Είμαστε η χαμένη δυνατότητα
Οι λέξεις που δεν γίναμε
Τα παιδιά που πέφτουν από τα όνειρά μας
ξημερώματα
Οι δρόμοι τα αδιέξοδα και οι ατέλειωτες
χειρονομίες τους
Οι άδειες θέσεις δίπλα στου τραίνου
το παράθυρο

Είμαστε το λίγο
του χρόνου το ελάχιστο
Το ολομόναχο του κόσμου
είμαστε
η σκόνη του σκοτωμένου χρόνου



©Εφη Καλογεροπούλου
Προδημοσίευση /κτχρ