύπα
και πνιγμένους.
*
Θήραμα και
θηρευτής κοιτάζονται
οι κόρες των
ματιών τους διαστέλλονται
ο φόβος του
θηράματος κατοικεί το μάτι του θηρευτή
και το τυφλώνει
ξερός κρότος
ακούγεται
καθώς τα βλέφαρά
του ανοιγοκλείνουν
το θήραμα
αιχμαλωτίζει το θηρευτή.
Γίνονται ένα.
*
Πιο μέσα απ' το
βλέμμα τι;
Φωνή ατίθαση
χτύπησε στ' αυτιά του
σκάλα
στριφογυριστή με κουπαστή
φάνηκε στο μυωπικό
του μάτι
όλα μικραίνουν,
καθώς πέφτουν
τι μένει;
Πιο μέσα απ' το
βλέμμα τι;
Με ακρίβεια
ωρολογοποιού -που σφίγγει το κομμένο
ελατήριο-
με την τελευταία
βιδίτσα που απόμεινε
τράβηξε το τι απ'
την ερώτηση.
Πιο μέσα απ' το
βλέμμα ύλη
ύλη σιωπής,
πρόσθεσε.
*
το ποτάμι της
λήθης με το μαύρο νερό
το λιωμένο μέταλλο
του χρόνου
το ξυράφι του
το παγωμένο γάλα
της συνείδησης
και το μαχαίρι που
το κόβει.
Κι ήταν η σάρκα
του νερού
ίο σώμα του νερού
που απ' τα δάχτυλα γλιστρώντας
τον ρωτούσε:
Ι Πες μου από ποια
αρρώστια θα πεθάνεις;
Κι έτσι ο χαμένος
χρόνος
Ι ο χρόνος της
αναμονής των συμβάντων του
ο κρεμασμένος
χρόνος της σιωπής
απ' τα νύχια της
ανάγκης κρεμασμένος
του έδειχνε
σβήνοντας
μιαν άλλη
δυνατότητα του να υπάρχει
χωρίς αυτά
να υπάρχει
I σαν ένας σωρός
άλλου κουρασμένου χρόνου
παράξενος
που μαζεύει τις
βαλίτσες του
και ανεβαίνει πάλι
στις στρογγυλές του ρόδες
και κυλάει
σκορπίζοντας
βλέμματα ζώων
κραυγές παιδιών
και ψίχουλα ρόδων
στο σκοτάδι
και κυλάει
με όλα τ' αδέσποτα
των δρόμων
αδέσποτος κι αυτός
άδετος αδαής
δεόμενος
κυριευμένος από
την απόλυτη σιωπή
του μυστήριου της
ζωής
και του φωτός
αιχμάλωτος.
*
Ο ήχος της απώλειας
τρύπιος
σφυρίζει μέσα του
ο αέρας
φυσάει
μόνο στις εσοχές
σωπαίνει
δίπλα
ένα καραβάνι
τυφλών ποντικών
διασχίζει την
πλατεία
σπασμένο πεζοδρόμιο στο αριστερό μου χέρι
και στο δεξί ένας
δρόμος
κι εκεί τελειώνει•
τ
ο τσιγάρο μου απόψε είναι δρόμος
ο τσιγάρο μου απόψε είναι δρόμος
το τσιγάρο μου
απόψε είναι δρόμος
με προορισμό το
άπειρο
μα το άπειρο είναι
τυφλό
μπορεί να
περιμένει
ναι μπορεί να
περιμένει•
σκοτάδι πηχτό
στο βάθος άγριο
μυρίζει έρωτας
χρόνος αυτός
μαύρος
σημαδεμένος
γλιστρά στα
πεζοδρόμια
-χέρι με χέρι-
νύχτα αυτή λευκή
τρεκλίζει
ένα τενεκεδάκι
θάνατο κλωτσάει
και πάει εκεί που
τελειώνει•
ο δρόμος
ο κόσμος
πάνω κάτω
εκεί που
τελειώνει•
σε υψηλό σημείο τήξης
αχνίζει ο ήχος της
απώλειας
βυθομετρώντας
ουρανό και γη
αλλάζει η επιθυμία
δέρμα
και το άπειρο
έρημο χέρι
ένα απλωμένο
πεινασμένο χέρι
που μπορεί να
περιμένει•
στο τέρμα της κεντρικής οδού
κάτω απ' τη λάμπα
σ' ένα παγκάκι
εξόριστοι ζωής κι
οι δυο
με το ξημέρωμα
νεκρή αυτή -
tattoo
στο μπράτσο του
θα χαραχτεί
για πάντα.
*
Στο δρόμο
στην έρημο
στην όχθη μιας
φυγής
σ' ένα ταξίδι
χωρίς προορισμό
στην άμμο
στη θάλασσα
στον έρωτα
στην ελευθερία.
Ό,τι χάθηκε στο χρόνο ταξιδεύει
αινίγματα στάχτη
και κάρβουνο
όλα τα καταπίνει η
νύχτα
όσοι έρχονται
κι όσοι ακολουθούν
τον ίδιο δρόμο
ανεβαίνουν
κι όλες οι λέξεις
θραύσματα και ύλη
μαγικοί λαβύρινθοι
που κρύβονται στα
πλήκτρα
μακρινοί απόγονοι
μιας ανεξάντλητης
κραυγής.
Τ
Tόσοι ουρανοί
Tόσοι ουρανοί
τόσοι γκρεμοί
κι ένα μηχανικό
άλογο
που γελάει
καλπάζοντας
μέσα στη φωτιά.
Όμως συνεχίζω
γιατί το πένθος
μου
ένα ποτάμι δροσερό
το σβήνει
κι η μοίρα
είναι θάνατος και
γέννηση μαζί
και δίνεις το
κομμάτι σου το φωτεινό
ατόφιο στο καιρό
και ζωντανός ξανά
ανοίγεσαι στα ύψη.
Και θέλω να πω
και λέω
σήμερα είμαι μόνο
λέξεις και
τριαντάφυλλα για σένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου