Το Σύμπαν ενός ανώνυμου συγγραφέα
Στον Σύμπαν περιέχεται το κάθε τι ,είπε ο καθηγητής της Κοσμολογίας.
Ο Ηλιος,η Σελήνη και οι ωκεανοί της Γής γύρω από τον Ηλιο περιστρέφονται οι πλανήτες
οι φέροντες τα ονόματα αρχαίων Θεών.
Πιο μακριά εκτείνονται οι Αστερισμοί του Αιγόκερω και του Τοξότη.
Το Σύμπαν περιέχει επίσης τους γαλαξίες και τους κομήτες
ωχρούς αστέρες νετρονίων και τα νεφελώματα
και ακόμη ,Μαρία,περιέχει
εσένα,εμένα και λέξεις όπως “ αγάπη” ή “της απουσίας”.
Λάμψεις ακανόνιστες φωτίζουν τις γωνιές του Σύμπαντος
άγνωστα σωματίδια διαπερνούν την έκτασή του
και το φώς των άστρων,είπε ο κύριος Καθηγητής,
φτάνει σε μας ύστερα από εκατομμύρια χρόνια
Το άστρο μπορεί να έχει κιόλας σβήσει ή εκραγεί
σ΄έναν καταιγισμό φωτός και ύλης
εμείς ανυποψίαστοι παρατηρούμε το παρελθόν του.
Θαυμαστά πράγματα Μαρία ,όμως εγώ δυσκολεύομαι να το πιστέψω
πρέπει μάλιστα να ομολογήσω ότι ο καθηγητής μου φάνηκε λιγάκι ύποπτος
οι κινήσεις του είχαν κάτι το ανεξήγητα ήρεμο,σχεδόν μελαγχολικό
κι επίσης απέφυγε να απαντήσει στην ερώτηση του μικρού παιδιού
που καθόταν στην σειρά των επισήμων.
Γυρίζοντας στο σπίτι, Μαρία,περιπλανώμενος
ανάμεσα στα ελαιόφυτα και τις λεωφόρους των ιχνευτών
άγνωστο για ποιους λόγους,ήρθε στη μνήμη μου η εποχή που ήμαστε εξόριστοι
-ποιος να θυμαται τώρα πιά τους λόγους ή τον τόπο της εξορίας.
Το γεγονός είναι ότι κάποια στιγμή άνοιξε η πόρτα του δωματίου,
δεν είχαν ακουστεί βήματα ή ήχος κουδουνιού
στο δωμάτιο μπήκε ενας άνθρωπος με τα μαλλιά στη σκόνη ή την αρμύρα
κρέμασε το παλτό του και κάθισε αμίλητος κοντά στη λάμπα.
Οσοι βρεθήκαμε στον τόπο αυτό της εξορίας θορυβηθήκαμε.
Ο επισκέπτης έμεινε εκεί ώρες ατέλειωτες και νύχτες
και κάποιος ισχυρίζεται αιώνες
Την όγδοη στιγμή σηκώθηκε μας κοίταξε προσεκτικά και είπε:
“Με λένε Μάξ ή Ιβηρο ή Οδυσσέα”
φόρεσε το παλτό του,το φώς θαμπό από τον καπνό της πίπας και έφυγε.
Στο δωμάτιο επεκράτησε αμέσως ενας μικρός πανικός
ο ένας κατηγορούσε τον άλλο για τις δολοφονίες του παρελθόντος
και για όσα μας επιφυλάσσει το μέλλον
και μερικοί που έφτασαν από τα σύνορα είπαν πώς σύνορα πιά δεν υπάρχουν.
Ισως σου φαίνεται παράλογο,Μαρία,όμως
καθώς περιπλανιέμαι μάταια στους δρόμους με τους αμπελώνες και τα ελαιόφυτα,
καθώς με σημαδεύει ο καιρός και από το βάθος του ο Αστερισμός του Ταύρου,
έχω την αίσθηση ότι ο κύριος Καθηγητής είχε κατι κοινό με τον επισκέπτη.
τα μάτια του ήταν ανεξήγητα ήρεμα,σχεδόν μελαγχολικά.
Κι ούτε ήταν σύμπτωση οτι οι εφημερίδες
παρέλειπαν τον τόπο γεννήσεως ή την ηλικία του
ή πώς εξηγείς το γεγονός ότι στο τέλος της διάλεξης κάποιος ακούστηκε να κλαίει.
Αν δεν επακολούθησε πανικός είναι γιατί επενέβησαν οι ψυχραιμότεροι.
Δεν έχω τρόπους να το αποδείξω
κι άλλωστε από μακριά ακούγεται ο ήχος γραφομηχανής που ίσως είναι και πυροβόλων
και τι σημασία εχει άραγε,αφού ο πλανήτης μας είναι σε κίνδυνο να αναφλεγεί.
Πάντως ο κύριος Καθηγητής ,Μαρία,
μου φάνηκε το ίδιο πρόσωπο με τον επισκέπτη
και το πραγματικό του όνομα,ετσι καθώς περιπλανιέμαι,
χωρίς τη δυνατότητα πια της επιστροφής,
ξέρω πως είναι Μάξ,ή Ιβηρος ή Οδυσσέας.
Ο Ηλιος,η Σελήνη και οι ωκεανοί της Γής γύρω από τον Ηλιο περιστρέφονται οι πλανήτες
οι φέροντες τα ονόματα αρχαίων Θεών.
Πιο μακριά εκτείνονται οι Αστερισμοί του Αιγόκερω και του Τοξότη.
Το Σύμπαν περιέχει επίσης τους γαλαξίες και τους κομήτες
ωχρούς αστέρες νετρονίων και τα νεφελώματα
και ακόμη ,Μαρία,περιέχει
εσένα,εμένα και λέξεις όπως “ αγάπη” ή “της απουσίας”.
Λάμψεις ακανόνιστες φωτίζουν τις γωνιές του Σύμπαντος
άγνωστα σωματίδια διαπερνούν την έκτασή του
και το φώς των άστρων,είπε ο κύριος Καθηγητής,
φτάνει σε μας ύστερα από εκατομμύρια χρόνια
Το άστρο μπορεί να έχει κιόλας σβήσει ή εκραγεί
σ΄έναν καταιγισμό φωτός και ύλης
εμείς ανυποψίαστοι παρατηρούμε το παρελθόν του.
Θαυμαστά πράγματα Μαρία ,όμως εγώ δυσκολεύομαι να το πιστέψω
πρέπει μάλιστα να ομολογήσω ότι ο καθηγητής μου φάνηκε λιγάκι ύποπτος
οι κινήσεις του είχαν κάτι το ανεξήγητα ήρεμο,σχεδόν μελαγχολικό
κι επίσης απέφυγε να απαντήσει στην ερώτηση του μικρού παιδιού
που καθόταν στην σειρά των επισήμων.
Γυρίζοντας στο σπίτι, Μαρία,περιπλανώμενος
ανάμεσα στα ελαιόφυτα και τις λεωφόρους των ιχνευτών
άγνωστο για ποιους λόγους,ήρθε στη μνήμη μου η εποχή που ήμαστε εξόριστοι
-ποιος να θυμαται τώρα πιά τους λόγους ή τον τόπο της εξορίας.
Το γεγονός είναι ότι κάποια στιγμή άνοιξε η πόρτα του δωματίου,
δεν είχαν ακουστεί βήματα ή ήχος κουδουνιού
στο δωμάτιο μπήκε ενας άνθρωπος με τα μαλλιά στη σκόνη ή την αρμύρα
κρέμασε το παλτό του και κάθισε αμίλητος κοντά στη λάμπα.
Οσοι βρεθήκαμε στον τόπο αυτό της εξορίας θορυβηθήκαμε.
Ο επισκέπτης έμεινε εκεί ώρες ατέλειωτες και νύχτες
και κάποιος ισχυρίζεται αιώνες
Την όγδοη στιγμή σηκώθηκε μας κοίταξε προσεκτικά και είπε:
“Με λένε Μάξ ή Ιβηρο ή Οδυσσέα”
φόρεσε το παλτό του,το φώς θαμπό από τον καπνό της πίπας και έφυγε.
Στο δωμάτιο επεκράτησε αμέσως ενας μικρός πανικός
ο ένας κατηγορούσε τον άλλο για τις δολοφονίες του παρελθόντος
και για όσα μας επιφυλάσσει το μέλλον
και μερικοί που έφτασαν από τα σύνορα είπαν πώς σύνορα πιά δεν υπάρχουν.
Ισως σου φαίνεται παράλογο,Μαρία,όμως
καθώς περιπλανιέμαι μάταια στους δρόμους με τους αμπελώνες και τα ελαιόφυτα,
καθώς με σημαδεύει ο καιρός και από το βάθος του ο Αστερισμός του Ταύρου,
έχω την αίσθηση ότι ο κύριος Καθηγητής είχε κατι κοινό με τον επισκέπτη.
τα μάτια του ήταν ανεξήγητα ήρεμα,σχεδόν μελαγχολικά.
Κι ούτε ήταν σύμπτωση οτι οι εφημερίδες
παρέλειπαν τον τόπο γεννήσεως ή την ηλικία του
ή πώς εξηγείς το γεγονός ότι στο τέλος της διάλεξης κάποιος ακούστηκε να κλαίει.
Αν δεν επακολούθησε πανικός είναι γιατί επενέβησαν οι ψυχραιμότεροι.
Δεν έχω τρόπους να το αποδείξω
κι άλλωστε από μακριά ακούγεται ο ήχος γραφομηχανής που ίσως είναι και πυροβόλων
και τι σημασία εχει άραγε,αφού ο πλανήτης μας είναι σε κίνδυνο να αναφλεγεί.
Πάντως ο κύριος Καθηγητής ,Μαρία,
μου φάνηκε το ίδιο πρόσωπο με τον επισκέπτη
και το πραγματικό του όνομα,ετσι καθώς περιπλανιέμαι,
χωρίς τη δυνατότητα πια της επιστροφής,
ξέρω πως είναι Μάξ,ή Ιβηρος ή Οδυσσέας.
Γιώργος Γραμματικάκης
Η Κόμη της Βερενίκης
Παν/κες Εκδ.Κρήτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου