Μολονότι

ΜΟΛΟΝΟΤΙ ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ αναδύεται όταν τίποτε άλλο δεν μπορεί να γίνει,μολονότι ένα ποιημα είναι η τελευταία απόδειξη να μπεί κάποια τάξη όταν δεν μπορεί να αντέξει κανείς άλλο την αταξία,
μολονότι οι ποιητές είναι περισσότερο αναγκαίοι όταν η ελευθερία ,η βιταμίνη C,οι επικοινωνίες ,οι νόμοι και η θεραπεία της υπερτάσεως είναι επίσης άκρως αναγκαίες,
μολονότι το να είσαι καλλιτέχνης σημαίνει να αποτυχαίνεις,και η τέχνη είναι προσήλωση στην αποτυχία ,όπως λέει ο Σάμουελ Μπέκετ,
ένα ποίημα δεν είναι το έσχατο αλλά το πρώτο πράγμα του ανθρώπου.

Μολονότι ένα ποίημα δεν είναι παρά μια μικρή λεξομηχανή,όπως λέει ο William Carlos Williams,που λειτουργεί αργά και ρυθμικά σε ένα κόσμο μεγαμηχανών,μεγατόνων και μεγαηλεκτροβάτ,
Μολονότι στον κόσμο ενός ποιήματος δεν ζεί κανείς καλύτερα απ ότι σε οποιονδήποτε άλλον κόσμο,μολονότι ο κόσμος του ποιήματος είναι σκοτεινός και καταθλιπτικός ,ξεπηδάει από την μοναξιά και αφανίζεται στην ερημιά της πνευματικης ιστορίας,

Μολονότι η τέχνη δεν λύνει προβλήματα αλλα τα φθείρει,όπως λέει η Suzan Sontag,ωστόσο
Ένα ποίημα είναι το μοναδικό σπαθί και η μοναδική ασπίδα γιατί,κατ αρχήν και κατ ουσίαν,ένα ποίημα δεν είναι εναντίον των τυράννων,των αυτοκινήτων,της τρέλας ,του καρκίνου και του θανάτου,αλλά εναντίον αυτού που είναι παρόν συνεχώς,συνεχώς μέσα και έξω,συνεχώς εμπρός ,πίσω και εντός,συνεχώς μαζί μας και εναντίον μας.
Είναι εναντίον του κενού.Το ποίημα υπάρχει σαν εναντίωση στο κενό.Ενάντια στην πρωτογενή και δευτερογενή αδειοσύνη.
……………………………………………………………
MIROSLAV HOLUB
Μολονότι
(πρώτη δημοσίευση:περ.Το Δέντρο,
τεύχος 15,Αύγουστος 1980)//απόσπασμα